Γράφει ο Ανδρέας Ζαφείρης

Η ιδέα σύστασης ευρωστρατού εμπεριέχεται από το 2009 στη συνθήκη της Λισσαβώνας. Το τελευταίο διάστημα όμως ενισχύονται οι πιέσεις στη κατεύθυνση δημιουργίας του , καθώς η ιδέα αποτελεί διαχρονικό πόθο της Γερμανίας στη προσπάθεια ενίσχυσης του ρόλου της.

Χαρακτηριστικές ήταν οι πρόσφατες παρεμβάσεις τόσο του Jean-Claude Juncker όσο και του Javier Solana πρώην γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, σε έκθεσή που παρουσιάστηκε τη Δευτερα στις Βρυξέλλες. Και οι δύο συνδέουν την ίδρυση του κοινού ευρωστρατού με την αντιμετώπιση του «ρωσικού κινδύνου».

«Ένας κοινός στρατός μεταξύ θα μεταφέρει στη Ρωσία ότι είμαστε σταθεροί στην προάσπιση των αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης» σημειώνει ο Juncker , ενώ ο Solana , σε μια έξαρση ποιητικού λόγου παρατηρεί ότι «η ΕΕ περιβάλλεται από ένα δαχτυλίδι της φωτιάς, που εκτείνεται από το Κέρας της Αφρικής, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο μέχρι τα νέα μέτωπα στην Ανατολική Ευρώπη», ενώ επαναφέρει το ψυχροπολεμικό κλίμα στα επίπεδα της δεκαετίας του ΄50 καθώς η «Προσάρτηση της Ρωσίας της Κριμαίας και η αποσταθεροποίηση της ανατολικής Ουκρανίας, …αναβίωσαν την ευαισθητοποίηση σχετικά με το ενδεχόμενο στρατιωτικής επίθεσης και κατοχής(!!) στην Ευρώπη».

Φυσικά ο στρατός αυτός θα έχει και εσωτερική, εντός Ε.Ε. χρήση , όταν και όπου χρειαστεί, εφ όσον « ο εξτρεμισμός στη περιβάλλουσα περιοχή και η ριζοσπαστικοποίηση στο εσωτερικό, λειτουργούν στη πράξη ως «συγκοινωνούντα δοχεία» εξασθενίζοντας τις διαφορές ανάμεσα σε αυτά που είναι εσωτερικά ή εξωτερικά προς την ΈΕ».

Και απαραίτητη προϋπόθεση είναι βέβαια να αρθούν οι αναχρονιστικές πολιτικές «εθνικής ομφαλοσκόπησης» οι οποίες οδηγούν «στην άρνηση των απειλών που αντιμετωπίζει ολόκληρη η ΕΕ».

Το σύνολο της στρατιωτικής δομής της Ε.Ε. υποτιμάται συχνά ή αποσιωπάται. Στα πλαίσια της Ε.Ε. λειτουργούν 28 «εθνικοί» στρατοί, με 1,5 εκ. προσωπικό και συνολικές δαπάνες 190 δις, σχεδόν διπλάσιες από αυτές της Ρωσίας.

Το Βερολίνο θέλει να ελέγχει το τεράστιο αυτό στρατιωτικό μηχανισμό, μέσω της δημιουργίας της EDU, της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Ένωσης.

ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ

Στη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ορίσει έναν οδικό χάρτη με «πρακτικά και ρεαλιστικά βήματα» για την έναρξη της EDU.

Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ μέσω του νυν γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, προειδοποιούν το Βερολίνο, ότι κάθε αύξηση στις αμυντικές δαπάνες από την Ε.Ε. είναι ευπρόσδεκτη, αλλά θα πρέπει να διοχετευτεί προς την κατεύθυνση του ΝΑΤΟ, καθώς οι ενέργειες της Ε.Ε. θα πρέπει να είναι «συμπληρωματικές με του ΝΑΤΟ και να αποφεύγονται οι «επικαλύψεις ρόλων και αρμοδιοτήτων (sic)».

H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΑΣΗ

Οι ενδοιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί ενισχύονται και εντός της Ε.Ε. και έχουν άμεση επίπτωση στη χώρα, στην οικονομία και τη πολιτική κατάσταση.

Ποια στάση θα κρατήσει η ελληνική κυβέρνηση στο θέμα της EDU;

Υπάρχουν άραγε περιθώρια ελιγμών και διαπραγμάτευσης μέσα σε ένα τόσο ασφυκτικό περιβάλλον εντός Ε.Ε.; Δε χρειάζεται να είσαι Κασσάνδρα για να υποθέσεις το αυτονόητο.

Η ανάπτυξη ενός ισχυρού αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικου κινήματος με αιχμές απέναντι σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. είναι η πιο σημαντική εφεδρεία , σε μια χώρα που ποτέ δε βγήκε από το μάτι του κυκλώνα.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr