Ναι στον Εθνικό Διάλογο

Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Το δεύτερο πακέτο μέτρων του τρίτου μνημονίου της τρίτης κατά σειρά κυβέρνησης πέρασε από την Βουλή με ισχνή, είναι αλήθεια, πλειοψηφία. Αλλά πέρασε. Τα δανεικά ευρώ τα πήραμε. Το πρόγραμμα όσο επώδυνο και να είναι δείχνει να βρίσκεται σε συνεπή τροχιά. Πάμε για το επόμενο ποιο επώδυνο πακέτο μέτρων που θα ανοίξει καθώς φαίνεται το δρόμο για την ισχυροποίηση των τραπεζών (όλα για αυτές γίνονται) και την διευθέτηση του Ελληνικού χρέους, δύο προϋποθέσεων απαραίτητων για την αναμενόμενη ανάκαμψη της Οικονομίας.

Ένας ψύχραιμος έως τώρα απολογισμός, μια λογική πολιτική ανάλυση, χωρίς ακρότητες και λεονταρισμούς λέει τα εξής. Ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπείς στη λαϊκή εντολή που πρόσφατα έλαβαν, παλεύοντας λέξη – λέξη με τις μνημονιακές δεσμεύσεις, υλοποιούν ένα εγκεκριμένο αλλά δυσβάσταχτο πρόγραμμα, προκειμένου στο τέλος να τραβήξουν την χώρα που παρέλαβαν από το χείλος του γκρεμού και να την βάλλουν σε μια τροχιά οικονομικής και κοινωνικής σταθερότητας.

Εκ του γεγονότος και μόνο αυτού προκύπτει αβίαστα, μας αρέσει δεν μας αρέσει, μία ωμή και πικρή αλήθεια την οποία σφράγισε ως βεβαιότητα πρόσφατα με την ψήφο του ο κυρίαρχος λαός. Ότι δηλαδή τα μνημόνια δεν τα ήθελε καμία ως τώρα Ελληνική κυβέρνηση, ούτε ο Παπανδρέου, ούτε ο Σαμαράς, ούτε και ο Τσίπρας, ανεξάρτητα αν κάποιοι από αυτούς με την άφρονα πολιτική τους τα προκάλεσαν ή τελικά τα διόγκωσαν. Τα μνημόνια μας επιβλήθηκαν ως αναγκαιότητα προκειμένου να ζούμε έστω στοιχειωδώς από ότι ζούσαμε στο παρελθόν. Σε αυτό ακριβώς είπε ΝΑΙ ο λαός. Απλώς έκρινε ότι αυτός εδώ, ο Τσίπρας δηλαδή, θα το παλέψει καλλίτερα, και δεν έπεσε έξω. Όχι πως και αυτός δεν έχει κάνει λάθη ή δεν έχει τις έως τώρα ευθύνες του. Αλλά αυτό που του αναγνωρίζει και του πιστώνει ο λαός είναι ότι δεν παραδόθηκε και το παλεύει με κάθε τρόπο αντιμέτωπος με τα θηρία μέσα έξω. Για αυτό και στέκεται όρθιος, με δυσκολία μεν αλλά με ισχυρή θέληση, συνεπής στο πρόγραμμα αλλά και τις βασικές αρχές του στο βαθμό που του επιτρέπει αυτό το ίδιο το πρόγραμμα να υλοποιήσει, χωρίς να έχει καμία απολύτως στήριξη (τι συνέπεια αλήθεια ?) από κανένα εκ των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Και να, με μια κίνηση μάτ στη συγκυρία και τις δεδομένες κοινοβουλευτικές αναγκαιότητες ο Τσίπρας καλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε εθνικό διάλογο για το ασφαλιστικό την παιδεία και το πολιτικό σύστημα. Η απάντησή τους, αναμενόμενη, ήταν ένα βροντερό αλλά ανεύθυνο ΟΧΙ. Επειδή τα αυτονόητα δεν χρήζουν ποτέ επιχειρημάτων, καλώ όλους τους υπεύθυνους συμπατριώτες μας με όσες δυνάμεις έχουν μέσα τους να κάνουν αυτό που δεν έκαναν τα κόμματα. Να αφουγκραστούνε και να συμμετέχουν στον εθνικό διάλογο συνεννόησης που καλεί ο Έλληνας πρωθυπουργός τους Έλληνες πολίτες.