Γράφει ο Γιάννης Μητράκος

Η τραγωδία της κατάρριψης του μαλαισιανού επιβατικού αεροπλάνου στην Ουκρανία και η σφαγή των αμάχων Παλαιστινίων από τον ισραηλινό στρατό επαναφέρουν αυτές τις μέρες το διαχρονικά αναπάντητο ρητορικό ερώτημα: «Πόση αξία έχει η ανθρώπινη ζωή για τους ισχυρούς αυτού του κόσμου»;

Η απάντηση που αρνούνται να δώσουν οι πολιτικοί, οικονομικοί και στρατιωτικοί εξουσιαστές της ανθρωπότητας, για ευνόητους λόγους, είναι σαφής και ξεκάθαρη για τον απλό άνθρωπο, που γνωρίζει καλά πως η ζωή του για όλους αυτούς δεν έχει καμιά απολύτως αξία! Γι’ αυτό και επαναλαμβάνονται, κατά διαστήματα στη διάρκεια του ιστορικού χρόνου, όλες αυτές οι απάνθρωπες, αιματηρές, σκληρές και σαδιστικές πράξεις βίας με διαφορετικούς θύτες και θύματα, αλλά με το ίδιο τραγικό αποτέλεσμα!

Από αρχαιοτάτων χρόνων οι πλουτοκράτες έβλεπαν τους εργαζόμενους ως εργαλεία για να τους εξασφαλίζουν περισσότερα κέρδη, οι βασιλιάδες και οι πολιτικοί ηγέτες χειραγωγούσαν το λαό και τον εκμεταλλεύονταν για τα στενά συμφέροντά τους και οι στρατιωτικοί ηγέτες θεωρούσαν τους στρατιώτες τους αναλώσιμους και τους άμαχους πολίτες παράπλευρες απώλειες!

Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που κάποιοι σημάδεψαν και χτύπησαν ένα πολιτκό αεροσκάφος, οδηγώντας, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, τριακόσιους περίπου αθώους και ανυποψίαστους ανθρώπους από τη ζωή στο θάνατο! Με την ίδια κυνική ωμότητα ο ισραηλινός στρατός καταστρέφει τα σπίτια των αμάχων Παλαιστινίων και αντί να χτυπήσει τις ένοπλες δυνάμεις της Χαμάς, πυροβολεί αδιάκριτα γυναίκες, παιδιά και γέροντες, αυξάνοντας με ραγδαίους ρυθμούς την αριθμητική του θανάτου!

«Ο πόλεμος», γράφει ο αείμνηστος Νίκος Ψαρουδάκης στο βιβλίο του Η Χριστιανική Επανάσταση, «είναι μια οξύτατη κρίση της ανθρώπινης κοινότητας, που αντιστρέφει τις ηθικές αξίες και δίδει το λόγο στο κτήνος. Δεν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερο εξευτελισμό του ανθρώπου απ’ τον πόλεμο. Όσες φορές αναλογίζομαι εκείνα που γίνονται στον πόλεμο, ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος».

Δυστυχώς, αυτήν την παραφροσύνη που πίσω της κρύβονται τα κερδοσκοπικά συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας, βρίσκονται πάντοτε αφελείς άνθρωποι, οι οποίοι σπεύδουν να την υπηρετήσουν σκοτώνοντας, ατιμάζοντας, καταστρέφοντας και τυραννώντας συνανθρώπους τους, χωρίς καμιά τύψη και με την ψευδοσυναίσθηση ότι επιτελούν το καθήκον τους!

Ο φιλόσοφος Χέρμπερτ Μαρκούζε νομίζω πως είχε πει: «Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που τρελάθηκε»! Και είχε απόλυτο δίκιο! Αν εξετάσουμε τον «άγριο κόσμο» της φύσης, πουθενά δεν θα βρούμε κάποιο ζώο να εξοντώνει ομοειδή ζώα για τους λόγους που ο άνθρωπος σκοτώνει άνθρωπο! Και μετά καυχιόμαστε για την ανώτερότητά μας και τον πολιτισμό μας!

Για φανταστείτε να ήταν δυνατόν, εμείς οι απλοί άνθρωποι, να μπορούσαμε να ανατρέψουμε την τάξη των πραγμάτων και να μεταφέραμε την βίαιη αντιπαράθεση από το συλλογικό στο ατομικό επίπεδο. Να πολεμούσαν μεταξύ τους οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί τους της άμυνας, οι στρατηγοί εναντίον στρατηγών, οι ιδιοκτήτες πολεμικών βιομηχανιών κατά των αντιπάλων τους βιομηχάνων, τα πολεμοκάπηλα φερέφωνα κατά των αντίπερα φερέφωνων... Τι νομίζετε πώς θα γινόταν; Οι πόλεμοι και οι πράξεις βίας θα μηδενίζονταν αυτομάτως, γιατί θα έλειπαν τα συνήθη κορόιδα-θύματα, εμείς δηλαδή!

Τα τελευταία γεγονότα ας μας προβληματίσουν. Κι αν θέλουμε να λεγόμαστε και να είμαστε χριστιανοί, ας σκεφτούμε πως ο Χριστός ταύτισε τον εαυτό του με κάθε άνθρωπο και μάλιστα με τους ελαχίστους! Αν ο Κάιν σκότωσε τον αδελφό του, αλλά δεν είχε το προνόμιο το δικό μας να γνωρίζει το Χριστό, εμείς οι σημερινοί χριστιανοί έχουμε το πάθημα του Κάιν και το παράδειγμα του Χριστού, άρα καμία δικαιολογία!

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr