Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Η μέρα δύσκολη για τον τόπο. Στην τηλεόραση κάθε τόσο διακόπτουν το πρόγραμμα για να μας ενημερώσουν για την πρόοδο των συζητήσεων και των διαπραγματεύσεων που κρατάνε στα χέρια τους το μέλλον τούτου του τόπου. Παρακολουθώ με αγωνία και ενδιαφέρον χωρίς να παραβλέπω το αταίριαστο του πανάκριβου επώνυμου κασκόλ του Υπουργού των Οικονομικών με τα υπόλοιπα ενδύματα του. Και εκεί που η αγωνία κορυφώνεται, χτυπάει το σταθερό τηλέφωνο. Το σηκώνω.

-Εμπρός; Ποιος είναι;
-Η θεία Φωτεινούλα είμαι τσουπίτσα μου, ακούστηκε μια γλυκιά γνώριμη φωνή από την άλλη άκρη του σύρματος.
Ακολούθησαν οι ευχές και όλα τα συναφή τυπικά μέχρι να μου κάνει η θεία την ερώτηση για την οποία είχε τηλεφωνήσει.

-Τσουπίτσα μου, έχεις ΣΚΑΙ;
-Ναι βρε θεία. Και ΣΚΑΙ έχω και ΜΕΓΚΑ έχω και ΑΛΦΑ και όλα τα κανάλια. Γιατί ρωτάς; Έχετε κάποιο πρόβλημα στο χωριό; την ρώτησα.
Βέβαια απόρησα. Τι στο καλό συμβαίνει! Έχουν πρόβλημα με τα κανάλια στη Γορτυνία και ρωτάει η θεία μου εμένα στη Σπάρτη; Παράξενα πράγματα συμβαίνουν εδώ.
-Όχι τέτοιο ΣΚΑΙ τσουπίτσα μου. Το άλλο το ΣΚΑΙ που μιλάς και σε ακούνε και σε βλέπουνε. Τάμαθες τα νέα; Έχω ΤΑΒΛΕΣ.

Τα πράγματα όσο πήγαιναν και γινόντουσαν και πιο δύσκολα. Τώρα τι τάβλες και σανίδες έλεγε η θεία και τι εννοούσε, μονάχα ένας θεός ήξερε. Όμως την ήξερα καλά και την αγαπούσα πιότερο από τους άλλους συγγενείς. Την είχα μελετήσει και μπαίνοντας στη δική της συλλογιστική, σαν νέος Ζουράρης, έβγαλα τα συμπεράσματα μου.
-Θεία μου, μήπως εννοείς ΣΚΑΙΠ;
-Ναι τσουπίτσα μου, ΣΚΑΙ. Στο ΤΑΒΛΕΣ.
-Και μήπως εννοείς στο ΤΑΜΠΛΕΤ;
-Α, γεια σου. Τουτονά λέω. Το ΤΑΒΛΕΣ που μας δώκανε. Πέρσι μας δώκανε ευρά και φέτος ΤΑΒΛΕΣ. Νάναι καλα που μας σκέφτονται.
-Δηλαδή θεία θέλεις να πεις πως έχεις ΤΑΜΠΛΕΤ και το καταφέρνεις. Το χρησιμοποιείς.
-Αμέ! Και όχι μόνο εγώ. Ούλο το χωριό έχει ΤΑΒΛΕΣ. Το απόγευμα, που βγαίνουμε στη ρούγα, στης Μαριγώς το πεζούλι , ούλες με ΤΑΒΛΕΣ καταπιανόμαστε.
Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου. Κοίτα να δεις σκέφτηκα, η πρόοδος έφτασε και στο χωριό μου. Αφού γέμισε ΤΑΒΛΕΣ! Εεεε ΤΑΜΠΛΕΤ θέλω να πω. Α, ρε θεία Φωτεινούλα, με μπέρδεψες.
-Για πες μου θεία, τι κάνετε εκεί στη ρούγα όλες μαζί τώρα που έχετε ΤΑΒΛΕΣ (Δεν υπήρχε λόγος να επιμείνω στη σωστή λέξη);.
-Και τι δεν κάνουμε τσουπίτσα μου! Η Μαριγώ παίζει πασιέντζα και κάτι άλλα παιγνίδια. Εμένα δε μου αρέσουν τα παιγνίδια. Εγώ θέλω να μαθαίνω καινούργια πράγματα. Ξέρεις πόσα παιδιά έχει ο Ρουβάς; Και με ποιόν είναι τώρα η Ναταλία, κείνη που βλέπουμε στη τελεόραση; Αμέ! Όλα τα μαθαίνω. Το ΤΑΒΛΕΣ ναναι καλά.
Έχει και η Θεία Σουσσάνα ΤΑΒΛΕΣ;
-Αμέ! Η Σουσσάνα δεν έχει. Σε όλες δώσανε σου λέω. Και από τότε που πήρε ΤΑΒΛΕΣ η Σουσσάνα μαγειρεύει. Ψάχνει και βρίσκει καινούργιες συνταγές. Πρωτότυπες και …ψαγμένες (άλλα της η θεία!). Να πριν λίγες μέρες έφτιαξε στον Παναγή τον άντρα της <<Φιλέτο Στρογκανώφ με μανιτάρια και παπαρδέλες>> και έγλυφε τα δάχτυλα του. Πάει πια ο κόκορας με τις χυλοπίτες. Και από γλυκά, ξέχνα τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Πανακότες και Πάβλοβες και Λέμονπαι ψήνει και μας κερνάει.
-Και η θεία Αργυρώ; Μη μου πεις με ένα μάτι πως έχει και ΤΑΜΠΛΕΤ;
-ΤΑΒΛΕΣ, με διορθώνει.
-Συγνώμη! ΤΑΒΛΕΣ. Έχει λοιπόν και η θεία Αργυρώ, ΤΑΒΛΕΣ;
-Αμέ! Και κοιτάει ΜΠΑΤΙΧΤΟ. Της αρέσει που βαράνε τη μπουμπουνιέρα με εκείνη τη μυγοσκοτώστρα. Και γελάει!!!
Χριστός και απόστολος! Η θεία Αργυρώ παρακολουθεί Μπάντμιντον. Έζησα να το ακούσω και αυτό. Τελικά πρέπει να κάνω καμιά βόλτα από το χωριό να καμαρώσω τη ρούγα στης Μαριγώς το πεζούλι. Δεν πρέπει να το χάσω το θέαμα. Αυτό σκεφτόμουν και ξαφνιάστηκα σαν άκουσα τη θεία Φωτεινούλα να λέει.
-Τελικά τσουπίτσα μου έχεις ΣΚΑΙ; Θα τα λέμε και να σε βλέπω; Και να με βλέπεις και εσύ; Μιλάω και με τα παιδιά στον Καναδά και με τη Μαργαρίτα στην Καβάλα. Και θα μιλάω και με όσους δικούς μου έχουν ΣΚΑΙ. Έχεις;
-Εχω θεία μου ΣΚΑΙ. Έχω. Και θα τα λέμε αφού τώρα μπήκες και εσύ στην τεχνολογία.
-Αναγκαστικά τσουπίτσα μου. Αφού έχω ΤΑΒΛΕΣ, έχω και ΣΚΑΙ και το χρησιμοποιώ. Την ευχή μου νάχει κείνος που αποφάσισε να γεμίσει τα φτωχόσπιτα με ΤΑΒΛΕΣ. Πως ζούσαμε πρωτύτερα, δεν μπορώ να καταλάβω.

Αποχαιρέτισα τη θεία Φωτεινούλα, υποσχόμενη πως μέχρι το βράδυ θα έχουμε συνδεθεί με ΣΚΑΙ (μην την κακοκαρδίσω). Σαν ακούμπησα το ακουστικό στη συσκευή, άνοιξα την τηλεόραση. Οι δημοσιογράφοι περίμεναν από λεφτό σε λεφτό την συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού. Που να συγκεντρωθεί όμως το μυαλό μου στα γεγονότα που καίγανε. Αυτό το άτιμο είχε κολλήσει στο τηλεφώνημα της θείας Φωτεινούλας. Κοίτα να δεις. Τόσα προβλήματα έχει ο τόπος. Άνθρωποι είναι άστεγοι, πεινάνε, πηδάνε από τα μπαλκόνια και κάποιος σκέφτηκε να τους δώσει ΤΑΜΠΛΕΤ (ΤΑΒΛΕΣ κατά τα λεγόμενα της θείας). Και τότε ήταν που θυμήθηκα εκείνο που έλεγε η γιαγιά μου η Δαγκουνολάμπαινα.
ΚΩΛΟΣ ΜΑΣ ΒΡΑΚΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ
ΣΚΟΥΦΙΑ ΜΑΣ ΛΕΛΟΥΔΙΑ ΘΕΛΕΙ

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr