Ανοικτή επιστολή των αποφοίτων του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης προς τους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων Σπάρτης, τους δασκάλους και τους γονείς τους


Αποτελεί κοινό τόπο και μία επιστημονικά αποδεδειγμένη αλήθεια: ο άνθρωπος πρώτα τραγούδησε και ύστερα μίλησε. Μιμούμενος τη φύση και τους ήχους της, τα ζώα και τα πουλιά σχημάτισε με τη φωνή του ήχους που έμοιαζαν περισσότερο με μουσική παρά με γλώσσα ομιλούμενη. Η μουσική αυτή ήταν η γλώσσα των πρωτόγονων ανθρώπων. Κι ακριβώς επειδή είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση, η μουσική μόνο ευχαρίστηση χαρίζει στον άνθρωπο.
Οι Έλληνες ειδικότερα κατά τα διάφορα στάδια του πολιτισμού τους, τόσο οι αρχαίοι όσο και οι Βυζαντινοί, όχι μόνον ανέπτυξαν σπουδαία μουσική παράδοση, αλλά είχαν συμπεριλάβει τη μουσική στο εκπαιδευτικό τους σύστημα, ως βασικό πυλώνα της παιδείας τους. Η μουσική υπήρξε αναπόσπαστο τμήμα της κουλτούρας, της καθημερινότητας και της ζωής τους. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τον Φήμιο και τον Δημόδοκο των Ομηρικών Επών, τους λυρικούς ποιητές της αρχαιότητας και τα λυρικά τμήματα της τραγωδίας ή τη βυζαντινή μελουργία και τα δημοτικά μας τραγούδια, για να διαπιστώσει τη βαθιά και την ανά τους αιώνες μουσική παράδοση του λαού μας. Αντίστοιχα, στις διάφορες αρχαίες ελληνικές κοινωνίες η μουσική αποτελούσε, από κοινού με τις γραμματικές γνώσεις (ανάγνωση και γραφή), την αριθμητική και τα μαθηματικά, τη γυμναστική και τον χορό, τη βάση της παρεχόμενης στους νέους εκπαίδευσης.
Σήμερα, δυστυχώς, το εκπαιδευτικό μας σύστημα, κατά κοινή ομολογία, πάσχει. Οι κοινωνίες μας γενικότερα νοσούν. Και η νοσηρότητα αυτή αρχίζει να γίνεται για τον άνθρωπο έξη. Έτσι, κατά τη ρήση του Μάνου Χατζιδάκι, ο άνθρωπος, όταν συνηθίζει την όψη του τέρατος, αρχίζει να του μοιάζει• και τότε, τον τρομάζει η ομορφιά. Η ομοιότητα με το τέρας του φαίνεται οικεία, φυσική. Τότε απομακρύνεται από την αληθινή του φύση. Και το μόνο αντίδοτο δεν είναι άλλο από την τέχνη και η αξιοποίηση της στην εκπαιδευτική πράξη και διαδικασία.
Η μουσική και η εν γένει καλλιτεχνική παιδεία πλάθουν ανθρώπους με ευαισθησίες, με αγωγή, με ήθος. Ανθρώπους με οξυμμένη κρίση. Ανθρώπους ευαισθητοποιημένους. Πνευματικά και κοινωνικά ώριμους. Ανθρώπους με αντιστάσεις και άμυνες σ’ έναν συνεχώς (μετα)βαλλόμενο κόσμο. Και παιδιά χαρούμενα, ευτυχισμένα.
Τί έχει λοιπόν να χάσει ένας μαθητής από τη φοίτησή του σε ένα από τα Μουσικά και τα Καλλιτεχνικά Σχολεία της Ελλάδας; Απολύτως τίποτε! Αντίθετα, έχει να κερδίσει πολλά: μια ευτυχισμένη παιδική και εφηβική ηλικία, μουσικές και χαμόγελα, σπάνιες εμπειρίες, χαρούμενες μέρες, συγκινητικές στιγμές, γνώσεις και δεξιότητες. Και τελικώς, μία πολύπλευρη και συγκροτημένη προσωπικότητα. Ο ρυθμός, η αρμονία και η μελωδία της μουσικής συμβάλλουν στην εκλέπτυνση της ψυχής και την καλλιέργεια του πνεύματος. Επιπλέον, το Μουσικό Σχολείο ως θεσμός, αλλά και ως εκπαιδευτική πραγματικότητα και πρακτική, δεν υστερεί σε τίποτε από τα Γενικά Σχολεία, Γυμνάσια και Λύκεια. Αντίθετα, παρέχει ακριβώς την ίδια με τα τελευταία γενική παιδεία, την οποία επιπλέον συμπληρώνει με μία διευρυμένη και στέρεα καλλιτεχνική, μουσικο-αισθητική εκπαιδευτική αγωγή, η οποία παρέχεται σε κάθε μαθήτρια και κάθε μαθητή αυτής της χώρας δωρεάν. Παράλληλα, μύθοι και μυθεύματα, στερεότυπα και προκαταλήψεις για τα Μουσικά Σχολεία ή την παρεχόμενη σ’ αυτά εκπαίδευση αναιρούνται αφ’ ης στιγμής κανείς διαπιστώσει το υψηλό επίπεδο και την υψηλής αξίας και αισθητικής παρεχόμενη παιδεία των Σχολείων αυτών. Ειδικότερα, όσον αφορά στο Μουσικό Σχολείο Σπάρτης, μαθητές κι απόφοιτοί του συχνά επιτυγχάνουν υψηλές βαθμολογίες στις Πανελλαδικές Εξετάσεις και εισάγονται, ενίοτε και σε υψηλές θέσεις, σε Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. της χώρας, κι όχι μόνο σε τμήματα Μουσικών Σπουδών ή Μουσικής Επιστήμης. Απόφοιτοι του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης έχουν αποφοιτήσει ή φοιτούν σε τμήματα Νομικής, Φιλολογίας, Ιατρικής, Μαθηματικών, Φυσικής κ.ά. της χώρας μας. Έτσι, οι απόφοιτοι του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης αποτελούν το απτό και ζωντανό παράδειγμα που αποδεικνύει ότι το Μουσικό Σχολείο Σπάρτης έχει αναδείξει ακαδημαϊκούς πολίτες με στέρεα επιστημονική κατάρτιση. Άλλωστε, τα Μουσικά και τα Καλλιτεχνικά σχολεία δεν απευθύνονται μόνο σε μαθητές που επιθυμούν να ασχοληθούν αποκλειστικά με την τέχνη. Αντίθετα, πραγματώνουν το όραμα για καλλιτεχνική εκπαίδευση στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Με άλλα λόγια, τα Μουσικά Σχολεία δεν υποκαθιστούν τα Γενικά Σχολεία: αντίθετα, τα συμπληρώνουν, παρέχοντας μια εναλλακτική, αλλά και πιο διευρυμένη, εκπαιδευτική πρόταση.
Για τη Σπάρτη είναι τέλος χρέος να στηρίζει ένα τέτοιο σχολείο που έχει πλέον συμπληρώσει 14 χρόνια λειτουργίας. Ένα σχολείο που σε μία μικρή πόλη, με σπουδαία όμως παράδοση και πολιτισμό, διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στα περιορισμένα εκπαιδευτικά και καλλιτεχνικά της δρώμενα. Ένα σχολείο που αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη της Σπάρτης. Ένα σχολείο που κομίζει το όραμα για ένα Νέο Σχολείο, κατά τις επιταγές των ανθρωπιστικών ιδανικών και σύμφωνα με τις σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους που προτάσσουν την ψυχική και πνευματική υγεία των μαθητών.
Κι αναμφισβήτητα κάθε μαθητής του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης στο τέλος όχι μόνο θα το αγαπήσει, αλλά και θα το στηρίξει με το ίδιο του το παράδειγμα.


Οι απόφοιτοι του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης
Επιμέλεια Κειμένου: Παναγιώτης Γ.Μ. Σταματόπουλος
(Απόφοιτος Μ.Σ.Σ. 2006-07, Φιλόλογος)