Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον τις αξιόλογες δημοσιεύσεις ενεργών πολιτών , οι οποίοι εκφράζουν επιφυλάξεις κι ενστάσεις για την Αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ , ΑΝΕΛ , ΚΚΕ , ΔΗΜΑΡ , κλπ) και το πρόγραμμά της , ασκούν κριτική για την πολιτική αντιπολιτευτική της διαχείριση , για το στελεχικό δυναμικό της , για τη διαίρεσή της , κλπ , κλπ . Σίγουρα είναι χρήσιμες και αναγκαίες αυτές οι παρεμβάσεις , και η Αντιπολίτευση οφείλει να τις αξιολογεί και να διορθώνει την πορεία της και τα κακώς κείμενα.

ΟΜΩΣ , την ώρα που ΕΜΕΙΣ ασκούμε μονόπαντη κριτική στην Αντιπολίτευση (πολλές φορές πιθανολογικά και χωρίς ουσιαστική βάση) αυτό το 30% που ψήφισε (!!!) συγκυβέρνηση στις ευρωεκλογές , έχοντας κατακτήσει μιαν ομοιόμορφη επιχειρηματολογία – προπαγάνδα του τύπου :
-Όλοι ίδιοι είναι …
-Και οι τριακόσιοι θέλουν «κρέμασμα» …
-Τι να κάνει κι ο Σαμαράς ;…
-Τι να κάνει κι ο Βενιζέλος ; …
-Φταίμε κι εμείς …
-Μαζί τα φάγαμε …
-Είμαστε τεμπέλης και σάπιος λαός …
-Καλά κάνουν οι ξένοι και θέλουν τα λεφτά τους …
-Δεν υπάρχει άλλη πρόταση …
-Κι ο Τσίπρας τα ίδια θα κάνει …
-Η αντιπολίτευση δεν έχει πρόγραμμα …
-Θα υπάρξει ακυβερνησία …
-Τα πράγματα θα χειροτερέψουν … κλπ …κλπ …
δουλεύει σαν το σαράκι μέσα στην κοινωνία και πασχίζει φιλότιμα (και ίσως το καταφέρνει) να διευρύνει το 30% και να κλείσει το δρόμο για πολιτική αλλαγή στις επόμενες εκλογές.

Εμείς , λοιπόν , οι πολίτες που είμαστε κατά της συγκυβέρνησης και που είμαστε η μεγάλη πλειοψηφία μέσα στο κοινωνικό σώμα θα συνεχίσουμε να πολεμάμε στις επάλξεις της αυτοϊκανοποιούμενης ανέξοδης κριτικής και πολιτικής ομφαλοσκόπησης ή θα πιάσουμε και τις άλλες επάλξεις που έχουν μείνει αφύλακτες και από τις οποίες μπουκάρουν ανενόχλητοι οι υποστηρικτές της συγκυβέρνησης ;
Ας απαντήσει ο καθένας προσωπικά !

Αυτήν τη στιγμή μέσα στην κοινωνία γίνεται «πόλεμος» . Από τη μια βρίσκονται οι δυνάμεις των μνημονίων και από την άλλη οι δυνάμεις της πολιτικής αλλαγής και της απαλλαγής .
Ο καθένας πρέπει να πάρει τη θέση του στρατιώτη και να πολεμήσει .
Αν παραμείνει στις ραχούλες και απλώς αγναντεύει τον πόλεμο από μακριά βγάζοντας κραυγές και συνθήματα , τότε βοηθάει τις αντίπαλες δυνάμεις να επικρατήσουν , θα έχει μερίδιο στην ήττα και θα έχει επίσης ΚΑΙ τη μοίρα των ηττημένων .

Όπως σάλπισε ο ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ με το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ» …
«Ομπρός παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος,
σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη»