Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Τιμημένη Αγροτιά
Η στιγμή που τα λακωνικά τρακτέρ έμπαιναν στη Σπάρτη για να ενισχύσουν την ανεπανάληπτη διαδήλωση των εργαζόμενων , υπήρξε -πραγματικά- μοναδική εμπειρία ζωής .

Κοίταζα αυτούς που οδηγούσαν τα τρακτέρ γυρεύοντας τους συκοφαντημένους "προνομιούχους" μεγαλοαγρότες .

Είδα ΜΟΝΟ νέα παιδιά με χαρακωμένα απ' τη σκληρή δουλειά χέρια , με μάτια και πρόσωπα έντιμα και ξάστερα , με ρούχα λερωμένα από τον καθημερινό κάματο .

Και είδα και ηλικιωμένους με σκαμμένα τα πρόσωπα από τη σκληράδα της αγροτιάς με ροζιασμένα και σκεβρωμένα χέρια απ' τη δουλειά της γης , με χείλη σφιχτά από παράπονο αλλά και από πείσμα και μάτια γεμάτα από αμέτρητα "γιατί" !

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή συνειδητοποίησα πως τούτος ο λαός , παρά τα ελαττώματά του , δεν θα ηττηθεί ΠΟΤΕ .