Γράφει ο Πέτρος Νταλιάνης*

Νοέμβρης 1973. Φοιτητές και λαός κορυφώνουν την πάλη τους για την ανατροπή της αμερικανοστήριχτης δικτατορίας. Φοιτητές και λαός δυναμώνουν και οργανώνουν τον αγώνα τους ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της εξάρτησης.

Νοέμβρης 2014. Τέσσερις δεκαετίες μετά, τόσο οι στόχοι για «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» και «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», όσο και οι πόθοι για μια Ελλάδα δημοκρατική, λεύτερη και ανεξάρτητη με το λαό αφέντη στον τόπο του, παραμένουν ανεκπλήρωτοι αναζητώντας δικαίωση.

41 χρόνια μετά, ο λαός και η χώρα αλυσοδεμένοι σε νέα δεσμά. Τα απανωτά μνημόνια, οι δανειακές συμβάσεις, η τροικανή επιτήρηση, το ξεπούλημα κρατικών επιχειρήσεων και πλουτοπαραγωγικών πηγών, εξανεμίζουν κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας.

41 χρόνια μετά, οι νέοι συγκυβερνήτες που συγκυβερνούσαν δεκαετίες τώρα, συνεχίζουν την λεηλασία της ζωής των εργαζομένων, των συνταξιούχων, της νεολαίας. Αρπάζουν μισθούς και συντάξεις από το φτωχό λαό και τα δωρίζουν στους τραπεζίτες. Διαλύουν την παιδεία, την υγεία, την περίθαλψη και τα βαφτίζουν όλα αυτά εθνικό συμφέρον.

41 χρόνια μετά, η παιδεία βρίσκεται σε αναβρασμό! Οι εκπαιδευτικοί αντιστέκονται στην Αξιολόγηση-Χειραγώγηση που φέρνει απολύσεις, που φέρνει διάλυση του Δημόσιου Σχολείου, μαθητικές καταλήψεις κόντρα στην Τράπεζα Θεμάτων, οι φοιτητές αντιδρούν στις εφαρμοζόμενες πολιτικές και βρίσκουν απέναντι τους τούς πρυτάνεις και τα ΜΑΤ που μας θυμίζουν άλλες εποχές. Ο κοινός αγώνας εκπαιδευτικών, μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων, απολυμένων και ανέργων είναι αυτό που φοβούνται.

41 χρόνια μετά, χιλιάδες ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία, απολύσεις και διαθεσιμότητες, σχολεία χωρίς θέρμανση, μαθητές που υποσιτίζονται, η μόρφωση τείνει να γίνει προνόμιο των λίγων. Ο υπουργός της ΑΠΑΙΔΕΙΑΣ και ΑΠΟΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ δε δίστασε, δεν ντράπηκε να καλέσει τους χιλιάδες άνεργους εκπαιδευτικούς να προσφέρουν εθελοντικά χωρίς αμοιβή διδακτική εργασία, προκειμένου να καλύψει τις χιλιάδες κενές θέσεις των εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

41 χρόνια μετά, στην Ελλάδα της φτώχειας, της ανεργίας, των αυτοκτονιών και της μετανάστευσης των νέων, αυξάνεται ο αυταρχισμός, η καταστολή, η αφαίρεση των δικαιωμάτων του λαού.

41 χρόνια μετά, σαν να μην πέρασε μία μέρα οι σημερινοί συγκυβερνήτες χρησιμοποιούν τις ίδιες ακριβώς λέξεις, όπως τότε, για να κατηγορήσουν τους μαθητές, τους φοιτητές, για να συκοφαντήσουν το λαό που αντιστέκεται. Τους αποκαλούν τρομοκράτες, ταραχοποιούς, ταραξίες όπως και τότε, για να τρομοκρατήσουν την κοινωνία και τους φιλήσυχους.

41 χρόνια μετά, ο λαός επιμένει να τιμά την Εξέγερση, να κρατά τη φλόγα ζωντανή, να εμπνέεται από τα διδάγματά της. Σήμερα ο Νοέμβρης έρχεται ως εικόνα από το μέλλον! Δείχνοντας το δρόμο που πρέπει να ξανά διαβεί ο λαός. Το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής του συστήματος. Το δρόμο της σύγκρουσης με την άρχουσα τάξη και τις κυβερνήσεις της.

41 χρόνια πριν, οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου αγωνίστηκαν για το δικαίωμα στη δημοκρατία, τη μόρφωση, την εργασία και την αξιοπρεπή ζωή. Το Νοέμβρη του ’73, η νεολαία και ο ελληνικός λαός διεκδίκησαν Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία και απέδειξαν πως οι μόνοι χαμένοι αγώνες, είναι αυτοί που δεν δίνονται.
Γι’ αυτό και η εξέγερση ΖΕΙ στους αγώνες του λαού και της νεολαίας, που παλεύουν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και των εξοντωτικών αντιλαϊκών μέτρων, που παλεύουν ενάντια στην υποτέλεια και την υποταγή.

* Δάσκαλος, αιρετός στο ΑΠΥΣΠΕ Πελοποννήσου.




* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr