ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ. Την Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014 πραγματοποιήθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μονεμβασίας οι «Ρίζες» εκδήλωση – αφιέρωμα στον ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσο.

Όπως γράφει και το monemvasianews.gr επί 15 χρόνια ο σύλλογος διοργανώνει εκδηλώσεις τιμής του ποιητή του τόπου μας και του κόσμου που περιλαμβάνουν κατά περίπτωση, διαγωνισμό ζωγραφικής και ποίησης με αφορμή το έργο του ποιητή, ομιλίες – παρουσιάσεις από ειδικούς ομιλητές και κυρίως, μουσικές συναυλίες με μελοποιημένα ποιήματά του από γνωστές ποιητικές συνθέσεις, όπως ο Επιτάφιος, η Ρωμιοσύνη, το Καπνισμένο Τσουκάλι και άλλες.

Σύντομη αναφορά στον ποιητή και το έργο του έγινε από την φιλόλογο Διευθύντρια του Γενικού Λυκείου Μονεμβασίας κ. Μαρία Κουντούρη.

Την εκδήλωση τίμησαν με τη συμμετοχή τους η διεθνούς φήμης σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, ο μαέστρος Θεόδωρος Ορφανίδης και οι συνεργάτες τους.

Συμμετείχε η νεανική χορωδία του Πολιτιστικού συλλόγου Κροκεών και του Δήμου Μονεμβασίας με δάσκαλο τον αρχιμουσικό κ. Γιώργο Καλογεράκο. Η απαγγελία αποσπασμάτων από την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου έγινε από την φιλόλογο Μαρία Σιουρούνη και τον Γιάννη Μουτσατσό, από τη θεατρική ομάδα «Αιθεροβάμονες»

Λίγα λόγια για την σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου

Γεννήθηκε στην Βέροια. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο «Μανώλης Καλομοίρης» στην τάξη της Καίτης Παπαλεξοπούλου, απ’ όπου και αποφοίτησε με βραβείο «Άριστης και Διακεκριμένης εκτέλεσης» . Της χορηγήθηκε η υποτροφία «Μαρία Κάλλας», η οποία της έδωσε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει περαιτέρω σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Κολωνίας και αργότερα στο Λονδίνο.

Η Σόνια Θεοδωρίδου έχει εμφανισθεί στα πιο σημαντικά Λυρικά θέατρα της Ευρώπης. Ως σολίστ έχει δώσει πολυάριθμες συναυλίες και ρεσιτάλ τραγουδιού σ’ όλο τον κόσμο. Το κλασικό της ρεπερτόριο περιλαμβάνει μερικούς από τους πιο σημαντικούς ρόλους της όπερας.Έχει κυκλοφορήσει πολλά CD.

Το 2010 ίδρυσε με τον σύζυγό της κ. Θεόδωρο Ορφανίδη την Orchestra Mobile, ενώ ένα χρόνο αργότερα τη Human Voice, την δική τους δισκογραφική εταιρεία. Το Μάιο του 2014 προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση με την πρωτότυπη διαμαρτυρία της για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα μέσα στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου, προκαλώντας αίσθηση στις Αρχές της Πόλης αλλά και στο κοινό που αγκάλιασε αυτή της την προσπάθεια.

« Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,

αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,

αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,

αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.

Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,

σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα λιθάρια,

σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του,

σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως…»
Γ. Ρίτσος