Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Στις 23-1-1997 είχα δημοσιεύσει στον «ΛΑΚΩΝΙΚΟ ΤΥΠΟ» το παρακάτω άρθρο:

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

«Το άγαλμα»
.......

ΚΩΝ/ΝΟΣ Ν. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ

Έφεδρος Ανθυπολοχαγός

Δικηγόρος Σπάρτης

Ηρωικός μαχόμενος με τους άνδρας του,

εφονεύθη την 5-8-1921

εις Τουλού – Μπουνάρ της Μικράς Ασίας ,

εξοντώσας με την μονάδα του 2.000 άνδρας του εχθρού .

Ανακοινωθέν Γενικού Επιτελείου Στρατού , αυθημερόν .

Επιγραφή στην πλατεία Σαϊνοπούλου – Ν. Κόσμου . Στη βάση μαρμάρινης προτομής . Ένα παλικάρι όμορφο . Με τη στρατιωτική του στολή . Στο στήθος παράσημα . Στρατιωτικό πηλήκιο εποχής στο κεφάλι . Μουστάκι λεβέντικο , στριφτό . Βλέμμα έντονο, ν’ αγναντεύει , ποιος ξέρει πού .

Τοποθετήθηκε εκεί με πρωτοβουλία των οικείων του και τη συνεργασία του Δήμου Σπάρτης , πριν από αρκετά χρόνια . Τιμής ένεκεν .

Κι ύστερα ήρθαν οι Βάρβαροι ! Γύρω του στήθηκε γήπεδο ποδοσφαίρου . Το σώμα του σημαδεύτηκε από τις μπαλιές επίδοξων εκατομμυριούχων ποδοσφαιριστών .

Μια μέρα ένας «μαντράχαλος» , υπό το βλέμμα της χαχανιζούσης μητρός του , κρεμάστηκε από το πηλήκιο . Το γείσο έσπασε .

Μερικοί «φερέλπιδες» νεολαίοι , κάποιο Πάσχα , του ’βαλαν ένα βαρελότο στο μουστάκι . Κόπηκε το μισό .

Σημάδι έβαλαν τ’ όνομά του με αεροβόλα και πέτρες .

Τον σκότωσαν οι Τούρκοι το 1921 , τον ξανασκότωσαν οι Έλληνες στα 199….

«Ευγενή» τετράποδα , συνοδευόμενα από αγενή «δίποδα» έκαναν την ανάγκη τους εκεί που θα ’πρεπαν στεφάνια τιμής .

Λάσπες από βέβηλα χέρια , κηλίδωσαν τη λευκάδα του μαρμάρου .

Η μοίρα των αγαλμάτων και των Ηρώων !!!

Πού να το ’ξερε ο νεαρός Σπαρτιάτης δικηγόρος , που τύχη κακιά του ’κλεψε τα όνειρα κι ένας πόλεμος τη ζωή . Πού να το ’ξερε ! Ότι εκείνοι για τους οποίους θυσιάστηκε θα τον «λιθοβολούσαν» κάθε μέρα !

Και τώρα το άγαλμα , πληγωμένο , στέκει στη μέση της ρημαγμένης πλατείας .

Λένε ότι τα μάτια του έχουν αλλάξει έκφραση . Κάποιοι είπαν ότι μοιάζουν κλαμένα .

Και μια γιαγιά που μένει κοντά στην πλατεία και τα ’χει λίγο «χαμένα» , λέει ότι τα βράδια ακούει το άγαλμα να αναστενάζει .

Αλλά δε βαριέσαι ! Ποιος να την πιστέψει !

Άλλωστε οι κραυγές των ηρώων της «ΛΑΜΨΗΣ» είναι πιο δυνατές από οποιονδήποτε αναστεναγμό .»

Σήμερα , ύστερα από 17 ολόκληρα χρόνια , το άγαλμα του Ήρωα της Μικρασιατικής Εκστρατείας ΚΩΝ/ΝΟΥ Ν. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ , εφέδρου Ανθυπολοχαγού , Δικηγόρου Σπάρτης , που εφονεύθη μαχόμενος ηρωικά με τους άνδρες του στο Τουλού-Μπουνάρ της Μ. Ασίας αφού εξόντωσε με τους άνδρες του 2.000 εχθρούς , εξακολουθεί να στέκει όρθιο με τις «πληγές» του 1997 (κι ακόμα περισσότερες) ανοιχτές , πληγές που ουσιαστικά «ματώνουν» τη σημερινή αδιάφορη και χωρίς ιδανικά και αξίες ελληνική κοινωνία , μια ελληνική κοινωνία που άγεται και φέρεται σαν πρόβατο από ντόπιους και ξένους τσελιγκάδες .

Εκείνοι που έπρεπε να προστρέξουν αδιαφόρησαν προκλητικά (αν και «πουλάνε» πατριδοκαπηλεία όταν αυτό εξυπηρετεί τα μικρο-πολιτικά και τα άλλα συμφέροντά τους) ενώ οι πολίτες , αλλοτριωμένοι από το σύστημα , αδυνατούν να τιμήσουν την Ιστορία τους κι εκείνους που την έγραψαν με το αίμα τους . Είναι γι’ αυτό που αδυνατούν (επίσης) να αντισταθούν με αποφασιστικότητα , αξιοπρέπεια και ήθος στη σημερινή λαίλαπα που πλήττει τη χώρα , να υπερασπίσουν το μέλλον της Ελλάδας και των παιδιών τους και να φανούν αντάξιοι της θυσίας εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για τα μεγάλα και πανάρχαια Ιδανικά του Ελληνισμού .

Ας ελπίσω ότι αυτήν τη φορά δε θα χρειαστούν άλλα 17 χρόνια για να επανέλθει το θέμα στο προσκήνιο .

Ας ελπίσω ότι κάποιοι θα ευαισθητοποιηθούν και θα αποκαταστήσουν το άγαλμα του ΚΩΝ/ΝΟΥ Ν. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ , εξωραΐζοντας και διαμορφώνοντας συγχρόνως τον περιβάλλοντα χώρο .

«Οι ήρωες κοιμούνται τα χαράματα

Περπατάνε στους δρόμους με τα χέρια στις τσέπες

συλλογίζονται τους φίλους τους μα έχουν όλοι πεθάνει .

Οι ήρωες όταν περνάνε το γεφύρι σκέφτουνται τα βουνά

Όταν κοιτάζουν τ’ άστρα δε λησμονάνε τα δέντρα

Όταν μετανιώνουν θλίβονται αλλά δεν αλλάζουν .

Οι ήρωες είναι μονάχοι σαν τη θάλασσα

Είναι σιωπηλοί σαν τα φυτά

Είναι ανεξήγητοι χωρίς ένα δικό τους θάνατο .

Οι ήρωες, λένε , δεν υπάρχουν ,είναι ένα φριχτό όνειρο

Που βλέπουμε περπατώντας στο δρόμο

Ανάμεσα σε δυο βιτρίνες νεωτερισμών .»

(Σωκράτης Καψάσκης – ΟΙ ΗΡΩΕΣ - 1959)

…..

ΥΓ 1: Η μάχη του Τουμλού-Μπουνάρ έγινε κατά την υποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων της Μ. Ασίας σε μια καθοριστική φάση των επιχειρήσεων που οι στρατιώτες του Κεμάλ προσπαθούσαν να αποκόψουν τον ελληνικό στρατό και να τον εξοντώσουν . Μέσα στο οδυνηρό κλίμα της ήττας που ανπάντεχα ακολούθησε μιαν ενδοξη προέλαση του ελληνικού στρατού μέχρι την Άγκυρα , η μάχη και η μεγάλη νίκη των Ελλήνων στο Τουμλού Μπουνάρ με επικεφαλής το Στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα και πρωταγωνιστές το 5/42 Τάγμα των Ευζώνων , αναπτέρωσε το ηθικό του ελληνικού στρατού και του έδωσε τη δυνατότητα να υποχωρήσει συντεταγμένα αποφεύγοντας την ολοσχερή καταστροφή του .

ΥΓ 2 : Πιστεύω ακράδαντα ότι ο νέος Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Σπάρτης , ευαίσθητος πατριώτης κι ενεργός πολίτης κ . Κομνηνός Παναγιώτης θα ενεργήσει αρμοδίως ώστε να γίνει η αποκατάσταση του αγάλματος και του περιβάλλοντος χώρου το συντομότερο δυνατόν .