ΣΠΑΡΤΗ. Σημαντική Διάκριση πέτυχε το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Σπάρτης τη σχολική χρονιά 2014-2015, στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της UNICEF «Τα παιδιά γράφουν και ζωγραφίζουν τα δικαιώματά τους» που υλοποιείται με τη συνεργασία του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.
Απέσπασε τα καλύτερα σχόλια και το 3ο Βραβείο για το βιβλίο – παραμύθι: «Να σας γνωρίσω τους φίλους μου, τα παιδιά του κόσμου».

Την ομάδα που δημιούργησε την εργασία αποτελούσαν 9 μαθητές του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Σπάρτης, η υπεύθυνη του Προγράμματος και διευθύντρια Ελένη Παπαδόγιαννη και οι εκπαιδευτικοί Σταματική – Δέσποινα Κουρή, Ευαγγελία Μάνου και Αφροδίτη Παβέλη. Σημαντική ήταν και η υποστήριξη της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σπάρτης στη βιβλιοδεσία και στην παραγωγή της τελικής εικόνας-παρουσίας του παραμυθιού.


«Να σας γνωρίσω τους φίλους μου, τα παιδιά του κόσμου».
Κάποτε, ήταν ένα χελιδόνι, που ταξίδευε σε όλο τον κόσμο. Φορούσε άσπρο πουπουλένιο πουλόβερ και από πάνω μαύρο μπουφάν αεροπόρου. Ήταν γυμνασμένο και γι’ αυτό είχε μεγάλα και δυνατά φτερά. Κουβαλούσε πάντοτε στην πλάτη του ένα μικρό σακίδιο με τα απαραίτητα: οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα για γερά δόντια, πιτζάμες για γλυκό ύπνο, ένα κόκκινο καπέλο για τον ήλιο και τη βροχή, κιάλια, κάμερα για να παίρνει συνεντεύξεις από τα παιδιά, φωτογραφική μηχανή για αναμνηστικές φωτογραφίες και χαρτομάντιλα για το συνάχι.

Πρώτα αποφάσισε να ταξιδέψει στην Αφρική για να γνωρίσει τα Αφρικανάκια και να μάθει τα νέα τους. Πέταξε πάνω από θάλασσες ήρεμες και αγριεμένες, από ορμητικά ποτάμια, από ψηλά απότομα βουνά και την έρημο Σαχάρα την πλατιά.

Το πρώτο χωριό που συνάντησε είχε για σπίτια μικρές καλυβούλες και έκανε πολλή ζέστη. Εκεί είχε ξηρασία, οπότε δεν είχε βλάστηση, δεν είχε ούτε στάρια για ψωμί, ούτε νερό για κήπους με λαχανικά.

Το χελιδόνι είδε πολλά παιδάκια και χαμήλωσε το πέταγμα του για να τους μιλήσει. Τα ρώτησε πού πάνε και του είπαν ότι πάνε σε μια μικρή πηγή να μαζέψουν νερό με κουβά, για να πιουν να ξεδιψάσουν και για να πλυθούν λίγο. Το χελιδόνι λυπήθηκε που τα παιδάκια αυτά δεν είχαν βρύση στο σπίτι με καθαρό νερό, όπως άλλα παιδάκια του κόσμου. Όταν λοιπόν μετά από πολλή ώρα μάζεψαν νερό, το έβαλαν στην πλάτη τους και γύρισαν στο χωριό. Κουράστηκαν πολύ γιατί δεν είχαν φάει τίποτα. Ήταν αδύνατα και είπαν ότι δεν είχαν φάει ποτέ σοκολάτα. Το χελιδόνι έβγαλε μαζί τους αναμνηστική φωτογραφία και τους είπε ότι θα ταξιδέψει σε άλλες χώρες όπου στους ανθρώπους περισσεύει φαγητό και θα τους φέρει λίγο μαζί με σοκολάτες και καραμέλες.

Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, ξαναπερνάει τη μεγάλη έρημο της Σαχάρας, ξαναπετάει πάνω από τη θάλασσα, που ευτυχώς δεν είχε κύμα και φτάνει στην Ευρώπη.
Το πρώτο χωριό που συνάντησε είχε καταπράσινα δέντρα, ποτάμια, είχε λαγουδάκια και αλεπούδες. Σε αυτό το χωριό είχε ήλιο και φυσούσε δροσερό αεράκι. Πολλά παιδάκια ήταν στην πλατεία έπαιζαν χαρούμενα και έτρωγαν σοκολάτες. Το χελιδόνι χαμήλωσε και τους είπε ότι γύριζε από την Αφρική και ότι οι φίλοι του εκεί πεινούν και δεν έχουν ποτέ δοκιμάσει σοκολάτα. Τα Ευρωπάκια έτρεξαν στα σπίτια τους και έφεραν γάλα εβαπορέ, ρύζι, μακαρόνια, φακές, ένα κουτί σοκολάτες και καραμέλες. Το χελιδόνι γέμισε το σακίδιο του, αλλά επειδή ήταν πολλά τα τρόφιμα, φώναξε και τον πελαργό για βοήθεια. Το τι χαρά έκαναν τα Αφρικανάκια όταν δοκίμασαν τις γλυκές σοκολάτες δε λέγεται!

Το χελιδόνι ευχαρίστησε τον πελαργό για τη βοήθεια του και πέταξε για τη Νότια Αμερική. Αμάν τι ταξίδι ήταν αυτό. Κουράστηκαν οι φτερούγες του. Στο πρώτο χωριό που συνάντησε το χελιδόνι είδε μια ομάδα παιδιών να κάθονται κάτω από ένα δέντρο και να γράφουν γράμματα. Πιο πέρα άλλα παιδάκια έπαιζαν κυνηγητό και κρυφτό ξυπόλητα. Το χελιδόνι στάθηκε σε ένα κλαδάκι του δέντρου και μίλησε στα παιδιά. Έ! φίλοι μου τι γράφετε εκεί; Ένα παιδάκι είπε ότι, αν και ήταν καλοκαίρι, έγραφε γράμμα στον Άγιο Βασίλη να του στείλει παπούτσια γιατί πονούσαν τα ποδαράκια του από τα αγκάθια. Το χελιδόνι προβληματίστηκε. Ρώτησε και το άλλο παιδάκι δίπλα του τι έγραφε στο γράμμα.
-Εγώ γράφω στον Αϊ-Βασίλη να μου στείλει ένα παιχνιδάκι γιατί δεν έχω παίξει ποτέ με παιχνίδι.
Το χελιδόνι, τότε σκέφτηκε να πεταχτεί ως τη Β. Αμερική και να φέρει στα παιδάκια παπουτσάκια και παιχνίδια.

Πράγματι, το όνειρο τους το έκανε πραγματικότητα. Στην Β. Αμερική τα αμερικανάκια, που έγιναν και αυτά φίλοι με το χελιδόνι, του έδωσαν τα παπουτσάκια που τους είχαν μικρύνει και τα παιχνιδάκια που δεν τα έπαιζαν άλλο πια, γιατί είχαν πάρει καινούρια. Το τι γέλια και χαρές έκαναν τα νοτιοαμερικανάκια δε λέγεται!

Το χελιδόνι χαρούμενο αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ασία. Από μακριά είδε καπνούς. Κοίταξε με τα κιάλια του και είδε ότι γινόταν πόλεμος. Πλησίασε προσεκτικά και είδε κατεστραμμένα σπίτια, ανθρώπους με αίματα, είδε να πέφτουν βόμβες και να ακούγονται κλάματα και ουρλιαχτά. Μύριζε καπνός και υπήρχε παντού άσχημη μυρωδιά από τον θάνατο. Το χελιδόνι έβγαλε την κάμερα. Πήρε βίντεο τους εχθρούς να αρπάζουν παιδιά και να τα κλείνουν σε φυλακές. Παντού υπήρχε δυστυχία.

Το χελιδόνι, πέταξε πάνω από τον φρουρό , του άρπαξε με το ράμφος του το κλειδί και ελευθέρωσε τα παιδιά. Τους είπε να φύγουν σε άλλη χώρα και ότι θα στείλει όλα τα περιστέρια του κόσμου να φέρουν την ΕΙΡΗΝΗ.

Το χελιδόνι γύρισε όλο τον κόσμο και βρήκε μια πόλη που τα παιδιά ήταν στο προαύλιο ενός σχολείου. Έτρεχαν και έπαιζαν ευτυχισμένα. Πιο πέρα σε μια παιδική χαρά παιδιά έκαναν τραμπάλα και κάποια άλλα μεγαλύτερα έπαιζαν με τα κινητά τους. Ήταν μια χώρα ελεύθερη και τα υλικά αγαθά σε αφθονία.

Το χελιδόνι τους μίλησε για τα δυστυχισμένα παιδιά του κόσμου και λυπήθηκαν πολύ. Τότε όλα μαζί έγραψαν ένα μήνυμα για τα παιδιά όλου του κόσμου ώστε να το μεταφέρει το χελιδόνι στους δυνατούς της Γης. Το μήνυμα έγραφε:

«ΧΑΡΑ, ΑΓΑΠΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ».