Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Η Ευρώπη - γηραιά ήπειρος - είναι μια από τις επτά ηπείρους του πλανήτη. Πήρε το όνομά της από την κόρη του βασιλιά Αγήνορα, την οποία ο Δίας μεταμορφωμένος σε ταύρο, γοητευμένος
από την ομορφιά της, απήγαγε και φυγάδεψε στην Κρήτη ( το ψηφιδωτό υπάρχει στο μουσείο της Σπάρτης ).
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, πολιτική και οικονομική ένωση ευρωπαϊκών κρατών, ιδρύθηκε την 1η Νοεμβρίου 1993 με τη συνθήκη του Μάαστριχ, αντικαθιστώντας τις μέχρι τότε ευρωπαϊκές κοινότητες.
Αριθμούσε 12 κράτη - μέλη μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Σήμερα απαρτίζεται από 28 μέλη, από τα οποία τα 19 έχουν το ευρώ ως κοινό νόμισμα. Όσοι αναφέρονται στην Ευρώπη εννοούν την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ευρώπη υπήρξε το κέντρο του παγκόσμιου πολιτισμού. Πρώτα ήκμασε και εξαπλώθηκε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Στη συνέχεια ο ρωμαϊκός και ο βυζαντινός πολιτισμός. Ακολούθησαν
τα κινήματα της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, τα οποία εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη την Ευρώπη και άσκησαν έντονη επίδραση στην πνευματική ζωή των λαών της. Όμως υπήρξε
και η πηγή μεγάλων συγκρούσεων με αποκορύφωμα τους δυο παγκόσμιους πολέμους. Η εξέγερση το Μάη του 1968 και η κατάληψη των γαλλικών πανεπιστημίων από τους φοιτητές ήταν ένα σημαντικό επαναστατικό γεγονός του 20ου αιώνα, που επηρέασε την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Η Ευρώπη επιδιώκει την οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη των κρατών – μελών, καθώς και τη στήριξη των φτωχότερων περιφερειών της. Αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την εδραίωση της ειρήνης, συνεργασίας, αλληλεγγύης, ισοτιμίας και ευημερίας των λαών της.

Σήμερα η υλική ευδαιμονία συσσωρεύεται και μοιράζεται στην οικονομική ολιγαρχία. Οι ανθρωπιστικές αξίες και οι λαϊκές κατακτήσεις θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους. Ακολουθείται μια συγκεκριμένη πορεία, η οποία αποσαθρώνει το κοινωνικό σύνολο και δημιουργεί εκρηκτικές συνθήκες για τους εργαζόμενους, τους λαούς, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα. Η συντηρητική πολιτική νομενκλατούρα ολοένα και περισσότερο επιδίδεται σε κινήσεις περιορισμού, ασφυξίας και στραγγαλισμού των λαϊκών στρωμάτων. Πρέπει να γίνει αντιληπτό και πιστευτό πραγματικά ότι το μέλλον των λαών δε συμπορεύεται με αυτό των Κυβερνώντων. Είναι ξεκάθαρο ότι σχεδιάζεται μια Ευρώπη δανειστών και δανειζομένων. Ο Γιούργκεν Χάμπερμας, Γερμανός
πολιτικός φιλόσοφος, εκτιμά ότι η Ευρώπη νοσεί, γι’ αυτό προτείνει λύσεις υπέρ της Ευρώπης των λαών, ενάντια στη διαμορφωμένη Ευρώπη των οικονομικών ελίτ.

Πού είναι η αντιμετώπιση της ανεργίας, της εγκληματικότητας, της παράνομης μετανάστευσης, το κράτος πρόνοιας, προϋποθέσεις ικανές και αναγκαίες για τη βελτίωση της ζωής των ευρωπαίων
πολιτών; Ποια είναι τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης; Φαίνεται ότι οι φτωχοί φταίνε για τη φτώχεια τους, την κατάντια τους, όπως οι λεπροί για τη λέπρα τους.

Η Ευρώπη δε σέβεται την ιστορία της, ούτε τα οράματα των εμπνευστών της. Η κατάπτωση και ο εκφυλισμός είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της. Ο ξεπεσμός και η απαξίωση είναι συμπτώματα παρακμής και οδηγούν σταθερά στη λήψη καταχρηστικών, σκληρών αποφάσεων και την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων.

Η διάχυση της ένδειας και της ανέχειας μέσα στα σύνορά της επεκτείνεται διαρκώς, περισφίγγοντας ολοένα και περισσότερες κατηγορίες πληθυσμού. Η μεγάλη προσπάθεια και οι πολλές
υποχωρήσεις προκειμένου να επιτευχθεί κάποιος συμβιβασμός βρίσκουν απέναντι στυγνό εκβιασμό. Πώς γίνεται να συνυπάρχεις με αρνητές ηθικών αρχών και αξιών που ασκούν πιέσεις και εκτοξεύουν απειλές προκαλώντας καταστροφή, με δόλια οικονομικά μέσα; Θέλουν υπακοή και υποτέλεια. Προσπαθούν να επιβάλλουν ακόμη πιο σκληρή λιτότητα, με συνέπεια πιο βαθιά ύφεση και ανεργία.

Η μέχρι τώρα πορεία αποδεικνύει ότι επί πέντε χρόνια οιεφαρμοσμένες πολιτικές έφεραν αρνητικά αποτελέσματα. Απέτυχαν ολοκληρωτικά. Θετική προοπτική δεν υπήρξε για την κοινωνία
και τη χώρα. Προς τι λοιπόν η επιμονή στην αποτυχημένη συνταγή; Γιατί οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης επιμένουν σε λανθασμένο πρόγραμμα και αδιέξοδη πολιτική; Η σκοπιμότητα αυτών των διαθέσεων και επιδιώξεων είναι προφανής.

Η συμμόρφωση προς τις υποδείξεις και η μη λοξοδρόμηση από την υποδεικνυόμενη χαραγμένη πορεία είναι υποχρεωτική.
Είναι μονόδρομος. Προχωράς με παρωπίδες. Θεωρείσαι ένα άβουλο και πειθήνιο όργανο, ένα σκουπίδι στο καλάθι των αχρήστων, ένα σκύβαλο στον κουβά των απορριμμάτων.

Η ηθική υπόσταση και το πνευματικό επίπεδο της Ευρώπης έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και πολύ δύσκολα θα ανακάμψουν.

Η μετωπική αντιπαράθεση και σύγκρουση για την ανάσχεση του κλίματος εκβίασης και ταπείνωσης ήταν αναπόφευκτη. Αργά ή γρήγορα έπρεπε να γίνει. Η αντίδραση και η αντίσταση στον ορυμαγδό και συρφετό των ευρωπαϊκών αρπαχτικών, αλλά και η καθολική αντιμετώπιση των ντόπιων εκφραστών τους είναι επιβεβλημένες.
Τέτοιες όμως πρωτόγνωρες και σοβαρότατες αποφάσεις και κινήσεις είναι υψηλού ρίσκου και έχουν μεγάλο κόστος και τίμημα.

Η Ευρώπη έχει χάσει την αίγλη της, καθώς και το σύνολο των αξιών που αναφύονται από τις παραδόσεις και την πολιτιστικήτης κληρονομιά. Οι ηθικοί κανόνες παραβιάζονται. Η άνιση διαχείριση
εφαρμόζεται. Από τα υλικά αγαθά ένα πολύ μικρό κομμάτι επιστρέφει στους παραγωγούς. Το εξουσιαστικό κατεστημένο εισπράττοντας το σύνολο της υπεραξίας της εργατικής δύναμης κατευθύνει και διοχετεύειτον παραγόμενο πλούτο στα θησαυροφυλάκιά του.

Όμως το οικοδόμημα του συστήματος βάλλεται. Ο κλυδωνισμός αναμένεται στο μέλλον πιο ισχυρός. Οι αντοχές του πολύ γρήγορα θα δοκιμαστούν. Οι πολιτικές αυστηρής λιτότητας, φτώχειας και ανέχειας οδηγούν στην εξαθλίωση. Αρκεί ένας προσανατολισμός, μια κατεύθυνση, μια επικέντρωση. Για ακόμη μια φορά ο απελευθερωτικός αγώνας θα κληθεί να φέρει τη λύτρωση.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr