Σπάρταθλον. Εκκίνηση κάτω από την Ακρόπολη. Ενθουσιασμός και ανυπομονησία. Χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται στην αφετηρία του αγώνα για να ενθαρρύνουν τους αθλητές. Αντίστοιχα στη Σπάρτη, η υποδοχή των αθλητών άρχισε τα τελευταία χρόνια να παίρνει τις διαστάσεις που αξίζει στο ίδιο το γεγονός και στο κατόρθωμα των Σπαρταθλητών.


Κι όμως. Ούτε στην αφετηρία ούτε στην αποθέωση του τερματισμού μπορείς να νιώσεις την ουσία του αγώνα. Από αυτή την άποψη οι πλέον τυχεροί είναι οι συνοδοί των αθλητών και οι εθελοντές. Οι άνθρωποι που επανδρώνουν τους σταθμούς και στόχο έχουν την ολόπλευρη στήριξη των αθλητών σε μια προσπάθεια που παίζει με τα ανθρώπινα όρια.


Αξίζει ιδιαίτερα να σταθεί κανείς στους σταθμούς του αγώνα, με αυτούς που βρίσκονται εντός της Λακωνίας θα ασχοληθούμε.


Πρόκειται για το πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα. Σαφώς, βέβαια, το τοπίο των συμμετοχών έχει ξεκαθαρίσει νωρίτερα, είναι όμως αυτά τα τελευταία, αγωνιώδη χιλιόμετρα που κρίνουν τα πάντα.


Σε κάθε σταθμό δίνεται πραγματικά μια μάχη για να «εξισορροπηθεί» ο κάθε αθλητής. Όχι μόνον σωματικά αλλά και ψυχολογικά. Παρέχονται πρώτες βοήθειες και φυσικοθεραπεία σε ανθρώπους που μετράνε τις δυνάμεις τους και βγαίνουν από μια νύχτα εξαντλητικής πορείας στο βουνό, σε αθλητές στους οποίους η κόπωση έχει κυριολεκτικά προκαλέσει σημαντική απώλεια των αισθήσεων. Και αν υπάρχουν οι «τυχεροί» δρομείς με συνοδούς, υπάρχουν και οι δεκάδες μοναχικοί αθλητές που αναμετρώνται με τις δυνάμεις τους και τους συναθλητές τους σφίγγοντας μόνοι τα δόντια και την ψυχή τους. Τι θα γίνονταν αυτοί οι αθλητές αν δεν υπήρχαν οι εθελοντές…


Εκεί, στους σταθμούς του δρόμου χτυπάει η καρδιά του Σπάρταθλον και νιώθεις τους κραδασμούς του αγώνα. Εκεί, στο δρόμο, βιώνεις τη μάχη μεταξύ της αποφασιστικότητας και της εξάντλησης και συχνά το χαμόγελο και η στήριξη των εθελοντών είναι που δίνουν το κρίσιμο θετικό πρόσημο στον αθλητή. Αλλά και την ώθηση προς τον τερματισμό.


Υπεραθλητές οι συμμετέχοντες στο Σπάρταθλον, ψυχάρες όμως και οι εθελοντές που σαν «καλοί άγγελοι» παρέχουν την πολύτιμη εμψύχωση. Ο τερματισμός στα πόδια του Λεωνίδα είναι το αποκορύφωμα. Είναι ένας μικρός θρίαμβος για όλους όσους τερματίζουν. Είναι η επιβεβαίωση πως όλα είναι εφικτά αρκεί να πιστεύεις στον εαυτό σου.

Την ώρα πάντως που πανηγυρίζει ένας αθλητής στα πόδια του Λεωνίδα, ένας εθελοντής χαμογελά ήρεμος στη γωνία. Η λύτρωση που νιώθουν είναι φτιαγμένη από το ίδιο υλικό.