Η A' Τάξη του Δημοτικού Σχολείου Μαγούλας κοιτάζει μπροστά!

ΜΑΓΟΥΛΑ.. 23 μαθητές με οδηγό της δασκάλα τους Γαρυφαλιά Γεωργακοπούλου υλοποιήσαν ένα πρόγραμμα με τίτλο: « Καθρέφτη Καθρεφτάκι μου !» Ένα πρόγραμμα Αγωγής Υγείας , διδακτικό , ευχάριστο, βιωματικό και πρωτότυπο που τους βοήθησε να καταλάβουν τη σημασία και την αξία που έχουν ο χρόνος, ο τόπος, , η γνώση , η φαντασία , η φύση , η οικογένεια , η φιλία, η μοναξιά, η εικόνα, τα χρώματα. Μέσα στο σχολείο, έξω στο ποτάμι, πάνω στη γέφυρα, στο σπίτι, στο παιχνίδι και ίσως και στα όνειρά τους. Ένα πρόγραμμα με προεκτάσεις στο Περιβάλλον και στη Οικογένεια που το έκαναν και γιορτή… στην τελετή λήξης του Σχολείου τους

Η υλοποίηση του προγράμματος από την Α’ Τάξη του Δημοτικού Σχολείου Μαγούλας περιείχε πλήθος δράσεων και ενεργειών και κορυφώθηκε με τις ζωγραφιές στην πεζογέφυρα της Μαγούλας. Χρώματα και σχήματα για να αναδείξουν τη σημασία και την αναγκαιότητά της.

Ο αντιδήμαρχος Σπάρτης Δημήτρης Αποστολάκος αποδέχθηκε την πρότασή τους κι εγκατέστησε στη γέφυρα δύο καθρέφτες ΚΟΚ για την διευκόλυνση των οδηγών και των πεζών ενώ άλλαξε και τις φθαρμένες πινακίδες που προειδοποιούν για τη διέλευση μαθητών. Στη Μαγούλα κάτι άλλαξε…

Τα παιδιά στην εξέλιξη του προγράμματος, με τη βοήθεια της δασκάλας είπαν, διηγήθηκαν και εκφράστηκαν: «Είδαμε τους γονείς μας σε παλιές φωτογραφίες . Καταλάβαμε ότι η ζωή «τρέχει». Οι άνθρωποι αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου. Μόνο τα μάτια και τα χαμόγελα δεν αλλάζουν χρώμα και λάμψη…. Ζήσαμε 3 μέρες χωρίς καθρέφτη. Στο σπίτι κάτι άλλαξε. Βλέπαμε το πρόσωπό μας στα μάτια του άλλου. Ήταν δύσκολα αλλά ωραία. Θα μπορούσαμε να ζήσουμε έτσι για πάντα… Στην τάξη μας βάλαμε καθρέφτη. Πρώτη φορά είδαμε τους συμμαθητές μας έτσι. Στην αρχή παίζαμε. Μετά προσέχαμε. Άλλοτε ήταν όμορφα, άλλοτε άσχημα. Μπορούμε και χωρίς καθρέφτη αλλά θα πρέπει όμως να κοιταζόμαστε πιο συχνά... Με τα μάτια ανοικτά ζωγραφίσαμε τον καθρέφτη μας. Χρώματα λαμπερά, χρώματα αληθινά…. Τα ίδια χρώματα τα είδαμε και στον μεγάλο καθρέφτη. Στο ποτάμι, τη Μαγουλίτσα. Είδαμε το γαλάζιο του ουρανού, το χρυσό του ήλιου, το πράσινο των δένδρων… Έχει και η φύση το δικό της καθρέφτη που εμείς πρέπει να τον κρατάμε καθαρό…. Τόσο καθαρός ήταν που είδαμε σε αυτόν το πρόσωπο του Νάρκισου. Ήταν μόνος, σιωπηλός, κοιταζόταν στα μάτια του. Δεν χαιρόταν τη φύση. Δεν ένιωθε τους άλλους γύρω του. Ήταν περίεργα δυστυχισμένος… Εμείς κοιτούσαμε τη φύση. Τη χαρά και την αρμονία στα χρώματα και στις εικόνες. Ακούγαμε το θόρυβο της ζωής γύρω από το ποτάμι και ψάχναμε το δρόμο που ενώνει τη φύση με τη ζωή…. Τότε είδαμε την πεζογέφυρα. Γκρίζα και έρημη. Καταλάβαμε ότι είναι παραπονεμένη. Κανείς δεν της έδινε σημασία. Και δεν ζητούσε πολλά. Λίγο χρώμα, λίγη φροντίδα και λίγη παρέα…. Σηκώσαμε τα μανίκια, πήραμε μπογιές και πινέλα και πιάσαμε δουλειά. Όλοι. Η Μπιάνκα και η Ελένη από τη Ρουμανία, ο Χρήστος από την Αλβανία. Ο Βασίλης από την Βουλγαρία. Η Κωνσταντίνα από τον Καναδά και ο Ηλίας κι ο Μαρίνος οι Ρομά. Ο Κωνσταντίνος από την Ελλάδα. Μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα της αγάπης και της συνεργασίας… Και κάναμε μια γέφυρα χαρούμενη και χρήσιμη. Ενώνει τη ζωή με τη φύση. Ενώνει το Σχολείο με τη γειτονιά. Η γέφυρα ήταν πάντα εκεί. Εμείς δεν ήμασταν εκεί. Και θα είναι πάντα εκεί , να το θυμόσαστε…»

Οι μαθητές της Α’ Τάξης του Δημοτικού Σχολείου Μαγούλας και η δασκάλα Γ. Γεωργακοπούλου ευχαριστούν τον κ. Δημήτρη Αποστολάκο, αντιδήμαρχο, τους κ. Γιώργο και Γιάγκο Γιαξόγλου για την βοήθεια και την κατανόηση, τις αρχιτεκτόνισσες Ανθή Κοσμά και Φωτεινή Φωτοπούλου, τους αδελφούς Κιούση για την βοήθειά τους, στην υλοποίηση του προγράμματος, τον Διευθυντή του Σχολείου κ. Κωνστάνταρο, τον Σχολικό Σύμβουλο κ. Σαϊτάκη, τον Πατέρα Γεώργιο και όλους μαθητές και δασκάλους που τους υποδέχθηκαν με αγάπη στο ξεκίνημά τους στη γέφυρα που ενώνει τη γνώση με τη ζωή.