Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Μεγάλη μέρα για την πόλη. Μέρα γιορτής. Και να είναι όλοι μαζεμένοι στον τόπο που οι νέοι της πόλης αγωνίζονται τον αγώνα τον καλό.

Προετοιμάζονταν μέρες και βδομάδες και μήνες για τούτη την ημέρα. Οι αθλητές γύμναζαν τα κορμιά τους και προετοίμαζαν την ψυχή τους για την μεγάλη μέρα. Και οι πολίτες στολίζονταν και ετοιμάζονταν να ζήσουν τη μεγάλη μέρα από την προσωπική του θέση ο καθένας.

Βρέθηκα και εγώ εκεί. Το ήθελα τόσο πολύ και στο τέλος τα κατάφερα να βρω μια γωνιά να σταθώ, να τους δω, να τους θαυμάσω, να τους χειροκροτήσω. Τους αθλητές να χειροκροτήσω. Μην παρεξηγηθώ! Και σαν σιγούρεψα τη γωνιά μου στάθηκα να τους παρατηρώ.

Οι αθλητές, στη μέση του στίβου, γνήσιοι απόγονοι γενναίων προγόνων έδιναν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους προσδοκώντας την νίκη ο καθένας για τον εαυτό του. Και ένοιωθαν μόνοι και απερίσπαστοι στο καθήκον αν και βρίσκονταν ανάμεσα σε τόσο κόσμο που είχε μαζευτεί για να τους καμαρώσει, να τους θαυμάσει, να τους χειροκροτήσει.

Οι θεατές πάλι, χωρισμένοι σε τρεις ομάδες. Αριστερά , νατους καθισμένοι με σειρά και τάξη κάμποσοι γέροντες. Κάποτε αυτοί οι άνθρωποι ήταν εκείνοι που κρατούσαν τις τύχες του τόπου στα χέρια τους. Τώρα κάθονται στις θέσεις τους ,κουρασμένες ψυχές, απόμαχοι της ζωής ή και αποχωρήσαντες, με την λαχτάρα να παρακολουθήσουν την νέα γενιά να αγωνίζεται. Στα χέρια τους κρατάνε τα έργα τους, την προσφορά τους στην κοινωνία την εποχή της παντοδυναμίας τους. Κρατούν πολλά και διάφορα. Από όσο μπορώ να διακρίνω, έχουν φέρει μαζί τους τους δρόμους που φτιάξανε και τις πλατείες που στολίσανε. Αλλά και τις γέφυρες που στήσανε πάνω από τα ποτάμια και τα σχολειά που κτίσανε για να μάθουν γράμματα τα παιδιά. Κρατάνε με ευλάβεια και ένα σωρό κτήρια που έκτισαν και τους υπόνομους που άνοιξαν και τα αγάλματα που έστησαν εδώ και εκεί. Τα κρατούν περήφανοι και απολαμβάνουν τα καλά λόγια που βγαίνουν αβίαστα από τα στόματα των πολιτών. Συζητούν δε αναμεταξύ τους ζωηρά αλλά και τρυφερά και με αγάπη ο ένας για τον άλλο και καμαρώνουν που κάποτε κατάφεραν να προσφέρουν στον κόσμο τις υπηρεσίες τους. Που άφησαν το στίγμα τους.

Και όλοι μαζί αναφωνούν

ΑΜΕΣ ΠΟΚ ΕΙΜΕΣ ΑΛΚΙΜΟΙ ΝΕΑΝΙΕΣ

Δηλαδή.. Κάποτε είμαστε εμείς δυνατοί νέοι.

Ακριβώς δίπλα τους βλέπω καθισμένους αρκετούς μεσήλικες άνδρες. Άνδρες στην κορυφή της προσφοράς τους στην κοινωνία, στον κολοφώνα της παραγωγικότητας τους. Είναι οι τωρινοί που έχουν τα ηνία του τόπου στα χέρια τους και οδηγούν με τον δικό τους τρόπο τις μοίρες των συνανθρώπων τους. Καλοντυμένοι, καλοζωισμένοι και ζωηροί περιμένουν και αυτοί με αγωνία την έναρξη του αγώνα. Στα χέρια τους κρατάνε και αυτοί όπως και οι γέροντες τα έργα των ημερών τους. Μόνο που τα έργα τούτης της ομάδας είναι ελάχιστα, τα πιο πολλά από αυτά αμφιλεγόμενα και δύσκολα βγάζεις άκρη. Τα κρατούν δε με τέτοιο τρόπο σαν να προσπαθούν να κρύψουν την ντροπή τους μια και απαρτίζονται από μισοτελειωμένα πανάκριβα προγράμματα, κλειστά μουσεία που στοίχισαν ένα κάρο λεφτά, κακοσυντηρημένα Δημοτικά πάρκα και πλατείες, μίζερους αρχαιολογικούς και όχι μόνο χώρους, ανύπαρκτες εκδηλώσεις μνήμης , καταδικασμένο στην κακομεταχείριση πολιτισμό. Και άλλα, και άλλα και ακόμα άλλα. Δεν βγάζεις άκρη.
Και τι είναι αυτό που αντικρίζουν τα μάτια μου και δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους μου; Καλέ, αυτοί δεν έχουν καλές σχέσεις αναμεταξύ τους σαν τους προηγούμενους, τους γέροντες. Μερικοί δεν μιλούν καν ο ένας στον άλλο. Και εκείνοι που δεν έχουν ακόμα κόψει την καλημέρα, μιλάνε άγρια, απότομα, δεικτικά, άπρεπα, προσβλητικά, ανεπίτρεπτα. Θεέ μου αυτούς διαλέξαμε να μας φροντίσουν! Και έχουν από πάνω το θράσος να αναφωνούν.

ΑΜΕΣ ΔΕ Γ΄ΕΙΜΕΣ ΕΙ ΔΕ ΛΗΣ ΠΕΙΡΑΝ ΛΑΒΕ

Δηλαδή… εμείς είμαστε τώρα (δυνατοί) και αν θέλεις έλα να δοκιμάσεις.
Γύρισα το βλέμμα μου δεξιά, εκεί που κάθονταν τα νέα τα παιδιά, η ελπίδα για το μέλλον τούτου του τόπου. Είχαν έρθει και αυτά να παρακολουθήσουν τους αγώνες, να μάθουν και να γίνουν σοφότερα και χρήσιμα στο μέλλον του τόπου τους, της πατρίδας που τους γέννησε.

Κοιτάζουν με την ζωηράδα της νιότης που δεν τους αφήνει να κάτσουν σε <χλωρό κλαρί> πότε στη μεριά των γέρων, των παλαιών και πότε στη μεριά των ώριμων, των σημερινών και προσπαθούν να βγάλουν κάποια άκρη. Χρειάζεται για να αποφασίσουν ποιόν δρόμο θα ακολουθήσουν και ποιόν θα προσπεράσουν. Δύσκολα τα πράγματα για τους νέους σήμερα. Τα άμεσα παραδείγματα αρνητικά και τα μηνύματα δυσοίωνα.

Μονάχα που η γενιά που γέννησε η αποπροσανατολισμένη γενιά του πολυτεχνείου έχει ακόμη το κουράγιο να αναφωνήσει.

ΑΜΕΣ ΔΕ ΓΕΣΟΜΕΘΑ ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΟΝΕΣ

Δηλαδή… Υποσχόμαστε να κάνουμε περισσότερα από σας.

Και ο αγώνας στο κέντρο του στίβου οδεύει προς την λήξη του.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr