Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

Τα μάτια υγρά. Ο λαιμός κομπιασμένος. Η σκέψη συγχυσμένη. Ο θυμός στα χείλη. Τα χέρια σφιγμένα.Κοιτάς την ματιά του διπλανού σου και βλέπεις τον συνένοχο σου στη σιωπή, στην αδιαφορία…Κι όμως.

Η λήθη θρηνούσε την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014. Θρηνούσε γιατί νικήθηκε από την μνήμη και μάλιστα την ιστορική.

Ένας πίνακας φρικαλεοτήτων των Κατοχικών στρατευμάτων πήρε πνοή εθνική και έγινε πίνακας δόξας αλλά και καθρέφτης προβληματισμού και αυτοκριτικής.

Τα γεγονότα συμβαίνουν. Συνεχίζουν να έχουν ισχύ και δύναμη ανάλογα με το πώς τα αντιμετωπίζει η κοινωνία.

Ο Δήμος Σπάρτης διοργάνωσε στο αμφιθέατρο της Βιβλιοθήκης εκδήλωση για την εκτέλεση των 118 Σπαρτιατών από τα στρατεύματα Κατοχής. Μαύρο γεγονός που φαίνεται να εξελίσσεται, μετά από 70 χρόνια σε ορόσημο αντίστασης και αξιοπρέπειας.

Μια μαύρη σελίδα της Σπαρτιατικής ιστορίας αρχίζει να αναβλύζει αρώματα ανοιξιάτικων, πασχαλινών λουλουδιών…

26 Νοέμβρη 1943. Οι κατακτητές με υπόδειξη των δοσίλογων συλλαμβάνουν εκατοντάδες πατριώτες κι εκτελούν 118 ωα αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ Πάρνωνα.

Ανάμεσά στα 118 κορμιά που θέρισαν τα πολυβόλα των Ναζί, ολόκληρες οικογένειες, ανήλικα παιδιά και μια γυναίκα. Οι 89 ήταν Σπαρτιάτες, οι υπόλοιποι από την γύρω περιοχή…

Τα πολυβόλα θερίζουν Έλληνες που όσο κρατάει το κροτάλισμα μιας δεσμίδας βαφτίστηκαν και μυρώθηκαν ήρωες. Οι ψυχές τους υποδέχονται τα κορμιά τους μπροστά στον Άγιο Νίκωνα… Οδυρμός, θρήνος, θλίψη… ! Απίστευτη η κτηνωδία μιας «ναζιστικής» δικαιοσύνης. Κάποιοι σημαδεύτηκαν για μια ζωή. Κάποιοι, ευτυχώς ελάχιστοι, μειδιούσαν…

«Αν είχε καεί όλη η Σπάρτη θα ήταν λιγότερο το κακό…»

Την εκδήλωση παρουσίασαν και συντόνισαν η Ελένη Μεντή και ο Βαγγέλης Μητράκος. Τη θλίψη αλλά και την έμπνευση που προκάλεσε το γεγονός απέδωσε με την κιθάρα του ο Γιάννης Τσέρτος.

Ο Δήμαρχος της Σπάρτης κοιτώντας στα μάτια τον Μητροπολίτη Σπάρτης και τους πολίτες υποσχέθηκε ότι «του χρόνου η γιορτή αυτή θα είναι καλύτερη».

Νιώθω ότι ανήμερα του Οσίου Νίκωνος, 70 χρόνια μετά μετανοήσαμε φωνάζοντας «ήμαρτον» σε Θεό και ανθρώπους… Ανάψαμε 118 κεριά για να φωτίσουμε τη χαρμολύπη της καρδιάς και της σκέψης μας.

Στα πλαίσια της εκδήλωσης έγιναν τα αποκαλυπτήρια έργου ζωγραφικής της Γερακίτισσας Αλεξάνδρας Αντωνά που απεικονίζει ιδανικά και συμβολικά τη θυσία των 118 στον βωμό της αντίστασης και των δεινών για την ελευθερία και ανεξαρτησία. (εικόνα στην εισαγωγή του θέματος).