Γράφει ο Ποτούλα Πασχαλίδη

Την δεκαετία του ’60, το μεγαλύτερο όνειρο του μέσου Έλληνα κατοίκου της υπαίθρου, εκείνου που δεν ξενιτεύτηκε για να βρει μια καλύτερη μοίρα, ήταν ένα ανήλιαγο υπόγειο στην Πρωτεύουσα και ένα Θυρωρείο πάνω από το υπόγειο. Έτσι, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πούλησαν την γη τους, τα ζωντανά τους και αναχώρησαν για την μεγάλη πόλη. Και εγκατέλειψαν τον καθαρό τους αέρα για να περπατήσουν στην πνιγηρή ατμόσφαιρα του καυσαερίου.
Οι υπέροχες ταινίες του παλιού Ελληνικού Κινηματογράφου μας μεταφέρουν στην ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής και σκιαγραφούν με τον ωραιότερο τρόπο την ζωή των ανθρώπων στην αρχή της …εγκατάλειψης της υπαίθρου.

Η ζωή κυλούσε, η γη η Ελληνική, η τόσο πλούσια και εύφορη άρχισε σιγά-σιγά να αδειάζει από ανθρώπους και φροντίδα, να ερημώνει, να μαραζώνει. Οι Έλληνες, στοιβαγμένοι μέσα σε τσιμεντένια κουτιά πλέον, με μεγάλη χαρά υποδέχτηκαν τα εισαγόμενα προϊόντα και στη διατροφή τους πια. Άλλωστε όλα αυτά τα έβρισκαν στα ράφια των καινούργιων καταστημάτων που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια. Τις υπεραγορές (Ελληνιστί Supermarket). Τα έβρισκαν μέσα στο περιτύλιγμα τους, και με αναφορές στο δρομολόγιο που κάνανε μέχρι να τα ανακαλύψεις στο ράφι.

Και η Ελληνική γη να ερημώνει. Και οι εισαγωγές να πολλαπλασιάζονται σαν τις …κατευθυνόμενες ανάγκες. Γιατί τι να την κάνεις τη ζωή αν δεν φας μπασμάτι και δεν έχεις στο συρτάρι σου κάρυ. Και τι ντροπή, να ανοίξεις την πόρτα του ψυγείου σου και να μην υπάρχει εκείνο το …καραχημικό μαυροζούμι (Ελληνιστί coca-cola). Και να έρθει ο άλλος στο σπίτι σου και να μην τον κεράσεις το Εθνικό σου ποτό το …Ουίσκι. Άπαπαπα!!!!!

Και το σχέδιο ερήμωσης της Ελληνικής <εύφορης> γης να προχωράει με βήματα αργά αλλά σταθερά και συγχρόνως αποτελεσματικά. Το επόμενο και πλέον καθοριστικό βήμα, έμπνευσης και πραγματοποίησης των κυβερνώντων κυρίως από τη δεκαετία του 80 ήταν η εισαγωγή όλων, μα όλων των μαθητών, στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. <Κουτσοί στραβοί, στον Άγιο Παντελεήμονα>. Πριν μας βρει το κακό είχαμε Επιστήμονες (επί -ίσταμαι = γνωρίζω καλά). Μετά γέμισε ο τόπος …Πτυχιούχους. Πτυχιούχους που κραδαίνοντας το πτυχίο τους (αρκετές φορές, όχι όλες φυσικά, ύποπτα αποκτημένο) απαιτούσαν θέση στο Δημόσιο. Αλλά θέση στο Δημόσιο απαιτούσαν και οι μη πτυχιούχοι. Έτσι γαλούχησε τους πελάτες του το σύστημα. Πολλοί, πάρα πολλοί οι πτυχιούχοι (και όχι μόνο φυσικά) χρειάστηκε να …ανοίξουν καινούργιες θέσεις στο Δημόσιο, στους οργανισμούς, στις Τράπεζες, όπου <μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, ο μισθός τρέχει>. ΄Ενας υπάλληλος να συνταξιοδοτείται δέκα να διορίζουν στη θέση του (συνέβαινε μην απορείτε). Με δανεικά, από ότι φάνηκε στο τέλος.

Και η Ελληνική γη να ερημώνει. Τα χωριά να περιμένουν ένα-ένα το τέλος μόλις θα έφευγαν και οι τελευταίοι γέροντες. Η Ελληνική γη, με τον ζηλευτό ήλιο της, το εύφορο χώμα της να μην καρπίζει, μήτε να θρέφει ζωντανά. Και οι εισαγωγές να αυξάνονται όσο και οι …ανάγκες. Καταντήσαμε να φέρνουμε λεμόνια από την γειτονική Τουρκία (αν είναι δυνατόν) και χυμό πορτοκαλιού (θεέ μου) από την …γειτονική Αργεντινή!

Επειδή κάθε τι πρέπει να προχωράει και ποτέ να μην μένει στάσιμο, γιατί …βαλτώνει, όσο ερήμωνε η γη, για να μην είναι δυσαρεστημένη η …πελατεία (τα ψηφαλάκια είναι ιερά) εφευρέθηκαν τα κάθε είδους επιδόματα. Το λέει και η λέξη από μόνη της. Επίδομα= επι + διδωμι = δίνω από πάνω, επι πλέον. Ζήσαμε για να μάθουμε για επίδομα μεταφοράς φακέλου, επίδομα πλυσίματος χεριών, επίδομα προπέλας, επίδομα κεραίας, επίδομα προθέρμανσης αυτοκινήτου, επίδομα φαξ(;), επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, επίδομα νέας διαδρομής! Αγαπημένα τα επιδόματα τόσο που και πριν από μερικούς μήνες, εν μέσω κορύφωσης της κρίσης, στη ΔΕΗ, έδωσαν το Μάρτη 6 ευρώ την ημέρα …επίδομα σίτισης, μη και πεινάσουν οι πλέον ακριβοπληρωμένοι υπάλληλοι της χώρας.

Έτσι, με την βοήθεια όλων εντός και …εκτός Ελλάδος, η γη ερήμωσε, παράγουμε ελάχιστα τρόφιμα, συσκευάζουμε ακόμα λιγότερα και καταναλώνουμε υπερβολικές ποσότητες, κυρίως εισαγόμενης τροφής. Τώρα όμως βρισκόμαστε στην ώρα …μηδέν. Το πήρανε χαμπάρι, κυρίως οι δανειστές, πως δεν πάει άλλο με έναν υδροκέφαλο Δημόσιο τομέα που είναι και αργοκίνητος και αντιπαραγωγικός και αφού πετσοκόψανε μισθούς και επιδόματα (άλλα δίκαια και άλλα άδικα), ζητάνε τώρα την μείωση του, το λιγόστεμα του. Και δεν μπορούμε να πούμε και κουβέντα. Αυτό σημαίνει πως από εδώ και στο εξής και για μεγάλο χρονικό διάστημα που κανένας δεν μπορεί να προσδιορίσει επακριβώς, ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΓΙΟΚ!
Το ακούτε Ελληνόπουλα; Το <μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει> πέθανε. Καιρός να σηκωθείτε από τους καναπέδες και τις καφετέριες που σας οδήγησε η ανεργία και να πάρετε τη ζωή σας και συγχρόνως τη μοίρα τούτου του τόπου στα χέρια σας. Μην περιμένετε να δείτε προκοπή και χαΐρι και βοήθεια από τους Κυβερνόντες. Παλέψτε, δουλέψτε, αγαπήστε τη ζωή και χαράξτε το μέλλον σας.

Η γή μας, η Ελληνική γή, όση δεν έχει πέσει ακόμη σε ξένα χέρια (κάποιοι νοίκιαζαν τα πατρογονικά χωράφια στους μετανάστες, κυρίως Αλβανούς για εικοσαετία και τώρα οι χρησικτησίες πάνε και έρχονται) περιμένει να την καλλιεργήσετε για να σας δώσει τους πολύτιμους καρπούς της. Περιμένει ακόμη να θρέψει τα ζωντανά κάτω από τον μοναδικό Ελληνικό ήλιο.

Μόνο που σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να είσαστε παρόντες. Όχι βάζουμε τους εργάτες (μαύρη εργασία) να καλλιεργούν και να βόσκουν και εμείς πάμε για καφέ. Και τα προϊόντα που θα βγάλει ο κόπος, η γνώση, ή έρευνα και η μεθοδικότητα σας, φροντισμένα, σωστά συσκευασμένα να διεκδικούν στην Ελληνική αλλά και στην παγκόσμια αγορά τη θέση που τους ανήκει. Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αλλά στα δύσκολα χρόνια της ύφεσης (ή κρίσης ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε), οι εξαγωγές γεωργικών προϊόντων από την χώρα μας πάνε καλά. Και έχουν και ανοδική πορεία κάθε χρόνο. Δεν είναι εύκολη υπόθεση και η δουλειά και ο κόπος και η έννοια μέτρο δεν έχουν. Όμως στο χέρι της νέας γενιάς, στο χέρι το δικό σας είναι να τα καταφέρετε. Μπορείτε.

Η χώρα μας αποσυντέθηκε. Δεν θα αναλύσουνε τις αιτίες εδώ. Ο Νομπελίστας ποιητής μας, ο Οδυσσέας Ελύτης είπε σοφά.

"Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν, μια ελιά, ένα αμπέλι, ένα καράβι".
Στο χέρι σου, νέα γενιά, καλομαθημένη αλλά και αδικημένη συνάμα, είναι να πάρεις την ελιά, το αμπέλι, το καράβι και να …συνθέσεις από την αρχή την Ελλάδα!
Και "ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙΣ".

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr