Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες στην μικρή μας πόλη, ατυχημάτων που προξένησαν υπερήλικες οδηγοί. Και όχι μονάχα υπερήλικες άλλα και με προβληματική υγεία. Απόρια του συστήματος και τούτο. Έχουν όμως άδεια οδήγησης και μάλιστα αναθεωρημένη. Και όταν γίνει το κακό, φωνάζουν όλοι "Γιατί μωρέ τους τα αναθεωρούν στο …Υπουργείο;".

Ο τελευταίος που φταίει είναι το Υπουργείο αλλά άντε εσύ να δώσεις να καταλάβουν οι επιτόπιοι αυτοδιοριζόμενοι πραγματογνώμονες του κάθε τροχαίου.

Κάποτε, την δεκαετία του 70, τότε που, μαθήτρια ακόμη, βοηθούσα στην Σχολή Οδηγών του πατέρα μου, την πρώτη που ιδρύθηκε στην Λακωνία, η αναθεώρηση ήταν …αξιόπιστη. Θυμάμαι πως οι άδειες οδήγησης (τα διπλώματα κατά τον πολύ κόσμο) αναθεωρούντο κάθε 10 χρόνια τα ερασιτεχνικά και κάθε πέντε τα επαγγελματικά. Έτσι οι τυχόν ανικανότητες που είχαν προκύψει στο μεταξύ, εντοπίζονταν και αφαιρείτο η άδεια.

Και πως το λέω αυτό με σιγουριά; Έχω ιδίαν αντίληψη.

Η διαδικασία ήταν καθαρή, διάφανη. Κάθε Τετάρτη απόγευμα συνερχόταν στο Γραφείο Συγκοινωνιών (αργότερα προήχθη σε Τμήμα) η Ε.Ξ.Ι.Ο. Έτσι λεγότανε η επιτροπή που αποτελείτο από έναν Οφθαλμίατρο και έναν Παθολόγο. Έμμισθοι ήταν οι άνθρωποι και όχι με το …κομμάτι. Υπήρχε και ένας υπάλληλος που απασχολείτο αποκλειστικά με αυτή την επιτροπή. Όποιος ή όποια ήθελε να αποκτήσει ή να αναθεωρήσει άδεια οδήγησης έπρεπε να περάσει από αυτή την επιτροπή. Και ήταν πάντα αυστηρότατα τα κριτήρια. Και τους εξέταζαν όλους σχολαστικά και όσοι ήταν ικανοί προχωρούσαν. Οι υπόλοιποι απορρίπτονταν. Και το κόστος μηδαμινό. Η μοναδική, κραυγαλέα περίπτωση, που …δικαιώθηκε υποψήφιος που είχε απορριφθεί από την επιτροπή της Ε.Ξ.Ι.Ο. στη Σπάρτη, ήταν η υπόθεση ενός ανιψιού του ισχυρού του καθεστώτος τότε, του Θεοφιλογιαννάκου.

Σε …δευτεροβάθμιο επιτροπή στην Πάτρα. Για καιρό συζητιότανε από τους σχετικούς κύκλους και άφριζε ο Παθολόγος που τον απέρριψε (για επαγγελματικό πήγαινε) λόγω σοβαρού καρδιακού προβλήματος. Και με το δίκιο του.

Τα χρόνια πέρασαν, η μεταπολίτευση χρωμάτισε τα πάντα και τους πάντες αλλά και έφερε τα πάνω κάτω σε κάποιες περιπτώσεις. Έτσι και οι αναθεωρήσεις των αδειών οδήγησης στην προσπάθεια (λέμε τώρα) να απλουστευτούν, μπήκαν σε δαιδαλώδεις διαδρόμους και συνεχίζουν να …περιδινίζονται. Καταργήθηκε η δεκαετία στα ερασιτεχνικά και αν συμβεί κάτι εκεί στο ενδιάμεσο ποιος να το πάρει χαμπάρι και ποιος να νοιαστεί να αφαιρέσει το …δίπλωμα του επικίνδυνου; Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα (κυριολεκτικά).

Πριν από αρκετά χρόνια, καθ’ οδόν για Αθήνα, σταμάτησα στον Ισθμό για να ξεμουδιάσω και να πιώ έναν καφέ.

Στάθμευσα πλάι σε μια τεράστια μηχανή, πάνω από 1.000cc. Στάθηκα να την κοιτάζω με δέος, αναρωτώμενη πόση δύναμη χρειάζεται τούτο το θηρίο για να το κουμαντάρει κάποιος. Εκείνη τη στιγμή βλέπω από ένα τραπέζι εκεί μπροστά στο πεζοδρόμιο να σηκώνεται με μεγάλη δυσκολία ο νεαρός που έπινε τον καφέ του. Χρειάστηκε την βοήθεια ενός μπαστουνιού. Το λυπήθηκα το παλληκάρι. Κρίμα, λέω και είναι τόσο νέος. Όταν στάθηκε όρθιος και ξεκίνησε να περπατάει τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα. Σερνότανε κυριολεκτικά. Κάθισα στο διπλανό τραπέζι και παρήγγειλα έναν καφέ. Ήρθε ο καφές , τον ήπια και ο νεαρός ακόμα προσπαθούσε με την βοήθεια του μπαστουνιού του να ανέβει πάνω στη μηχανή-θηρίο. Ναι, δική του ήταν. Λίγο πριν σηκωθώ να φύγω τα είχε καταφέρει. Έβαλε μπρός και εξαφανίστηκε με …μεγάλη ταχύτητα . Δεν θα σχολιάσω αλλά …σίγουρα είχε δίπλωμα εν ισχύ (εδώ θα έπρεπε και τα Νοσοκομεία να ενημερώνουν για την κατάσταση κάποιων).

Την δεκαετία του ‘80 λοιπόν, αποφάσισαν να απλοποιήσουν τις διαδικασίες της αναθεώρησης, να πατάξουν την γραφειοκρατία και άλλες βαρύγδουπες μπούρδες. Σταμάτησαν τις αναθεωρήσεις μέχρι τα 65 χρόνια με ότι συνεπάγεται και κατάργησαν την Ε.Ξ.Ι.Ο. Τότε ήταν που για μια Ιατρική βεβαίωση για καινούργιο δίπλωμα ή για αναθεώρηση, ξεκίναγες Μαραθώνιο. Τράπεζα, φωτογραφίες, Παθολόγος, Οφθαλμίατρος, Δ. Ταμείο(ΔΟΥ σήμερα) Συγκοινωνιών. Πιο απλουστευμένα …πεθαίνεις! Το κόστος δε, υπερπολλαπλάσιο από εκείνο της εποχής της Ε.Ξ.Ι.Ο.

Και επειδή στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος, ξεφύτρωσαν και οι …διεκπεραιωτές. Κάποιοι άνθρωποι που έναντι αμοιβής, μαύρης –κατάμαυρης σου έφερναν το δίπλωμα στο σπίτι αναθεωρημένο, βλέπεις δεν βλέπεις, ανασαίνεις δεν ανασαίνεις, πρέπει δεν πρέπει να οδηγείς. Και να μέμφονται κάποιους κατάπτυστους γιατρούς που ήθελαν, άκουσον-άκουσον να εξετάσουν τον υποψήφιο. Ποτέ δεν ξέχασα τον αιωνόβιο φίλο του συνταξιούχου τότε πατέρα μου που μπήκε στο μαγαζί μου κραδαίνοντας θριαμβευτικά το αναθεωρημένο δίπλωμα. Για να μην ξεχάσω τον τυφλό οδηγό λεωφορείου στη Ρόδο. Και άλλα «ων ουκ έστι αριθμός». Και τα ατυχήματα να αυξάνουν μέρα με την ημέρα. Και να απορούν!!!

Πριν από λίγες μέρες ήρθε στα χέρια μου, από Νότια Λακωνία, το αντίγραφο μιας αναφοράς προς τον Ιατρικό σύλλογο της Σπάρτης με την παράκληση να γράψω κάτι, μπας και βρεθεί λύση και σωθεί κανένας άνθρωπος.

"Προς τον Ιατρικό σύλλογο Σπάρτης
Κύριοι,

Εχω διαπιστώσει πως κάποιες σχολές οδηγών θεωρούν διπλώματα οδήγησης, πηγαίνουν τα παράβολα στους γιατρούς και παίρνουν την έγκριση χωρίς ο γιατρός να εξετάσει την υγεία του κατόχου. Έχω παράδειγμα τον άντρα μου που πριν δυο χρόνια θεώρησε έτσι το δίπλωμα του και το αποτέλεσμα να κάνει 9 τρακαρίσματα. Φέτος που έληξε το δίπλωμα του παρακάλεσα τους εδώ γιατρούς να μην του το εγκρίνουν και με άκουσαν. Ό άντρας μου λέει «ε, θα βρω κάποιον άλλο, θα δώσω κάτι παραπάνω και θα μου το θεωρήσουν» Επειδή είναι διαβητικός και επί πλέον πάσχει από Μυελοδισπλαστικό σύνδρομο, δεν βλέπει από το ένα μάτι και από το άλλο βλέπει 50%, έχει και αστάθεια στο περπάτημα, θα ήταν εγκληματικό. Ονομάζεται …………"

Τα σχόλια δικά σας.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr