Εύλογα και δειλά κυκλοφορεί στη Σπάρτη η άποψη ότι ο απερχόμενος Δήμαρχος Σταύρος Αργειτάκος «δεν πρόκαμε» να δείξει το έργο του και να πριμοδοτήσει έτσι το ψηφοδέλτιο της Παράταξης με τις ψήφους που θα του έδιναν την εκλογή από την πρώτη Κυριακή.

Η «δρομολόγηση» της οδού Λεωνίδου, τα εγκαίνια της Παιδικής Χαράς Σπάρτης, η εξέλιξη του δικτύου ύδρευσης, ο κυκλικός κόμβος εισόδου της πόλης, το Μουσείο Μανουσάκη, κ.α. είναι έργα που, αναμφίβολα, δημιουργούν εντυπώσεις...

Όσοι, όμως, είναι απλοί θεατές των έργων αυτών, και επιχειρούν να τα πιστώσουν στον απερχόμενο Δήμαρχο, απολογιστικά και αθροιστικά έχουν λησμονήσει ότι όλα έχουν ένα κοινό παρανομαστή: της αδιαφορία και την αδυναμία συνάμα της Δημοτικής αρχής για τον δημότη σε όλα τα επίπεδα.

Την αδιαφορία για την ταλαιπωρία σε όλους τους δρόμους της πόλης ταυτόχρονα.
Την αδιαφορία για την Αυγουστιάτικη σκόνη παντού.
Την αδιαφορία για μια Παιδική Χαρά που ήταν κλειστή για μήνες πολλούς.
Την αδιαφορία για το κομφούζιο στον κόμβο εισόδου.
Την αδιαφορία για το πλήγμα στην τοπική αγορά.
Την αδιαφορία για την προβολή του νέου θεματικού Μουσείου Μανουσάκη.
Την αδιαφορία ακόμα και για την ενημέρωση των δημοτών σε ότι αφορά τα έργα. Επικοινωνία μηδενική!

Αυτή η έλλειψη συντονισμού, επικοινωνίας, ευελιξίας και προσαρμογής της Δημοτικής Αρχής δεν ήταν δυνατόν να μην στοιχίσει στον απερχόμενο Δήμαρχο και στην Παράταξή του την συντριπτική ήττα, σε συνδυασμό και με άλλες σημαντικές παραμέτρους.

Συνεπώς δεν ισχύει το «δεν πρόκαμες Σταύρο…» αλλά το «δεν μπόρεσες…»

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr