Γράφει ο Γιώργος Διακουμάκος

Ξέρεις, λένε πως «τα φοιτητικά μου χρόνια, δεν τα αλλάζω με τίποτα!»
Η Βίκυ, η Βάσω ,ο Βασίλης , ο Πέτρος και ο Δημήτρης ίσως σε μερικά χρόνια, σε κάποια συζήτηση, πουν το ίδιο. Η Σπάρτη ενώνει αυτούς του πέντε νέους. Οι φοιτητές έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν τη πόλη. Απαρνιούνται τις δύο θανατηφόρες φράσεις «δικό μου» και «δικό σου», οραματίζονται το «δικό μας» κοινό καλό και μοιράζονται μαζί μας τη θα ήθελαν να δουν να έρχεται στη σχολή και τη πόλη μας.

Βάσω Τσιάμη 21 ετών, Φοιτήτρια Νοσηλευτικής

Θεωρώ πως θα ήταν σημαντική η ύπαρξη φοιτητικών εστιών μιας και λόγω της δύσκολης οικονομικής περιόδου που διανύουμε μια τέτοια κίνηση θα ανακούφιζε οικονομικά πολλές οικογένειες φοιτητών και θα απέτρεπε την πιθανή μεταγραφή τους σε πανεπιστήμια της Αθήνας, πράγμα αρκετά σημαντικό για την οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη του τόπου.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το τμήμα μας σε ένα μεγάλο κομμάτι του, πέραν της άρτιας θεωρητικής προσέγγισης του αντικειμένου της νοσηλευτικής, απαιτεί και την αντίστοιχη πρακτική εξάσκηση των φοιτητών. Προκειμένου, λοιπόν, να έχουμε την δυνατότητα να δούμε και να διδαχτούμε περισσότερα πράγματα πάνω στο αντικείμενό μας θα ήταν απαραίτητο να υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές ώστε να υποστηρίξουν τέτοιες απαιτήσεις τόσο στο χώρο του νοσοκομείου όσο και σε άλλες δομές συναφείς με το χώρο της υγείας στην γύρω περιοχή.

Βίκυ Ζαρίφη 20 ετών, Φοιτήτρια Νοσηλευτικής

Φοιτώ σε μία σχολή της οποίας θεματικός άξονας είναι η νοσηλευτική επιστήμη. Μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια σπουδών μου παρατηρώ πως οι νοσοκομειακές εγκαταστάσεις δεν κρίνονται επαρκείς και ακέραιες για την διεξαγωγή των εργαστηριακών μαθημάτων μας. Επιπλέον, θαρρώ πως εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι αναγκαίο να υπάρξει μία εστία η οποία θα είναι ικανή να στεγάσει φοιτητές που αδυνατούν να διαθέσουν χρήματα για ενοικίαση διαμερίσματος και εν γένει για κάλυψη εξόδων διαμονής σε μία πόλη μακριά απ’ το σπίτι τους.
Η Σπάρτη αν και μικρή πόλη είναι σχετικά φιλόξενη. Ωστόσο, σύμφωνα με την προσωπική μου γνώμη , δεν διαθέτει χώρους όπου το φοιτητικό δυναμικό της πόλης θα έχει την ευκαιρία να περάσει ώρες χαλάρωσης και να ψυχαγωγηθεί. Από αυτή τη πόλη , εκλείπουν εγκαταστάσεις , όπως ένα θέατρο για την υλοποίηση κοινωνικό-πολιτισμικών εκδηλώσεων και κάποιοι χώροι αναψυχής με δραστηριότητες όπου γυμνάζεται εκ παραλλήλου σώμα και νους. Συνάμα, πιστεύω ότι μείζον θέμα προς διευθέτηση είναι ο περιορισμός των αδέσποτων ζώων στο κέντρο της πόλης καθώς και η έλλειψη αστικής συγκοινωνίας.

Βασίλης Ιωάννου 21 ετών, Φοιτητής Νοσηλευτικής

Σπάρτη, μια σύγχρονη πόλη αλλά συνάμα και γραφική. Μπορεί να είναι μια αναπτυγμένη πόλη, αλλά αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί πρέπει να παραδεχτούμε ότι σε κάποια πράγματα υστερεί. Προσωπικά θα ήθελα την προώθηση των Πολιτισμικών εκδηλώσεων και την αξιοποίηση του Δημοτικού Θεάτρου προκειμένου να μπορούν τόσο οι φοιτητές όσο και οι Σπαρτιάτες να ψυχαγωγούνται με την αρχαιοελληνική σημασία της λέξης. Θεωρώ ότι στην αύρα της πόλης ένας ανεπτυγμένος χώρος έκφρασης της τέχνης θα ταίριαζε πολύ!
Όσον αφορά το Πανεπιστήμιο, στεγάζεται σε ένα καινούριο και λειτουργικότατο χώρο, παρόλα αυτά, θα ήθελα την ανάληψη πρωτοβουλιών από φοιτητές και καθηγητές προκειμένου να βγούμε από τα στενά όρια του κτηρίου και να γίνει ένα άνοιγμα στην πόλη. Να κάνουμε εντονότερο κοινωνικό έργο, να προσφέρουμε , να μας μάθουν και να μάθουμε την πόλη και τους ανθρώπους που μας φιλοξενούν, να πάρουμε εμείς από αυτούς αυτοί από εμάς. Αυτό θεωρώ ότι λείπει από το Πανεπιστήμιό μας!!!

Δημήτρης Κουρκουλής 21 ετών, Φοιτητής Τ.Ο.Δ.Α

Πολλοί θα συμφωνήσουν με την άποψη ότι η Σπάρτη χρειάζεται κάτι διαφορετικό στο θέμα του γρήγορου φαγητού. Σαν λάτρης του «καλού» φαγητού κι όντας μεγαλωμένος σε μια πόλη με πολλά φαστφουντάδικα (Πειραιάς ) , θεωρώ ότι η πόλη της Σπάρτης στερείται τέτοιων επιλογών.
Οι περισσότεροι φοιτητές που βρίσκονται στη σχολή μου, ασχολούνται με τον αθλητισμό . Αυτό λοιπόν που χρειάζεται να ενισχυθεί είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις , συγκεκριμένα η αξιοποίηση των αχρησιμοποίητων χώρων (που πιστέψτε με, υπάρχουν ) στο χώρο του κτιρίου.

Πέτρος Αργυρούλης 20 ετών, Φοιτητής Τ.Ο.Δ.Α
Το σημαντικότερο πράγμα που λείπει από τη πόλη είναι μία κοινότητα, μία φοιτητική κοινότητα ή οποία θα λειτουργεί αφιλοκερδώς έχοντας ως σκοπό να υλοποιεί τις πλουσιοπάροχες ιδέες των φοιτητών. Ένα ακόμα προσωπικό μου παράπονο είναι οι περιορισμένες επιλογές που έχει ένας φοιτητής για να διασκεδάσει , διευκρινίζοντας πως δεν αναφέρομαι στην ποιότητα. Θα ήταν περισσότερο λειτουργικό και δίκαιο να υπήρχαν χώροι διασκέδασης για όλα τα γούστα.
Αναφερόμαστε σε ένα τμήμα οικονομικό αλλά και αθλητικό, θεωρώ πως κάποιες αθλητικές εγκαταστάσεις θα ήταν απαραίτητες. Είναι λίγο ειρωνικό να σπουδάζεις “sport management” και η σχολή να μην έχει ούτε μία εγκατάσταση. Θα αναφερθώ και στο γεγονός πως η σχολή μας δε διαθέτει πολιτικές παρατάξεις, γεγονός που περιορίζει εμάς τους φοιτητές και μας κρατάει σιωπηλούς αυτά τα τέσσερα χρόνια.


Νέος θα πει να επιχειρείς να γκρεμίσεις τον κόσμο και να έχεις το θράσος να θες να οικοδομήσεις καινούργιο, καλύτερο είναι τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη. Ζούμε στη κατάλληλη πόλη, είμαστε νέοι, ας ξεκινήσουμε… Και να θυμάσε: Πως μόνο τα νεκρά ψάρια πάνε με το ρεύμα.