Γράφει η Ζαφειρία Κακαλέτρη*

Γίνεται συχνά λόγος για το «τεράστιο πρόβλημα» με τα αδέσποτα ζώα. Κανείς όμως δε φαίνεται να εστιάζει στο γιατί αυτά υπάρχουν, ώστε τελικά να βρούμε τη ρίζα του προβλήματος και επομένως να σκεφτούμε ουσιαστικές ιδέες για τη λύση του.

Καταρχήν, να τονίσουμε ότι η επιστήμη έχει δείξει ότι τα ζώα συντροφιάς (σκύλος, γάτα) αισθάνονται χαρά, λύπη, πόνο, ενθουσιασμό όπως και ο άνθρωπος. Απλά αυτά έχουν μόνο τα ματάκια τους και την ουρά τους για να το εκφράσουν, αφού δεν μπορούν να μιλήσουν.

Το «πρόβλημα» λοιπόν, έχει δύο πλευρές: τους ανθρώπους που δυσκολεύονται να συνυπάρξουν ή και φοβούνται τα ζωάκια, αλλά και ζωάκια δυστυχισμένα στο δρόμο χωρίς σίγουρο φαγητό, νερό, στέγη, στοιχείο που ενδέχεται να τους προκαλέσει και επιθετικότητα κάποιες φορές. Ακριβώς δηλαδή όπως ερμηνεύεται η αντίστοιχη συμπεριφορά και για τους ανθρώπους σε επίπεδο κοινωνιολογίας: άνθρωπος που δεν έχει να φάει επίσης μπορεί να γίνει επιθετικός λόγω του πρωτογενούς ενστίκτου κάθε έμβιου όντος να βρει τροφή.

Ποιος ευθύνεται λοιπόν; Μα κατά βάσιν οι ανεύθυνοι ιδιοκτήτες δεσποζόμενων ζώων. Δηλαδή πάλι ο άνθρωπος!

Μα πώς γίνεται αυτό; θα ρωτήσει εύλογα κάποιος/α.

Τα αίτια είναι κυρίως δύο: η μη στείρωση των δεσποζόμενων ζώων και η εγκατάλειψή τους ή η εγκατάλειψη των απογόνων τους που οδηγούν στο να εμφανίζονται στους δρόμους τόσα πολλά αδέσποτα δυστυχισμένα ζωάκια.

Δηλαδή:

1. Πολλοί δεν στειρώνουν τα ζώα τους (αγνοώντας τα οφέλη της στείρωσης για τη μακροβιότητα του ζώου), δεν τα προσέχουν να μη ζευγαρώσουν, και όταν τελικά γεννάνε, εγκαταλείπουν τα μικρά τους, είτε απλά στο δρόμο είτε ακόμα χειρότερα σε μια σακούλα σκουπιδιών μέσα στον κάδο απορριμμάτων...

Είναι, μάλιστα, θλιβερό για την κοινωνία μας το πως μπορούν και το κάνουν χωρίς να πονάνε! Και κάπως έτσι αποδεικνύεται ότι φιλόζωος δεν είναι κατ’ ανάγκη όποιος έχει ζωάκι, αλλά όποιος έχει υπευθυνότητα και σεβασμό προς κάθε ζωάκι.

Ορισμένοι κυνηγοί επίσης -που ευτυχώς είναι λίγοι και δε χαρακτηρίζουν το σύνολο των κυνηγών- κάνουν εμπόριο, ζευγαρώνοντας τα σκυλάκια τους και πουλώντας τα κουταβάκια -παρανόμως βεβαίως γιατί κάτι τέτοιο απαιτεί άδεια εκτροφέα. Ό,τι δεν πουληθεί, εγκαταλείπεται στο δρόμο…

2. Άλλοι επίσης όταν βαρεθούν το ζωάκι που συχνά το παίρνουν σε ηλικία μικρή (κουταβάκι, γατάκι) για το παιδί τους και μεγαλώνοντας δεν είναι πια χρήσιμο ως παιχνίδι, απλά το εγκαταλείπουν στο δρόμο χωρίς ίχνος ντροπής ή δεύτερης σκέψης για την ψυχούλα που χάνει την οικογένειά της.

Επίσης, πάλι ορισμένοι κυνηγοί (να τονίσουμε όχι πολλοί, καθώς οι περισσότεροι είναι υποδειγματικοί στη φροντίδα των σκυλιών τους), αφού ξεζουμίσουν το ζωάκι, χωρίς σωστή φροντίδα και πια, απισχνασμένο και άρρωστο δεν μπορεί να κυνηγήσει, επίσης το εγκαταλείπουν αβοήθητο να πεθάνει μόνο του. Απόδειξη ότι το 80% περίπου των αδέσποτων σκυλιών που φιλοξενούνται στο Καταφύγιο του Δήμου Σπάρτης είναι κυνηγόσκυλα, πολλά από τα οποία καθαρόαιμα και ακριβές ράτσες.

Ως λύση λοιπόν για τη μείωση του αριθμού των αδέσποτων ζώων, πρέπει να προταχθούν τα ακόλουθα:
1. Η υποχρέωση ηλεκτρονικής σήμανσης κάθε δεσποζόμενου ζώου, που σύμφωνα με το νόμο είναι υποχρεωτική και οι κτηνίατροι πρέπει να αρνούνται να εξετάζουν δεσποζόμενο ζώο χωρίς ηλεκτρονική σήμανση.

2. Η στείρωση δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων -επιδοτούμενη ίσως από το κράτος. Αν βέβαια προς το παρόν για οικονομικούς λόγους κάποιος/α δυσκολεύονται να πληρώσουν τη στείρωση, ας προστατεύουν τουλάχιστον το ζωάκι τους από ενδεχόμενο ζευγάρωμα μέχρι να μπορέσουν να στειρώσουν το ζωάκι. (10 ευρώ το μήνα να βάζει κανείς στην άκρη, σε 1-1,5 χρόνο θα μπορέσει να το στειρώσει, ανάλογα να πρόκειται για θηλυκό ή αρσενικό, σκυλάκι ή γατάκι).
Για αυτό πάντως πλέον οι υιοθεσίες ζώων μέσω των φιλοζωικών οργανώσεων περιλαμβάνουν ως υποχρέωση του νέου ιδιοκτήτη του ζώου τη στείρωση, αλλιώς δεν γίνεται η υιοθεσία.

3. Παράλληλα, θα πρέπει να υπάρχουν ομάδες περιπολίας φιλοζώων σε πρώτη φάση, αλλά στη συνέχεια από μια ειδική Αστυνομία Ζώων -όπως σε χώρες του εξωτερικού- ώστε να εντοπίζονται όσοι εγκαταλείπουν τα ζωάκια και να τους επιβάλλονται τα πρόστιμα και οι ποινές που ορίζει ο νόμος που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Ανάλογα είναι και τα πρόστιμα για μη ηλεκτρονική σήμανση του ζώου.

Ας περάσουμε όμως στην παρούσα κατάσταση.

Για τους ανθρώπους που φοβούνται, θέλουμε να τονίσουμε ότι όταν βλέπετε ζωάκι και ειδικά σκυλάκι να σας πλησιάζει στο δρόμο, να θυμάστε ότι ψάχνει παρέα, ένα χάδι και ίσως λίγο φαγητό και νερό. Αν δεν επιθυμείτε να του προσφέρετε κάτι από αυτά (και είναι δικαίωμά σας), μείνετε ακίνητος/η και αυτά θα απομακρυνθούν σύντομα. Αν τους κάνετε κίνηση επίθεσης, τότε μόνο μπορεί να φοβηθούν και έτσι να δείξουν κάποια επιθετική διάθεση. Διαφορετικά ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΤΕ! (Αλλά και σε εσάς αν κάποιος πάει να σας χτυπήσει δε θα αμυνθείτε; Η λογική θα σας δώσει την απάντηση.)

Το μόνο αληθινό πρόβλημα είναι με τα δίκυκλα, καθώς -για άγνωστους σε εμένα τουλάχιστον λόγους- όλα τα σκυλάκια όταν βλέπουν τροχό τρελαίνονται και θέλουν να επιτεθούν! Αν κόψετε λίγο ταχύτητα και σταματήσετε, αμέσως σταματάνε κι αυτά.

Σαφώς το καλύτερο θα ήταν να μπουν σε κάποιον αξιοπρεπή περιορισμένο χώρο, όμως αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για τη χώρα μας αλλά και για άλλες χώρες, (πχ στη Ρουμανία πολύ πρόσφατα έγινε μεγάλο θέμα), καθώς είναι ανεξέλεγκτος ο πληθυσμός των αδέσποτων ζώων για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω. Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα είναι πάνω από 3.000.000 τα αδέσποτα ζωάκια.

Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να θυμόμαστε:
ΒΑΛΤΕ ΤΑ ΜΕ τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΖΩΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ.

ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΑΥΤΑ. ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟ ΔΙΑΛΕΞΕ ΕΤΣΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.

ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥΣ.

ΜΟΝΟ ΑΝ ΝΙΩΣΟΥΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ Ή ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥΣ ΣΑΣ Ή ΑΠΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΦΩΝΗ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ! ΑΛΛΙΩΣ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ!

Βρίσκοντας τους ανεύθυνους και σταματώντας τη δράση τους, και με λίγη καλή θέληση από όλους μας, μπορούμε να συνυπάρξουμε ήρεμα με τα αδέσποτα του δρόμου, μειώνοντας παράλληλα τον αριθμό τους και διδάσκοντας στα παιδιά μας το σεβασμό απέναντι σε κάθε δημιούργημα της φύσης. Προσωπικά, δεν έχω αντιμετωπίσει ποτέ επιθετικό ζώο, σε όσες πόλεις έχω ζήσει, διότι πάντα σεβόμουν ότι έχουν δικαίωμα ύπαρξης σε αυτήν τη Γη όσο κι εμείς!

Τέλος, θα ήθελα να τονίσω αναφορικά με τις φόλες που τοποθετούν ασυνείδητοι, ότι αποτελούν κίνδυνο και για τους ανθρώπους. Όπως έχει αποδειχθεί επιστημονικά, πρόκειται για επικίνδυνους ψυχοπαθείς. Σε έρευνα στην Αμερική έχει καταγραφεί ότι οι γυναίκες που έχουν υποστεί βιασμό σε ποσοστό 90% είχαν δει τον άνθρωπο που τις κακοποίησε να βασανίζει ή να σκοτώνει σκύλο.

Όλοι εσείς που ξέρετε ποιος βάζει τις φόλες και δεν μιλάτε, θυμηθείτε το, αν αυτόν τον άνθρωπο τον δείτε δίπλα σε παιδάκι ή γυναίκα μόνη. Πρόκειται για επικίνδυνους ψυχοπαθείς και αυτό είναι πλέον οριστικά και αμετάκλητα αποδεδειγμένο.

*Η Ζαφειρία Κακαλέτρη είναι γραμματέας του Πολιτιστικού Φιλοζωικού Συλλόγου Σπάρτης