Γράφει ο Χρήστος Α. Πλειώτας*

Η αρετή αναπτύσσεται με την μόρφωση. Συνεχώς πρέπει να επιδιώκουμε την αρετή κι οι άνδρες αν πολιτεύονται με σωφροσύνη, ακόμα πιο ισχυρή θα γίνει η πόλη» (ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ).
Ποινικοποίηση της Δημοτικής Ζωής σημαίνει να διώκεται κάποιος για τις Δημοτικές του θέσεις ή τις Δημοτικές του απόψεις.

Αυτό είναι απαράδεκτο και καταδικαστέο χωρίς συζήτηση. Είναι ένα φαινόμενο τόσο νοσηρό που εγγυάται την τελεία απορρύθμιση της κοινωνίας που το βιώνει.

Σε μια πολιτική κοινωνία ή αν θέλετε σε μία κοινωνία πολιτών, όταν παρατηρούνται φαινόμενα επιχειρούμενης μετάπτωσης του δημοτικού βίου απ’ τα ενδεδειγμένα όργανα άσκησης Δημοτικής πολιτικής, σε δικαστικές αίθουσες και όταν είναι ορατή η προσπάθεια εξόντωσης του πολιτικού αντιπάλου με μηνύσεις και διώξεις, τότε αποδεδειγμένα αυτό αποτελεί «νόσον» (αρρώστια) της πόλεως.

Νοσηρό στοιχείο μιας πόλης αποτελεί επίσης η ακραία πολιτική όξυνση, η απουσία σοβαρού πολιτικού λόγου και η απογύμνωση της πολιτικής απ’ το ελάχιστο ίχνος ηθικής.

Το κλίμα αυτό, σε συνάρτηση με την επιχειρούμενη ποινικοποίηση της Δημοτικής ζωής, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σ’ ένα αδιέξοδο, όπου ο Δημοτικός λόγος και ο εν γένει δημοτικός βίος ασφυκτιά και παγιδεύεται σε μία άρρωστη κατάσταση, με κυρίαρχα στοιχεία της, την μισαλλοδοξία και την με κάθε μέσο εξόντωση του αντιπάλου.

Οι συνέπειες και οι επιπτώσεις του νοσηρού αυτού φαινομένου είναι πολλές και καταστροφικές για την πόλη:
1/ Ο αποπροσανατολισμός της δημοτικής πολιτικής από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
2/ Η επικέντρωσή της, στις δικαστικές διαμάχες και τις αντιπαλότητες.
3/ Η ανάλωση του Δημοτικού βίου και της πρακτικής πολιτικής στις «κονταρομαχίες» των συγκρουόμενων πλευρών. Τα πραγματικά προβλήματα παραμένουν σε δεύτερη μοίρα και καταλήγουν στα αζήτητα.
4/ Η κοινωνία, η πόλη εισπράττει αυτήν την νοσηρότητα αντανακλαστικά ως μία δεδομένη κατάσταση και βαδίζει στον ολισθηρό και αδιέξοδο δρόμο που χαράζει η πολιτική αυτή.

Γι’ αυτό πάντοτε ήμουν ενάντιος της ποινικοποίησης της Δημοτικής ζωής.
Βέβαια σύγχυση μεταξύ καταδίκης της ποινικοποίησης της Δημοτικής ζωής και της ατιμωρησίας δεν πρέπει να γίνεται.

Ο φόβος για την ολίσθηση της Δημοτικής ζωής προς τον αδιέξοδο δρόμο της ποινικοποίησής της, δεν πρέπει να δημιουργεί φοβικά σύνδρομα, αλλά όταν διαπιστωμένα η δημοτική ζωή εκτρέπεται της νομιμότητας, οφείλει η καταγγελία να γίνεται πράξη και η δικαιοσύνη να επιλαμβάνεται.

Εν κατακλείδι: Ο Δημοτικός προφορικός και γραπτός λόγος του καθενός πρωταγωνιστή (πολιτικού ή δημοσιογράφου ή και πολίτη) εκτίθεται και κρίνεται.

Όταν ο Δημοτικός λόγος δεν παρεκκλίνει στον εκχυδαϊσμό και τον διασυρμό των προσωπικοτήτων, είναι μεγάλο πολιτικό ολίσθημα και ατόπημα η ποινικοποίησή του.

Στην περίπτωση αυτή η καταμήνυση του μηνυομένου είναι η ευκαιρία που ζητά για να δικαιωθεί.

* Δικηγόρος, πρώην πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Σπάρτης

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr