Το πρόβατο και… το μαντρί

Γράφει ο Ελπιδοφόρος Καλαματιανός*

Μέρος Α’

Πρίν λίγες ημέρες είχαμε την επέτειο του Πολυτεχνείου. Για μια ακόμη φορά είδαμε τη προσπάθεια των κομμάτων να ιδιοποιηθούν τους αγώνες των φοιτητών, που οδήγησαν στη πτώση της δικτατορίας η οποία και συντελέσθηκε υπό το βάρος της Κυπριακής τραγωδίας. Τα κανάλια από την άλλη αναζητώντας και αυτά κομμάτι της πίτας πρόβαλλαν τα γνωστά και χιλιοπαιγμένα ντοκιμαντέρ. Αδιαφορώντας προς ώρας για το γεγονός ότι αυτή η περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου κυβερνά την Ελλάδα τα τελευταία 20 και βάλε χρόνια και φέρνει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση, αυτό που ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει είναι το παρασκήνιο αλλά και οι πραγματικοί λόγοι που υπέσκαψαν τα θεμέλια του πολιτεύματος και έτσι ενορχηστρώθηκε η πολιτειακή ανωμαλία που οδήγησε στη δικτατορία του 67.

Πριν από μερικά χρόνια έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο ντοκουμέντο του Α. Παπαχελά με τίτλο «Ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας». Μέσα από αυτό ο συγγραφέας αναζητώντας αποχαρακτηρισμένα αρχεία της εποχής και μιλώντας με πολλούς εν ζωή από τους τότε πρωταγωνιστές φέρνει στη δημοσιότητα πολλές άγνωστες πτυχές κυρίως για τον ρόλο του Αμερικάνικου παράγοντα στη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας. Αυτό όμως το οποίο στη κυριολεξία έρχεται να συνταράξει τα νερά να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του Παπαχελά αλλά και να ξαναγράψει την νεότερη ιστορία από την αρχή είναι οι προ ημερών τερατώδεις και καυτές αποκαλύψεις για τα γεγονότα εκείνης της περιόδου, του έγκριτου δημοσιογράφου Κ. Βαξεβάνη μέσα σε τρία συνεχόμενα τεύχη του περιοδικού HotDoc από το οποίο και χρησιμοποιούνται πληροφορίες για τη συγγραφή του παρόντος άρθρου.

Είναι γνωστό ότι ο σημερινός μεταπολεμικός κόσμος διαμορφώθηκε όπως τον ξέρουμε από ένα και μόνο γεγονός. Στη διάσκεψη της Γιάλτας το Φεβρουάριο του 1945 οι τρείς μελλοντικοί νικητές του 2ου παγκοσμίου πολέμου Ρούσβελτ, Τσόρτσιλ και Στάλιν μοίρασαν την Ευρώπη και όχι μόνο σε ζώνες επιρροής. Η Ελλάδα κατατάχτηκε στη ζώνη επιρροής των Δυτικών και αυτό οδήγησε στη μετέπειτα εγκατάλειψη της Αριστεράς και του Δ.Σ.Ε στη τύχη τους κατά τον εμφύλιο. Αυτό και μόνο το γεγονός δείχνει ότι ο εμφύλιος δεν υπήρξε λόγος ποτέ για να γίνει. Παρόλο που οι Άγγλοι το γνώριζαν, συνέβαλλαν στα μέγιστα στην έναρξη του εμφυλίου, πυροβολώντας στο ψαχνό με ελεύθερους σκοπευτές εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 44 που έφερε μετά τη ρήξη μεταξύ κυβέρνησης και ΕΑΜ.

Στην Ελλάδα της εποχής εκείνης λοιπόν οτιδήποτε είχε σχέση με τον κομμουνισμό αντιμετωπιζόταν έως μίασμα και διωκόταν ανηλεώς. Για να μπορέσουν οι Ελληνικές κυβερνήσεις να τηρήσουν το δόγμα αποτροπής το κομμουνιστικού κινδύνου, το 1951 κατόπιν εντολής των Άγγλων και των Αμερικανών στα πλαίσια του δόγματος «stay behind» που ίσχυε από το 1947, δημιούργησαν τη Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων. Πρότυπο της υπήρξαν οι οργανώσεις Glaudio, οι οποίες και λειτουργούσαν με τον ίδιο αντικειμενικό σκοπό σε όλη την Ευρώπη. Η ΔΕΕ η οποία πέρασε στην ιστορία σαν «Κόκκινη Προβιά» καθόρισε την ιστορία της Ελλάδος από τη κατοχή έως ακόμα και σήμερα. Παρόλο που είχε την έδρα της μέσα στο Υπουργείο Αμύνης επρόκειτο για καθαρά παραστρατιωτική οργάνωση με μέλη της από πρωθυπουργούς, Υπουργούς, πολιτικούς, επιχειρηματίες, ιερωμένους μέχρι απλούς πολίτες της διπλανής πόρτας. Δρούσε ανεξάρτητα από το στρατό με δικό της οπλισμό, τεχνολογία και χρήματα τα οποία αποθηκεύονταν σε ειδικές μυστικές κρύπτες ανά την επικράτεια (πολλές από αυτές ακόμα τις ψάχνουν). Και όπως ανακαλύπτουμε σήμερα τα μέλη της, υπό τη κάλυψη ότι εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία που εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον, έπαιρναν εντολές από ξένα κέντρα εξουσίας, δρώντας πολλές φορές ενάντια στο εθνικό συμφέρον και δημιουργώντας τετελεσμένα γεγονότα και καταστάσεις ώστε να οδηγήσουν τη χώρα σαν το πρόβατο στο μαντρί κάθε φορά που η πολιτική της έτεινε να παρεκκλίνει. Πώς όμως φτάσαμε στη δικτατορία;

Στην Ελληνική Βασιλευόμενη Δημοκρατία, ο εγγυητής του θεσμού αλλά και τοποτηρητής των Αμερικανικών συμφερόντων υπήρξε ανέκαθεν ο Βασιλιάς. Τα γεγονότα που συνδέονται άμεσα με την ανάμιξη των Αμερικανών στο πολιτικό σκηνικό που υπέθαλψε τη Δημοκρατία ξεκινούν από το 1961. Σύμφωνα με το βιβλίο του Παπαχελά, οι Αμερικάνοι διπλωματικοί υπάλληλοι ήταν πεπεισμένοι ότι ο υιός του Γεωργίου Παπανδρέου ο Ανδρέας, ήταν άνθρωπος αριστερών πεποιθήσεων και σε συνδυασμό με το μανδύα μιας σοσιαλιστικής ιδεολογίας ήταν αρεστός στον απλό λαό. Τις πεποιθήσεις αυτές φρόντιζε απλόχερα να τις υποστηρίζει και ο ίδιος σε κάθε ευκαιρία. Σε μία δεξίωση που είχε παραθέσει η πρεσβεία, διπλωματικό έγγραφο αναφέρει ότι, ο Ανδρέας αστειευόμενος προς τους Αμερικανούς τους υπενθύμισε ότι «τα όπλα είναι ακόμα πάρα πόδας» γνωστή φράση το Δημοκρατικού Στρατού των αριστερών η οποία ειπώθηκε με τη λήξη του εμφυλίου. Τέτοιες απόψεις τρομοκρατούσαν τους Αμερικανούς και τους έκαναν να βλέπουν εφιάλτες. Μια μελλοντική κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Ανδρέα σήμαινε και παράλληλα την παράδοση της Ελλάδας στην αγκαλιά των Σοβιετικών. Σε συνεργασία αμερικανών πρακτόρων- κόκκινης προβιάς αλλά και με τη σύμφωνη γνώμη του Καραμανλή και των ανακτόρων στήνονται οι εκλογές του 1961 που οδήγησαν στην ήττα της Ε.Κ και έμειναν στην ιστορία έως «οι εκλογές βίας και νοθείας» Απόδειξη αυτού, το γεγονός ότι στις 23 Φεβρουαρίου του 1965 λίγο πριν τα περιβόητα Ιουλιανά Ο Γ. Παπανδρέου αποκαλύπτει στη βουλή το σχέδιο «Περικλής» βάσει του οποίου έγινε η νοθεία των εκλογών. Και εκεί έχουμε το εξής τραγελαφικό. Αντί ο βασιλιάς να δώσει εντολή να αποκαλυφθούν οι συνωμότες… δίνει εντολή να αποστρατευτεί ο επικεφαλής της ερευνητικής επιτροπής Αντιστράτηγος Λουκάκης!!!
Σας θυμίζει αυτό σήμερα τίποτα;;;

Οι φόβοι των Αμερικανών επανήλθαν το 1964. Τότε στις εκλογές της 16/2 η Ένωση Κέντρου θριαμβεύει με το συντριπτικό ποσοστό 52,7%. Τα πράγματα στην Αρχή έδειχναν κάποια ομαλότητα μέχρι που ένα μήνα αργότερα απεβίωσε ο ο Βασιλιάς Παύλος και τη θέση του καταλαμβάνει ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, ένας 25χρονος άπειρος νεαρός. Από νωρίς φάνηκε ότι την εξουσία δεν την ασκούσε αυτός αλλά η βασιλομήτωρ Φρειδερίκη, η οποία αφού πρωτίστως έπαιρνε συμβουλές από τους Αμερικάνους φίλους «μας» έπραττε αναλόγως. Η ρήξη πλησίαζε. Ήδη από τις 19 Ιανουαρίου του 1965 ο Κωνσταντίνος είχε ενημερώσει τους αμερικάνους τη πρόθεση του να ανατρέψει τους Παπανδρέου λόγω των ανοιγμάτων του Ανδρέα προς την αριστερά. Η αφορμή δεν άργησε να δοθεί. Το νευραλγικό υπουργείο αμύνης παραδοσιακά άνηκε στο χώρο επιρροής των ανακτόρων καθότι όποιος έλεγχε το στρατό, έλεγχε το πολίτευμα, τη κυβέρνηση και τη χώρα. Όταν ο γέρος Παπανδρέου απαίτησε το εν λόγω υπουργείο, ο Κωνσταντίνος ή καλύτερα η Φρειδερίκη το θεώρησαν αιτία ρήξης και ανυπακοής. Η συνέχεια είναι γνωστή με την αποπομπή της κυβέρνησης, την αποστασία του Ιουλίου του 65 με πρωταγωνιστή τον Κ. Μητσοτάκη και τις απανωτές διορισμένες από το παλάτι κυβερνήσεις. Αντί λοιπόν της προκήρυξης νέων εκλογών, όπως έπρεπε να πράξει ο τοποτηρητής του συντάγματος, προτιμήθηκε η αναρχία, το χάος και η πολιτειακή ανωμαλία. Και όλο αυτό κατόπιν εισήγησης των αμερικανών καθώς σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση ήταν σίγουρο ότι η Ε.Κ θα θριάμβευε και πάλι.

Όσο κρατούσε αυτό το αλισβερίσι μεταξύ Παλατιού και πολιτικών, οι συνταγματάρχες προετοίμαζαν το πραξικόπημα. Και αυτό το γνώριζαν οι αμερικανοί καθώς ο Παπαδόπουλος ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ ΚΥΠ και CIA. Δεν είχαν όμως σκοπό να το αποτρέψουν καθότι ερχόταν γάντι με τα συμφέροντα τους. Άλλωστε πρόσφατο δημοσίευμα του HotDoc αποκαλύπτει ότι στις αρχές Φεβρουαρίου 1967 ο Αμερικάνος πρέσβης Φίλλιπς Τάλμποτ σε τηλεγράφημα του στο Στέητ Ντιπάρμεντ εισηγείται μυστική επιχείρηση επηρεασμού του εκλογικού αποτελέσματος, των επικείμενων εκλογών που είχαν προκηρυχτεί για τις 28 Μαΐου. Μέσα στο ίδιο τηλεγράφημα γίνεται λόγος για ύπαρξη παρόμοιας επιχείρησης στο παρελθόν, επιβεβαιώνοντας στην ουσία τις αποκαλύψεις του σχεδίου «Περικλής». Με απλά λόγια αν το πραξικόπημα αποτύγχανε - δεν τους ενδιέφερε ποιο πραξικόπημα, καθότι και ο βασιλιάς ετοίμαζε το δικό του σε συνεργασία με τους στρατηγούς - τότε το λόγο θα είχαν οι πράκτορες και οι παραστρατιωτικοί (Κόκκινη προβιά). Όπως και να κατέληγαν τα πράγματα το αποτέλεσμα για αυτούς τουλάχιστον ήταν προδιαγραμμένο.

Ακολούθησε το πραξικόπημα το οποίο και αυτό στηρίχθηκε στην ανάγκη αποσόβησης του Κομμουνιστικού κινδύνου. Για αυτό το σκοπό σύμφωνα με μια μαρτυρία του Παττακού πολλά χρόνια αργότερα, δημιουργήθηκε μια προβοκάτσια από μυημένους αξιωματικούς οι οποίοι μέσω του 3ου Σώματος Στρατού ανέφεραν τα εξής: «Στα σύνορα Βουλγαρίας Ελλάδας έτοιμοι συμμορίτες έλληνες είναι έτοιμοι να περάσουν ένοπλοι τα σύνορα αναμένοντας στη Θεσσαλονίκη τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος με πρόσχημα πολιτική ομιλία του στη πλατεία συντάγματος, θα σχηματίσει δική του κυβέρνηση.» Κάπως έτσι ενεργοποιήθηκε το νατοϊκό σχέδιο «Προμηθέας» το οποίο είχε καταρτιστεί από μέλη της κόκκινης προβιάς, βάσει του οποίου κινητοποιήθηκαν οι στρατιωτικές δυνάμεις και σε ελάχιστες ώρες συνελήφθη το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας, που εξασφάλισε και την επιτυχία του πραξικοπήματος.

Κάποτε οι αμερικανοί έχωναν τη μύτη τους σε ξένες υποθέσεις συγκαλυμμένα, κρατώντας έστω τα προσχήματα. Σήμερα πλέον αυτά τα έχουν ξεπεράσει. Χρησιμοποιώντας το ΔΝΤ και τη παγκόσμια Τράπεζα υπερχρεώνουν τα εθνικά κράτη κάνοντάς τα υποχείρια τους χωρίς να μπαίνουν στις λογικές των δαπανηρών και αιματηρών πραξικοπημάτων που ίσχυε παλιότερα. Τα γεγονότα λοιπόν μας οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Ήταν όμως τότε η Ελλάδα πράγματι υπό Κομουνιστική απειλή τέτοια, που να δικαιολογούσε την εφαρμογή της δικτατορίας; Η μήπως τελικά το πραξικόπημα έγινε για να εξυπηρετήσει άλλους σκοπούς;


* Μέλος της παράταξης «Πελοπόννησος Οικολογική», μέλος των Οικολόγων Πράσινων