. . . και στην κορφή κανέλα ή καν' έλα………..

Ώρα μικρή, άγρια νύχτα, και τινάζεσαι τρομαγμένος, αλλοπαρμένος, με μια καρδιά χορευταρού να βγει και να πετάξει. Σεισμός; Χαλασμός; Καταποντισμός, πόλεμος; Τι είναι τούτο που ακούγεται, πούθε έρχεται και χαλάει έτσι τον κόσμο νυχτιάτικα;

Θόρυβος ακαθόριστος, βουητό υπόγειο που ανεβαίνει και κατεβαίνει και κονταροχτυπιέται με συμπληγάδες, και, ωιμέ, δε λέει να κοπάσει. Βουίζει, σφυρίζει, μπουμπουνίζει και την Άρτα φοβερίζει, πνίγεται χάνεται ξαναρχίζει, και τραντάζει το σπίτι συθέμελα, τρυπάει τους τοίχους και τις πόρτες τις κλειστές, και σφυροκοπάει τον ύπνο σου ανελέητα.

Αγριεύεσαι, ώρα μικρή νύχτα μεγάλη ολοτρόγυρα. Τι στο καλό; Μην ο Μινώταυρος από τα αρχαία χρόνια και τα υπόγεια των υπογείων παλεύει να βγει στο φως, μη οι αγριόχοιροι, που τα τελευταία χρόνια θυσιάζονται στο βωμό της πολιτικοοικονομικοκοινωνικής αστάθειας της μητέρας πατρίδας μας εκδικούνται από το υπερπέραν, ή μήπως ο καλός ο γείτονας, αγρότης το επάγγελμα, πήρε παραμάσχαλα το εκκαθαριστικό του και τον Ε.Ν.Φ.Ι.Α ,και τρελλός από τη χαρά του, ανέβηκε στο τρακτέρ και πήρε τους δρόμους αξημέρωτα;

Άκρη δε βγάζεις, απάντηση δεν έχεις, είναι και η καρδιά ασταμάτητη, είναι και ο Μορφέας δυσκίνητος, στο επόμενο όμως…..τραρακούνημα, ο τόπος και ο χρόνος έρχονται στη θέση τους.

Ξυπνάς!!! και, πλάι σου δίπλα σου γίνεται ο χαμός, αριστερά σου δεξιά σου, πάντως πλάι σου, από το άλλο σου μισό, που κάποτε έλεγες και ….στον έβδομο ουρανό σεργιάνιζες!!

Κι είναι ο αέρας αυτός που φέρνει το χαλασμό, είναι ο αέρας που πολιορκημένος και φυλακισμένος πνίγεται και πολεμάει, ποιος θα τον πίστευε, κι αυτός για ελευθερία! Κι άλλοτε ορμάει φουριόζος από τα βάθη της αναπνοής, και για καλή του και για καλή σου κυρίως τύχη, βρίσκει τους αερόδρομους ανοιχτούς και φτάνει στα μέρη μας ρυθμικός και με ψιλοσφυρίγματα, κι’ άλλοτε, πιότερο ρωμαλέος και δυνατός, σαρώνει στο διάβα του τοιχώματα και αεραγωγούς αναπνευστικούς και βγαίνει στο φως με ιαχές θριάμβου.

Κάποτε όμως, καλή ώρα, βρίσκει στο δρόμο του για την έξοδο οδοφράγματα, οδοφράγματα χρόνων, κιλών, οδοφράγματα κληρονομικά, πάππου προσπάππου, της ατυχίας σου οδοφράγματα, πάντως τα βρίσκει, και εκεί τριγύρω δίνει μάχες οδυνηρές για να ξεφύγει .

Και πολεμάει σκληρά και παλικαρίσια ο αέρας, θα μπορούσες να πεις, αν μπορούσες.

Επίθεση πρώτη, επίθεση δεύτερη, τρίτη τέταρτη, πάει έρχεται, βουίζει σφυρίζει, οπισθοχωρεί, επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις και ….μπαμ!!!! η μεγάλη έξοδος στέφεται με επιτυχία. Ανάσα βαθειά!!

Κι ύστερα πάλι, επίθεση, επίθεση πρώτη, δεύτερη τρίτη δέκατη….μπαμ!!! έξοδος, ανάσα, ο πόλεμος είναι όλος δικός του και δικός σου.

Αγκαλιάζεις μαξιλάρια, τυλίγεις μέσα τους την οξυτάτη τούτη την ώρα ακοή σου, αναθεματίζεις το ‘’ους ο Θεός συνέζευξεν,΄΄ στριφογυρίζεις απελπισμένος, και ώ του θαύματος, ησυχία. Παύση πυρός!! Ανάσα βαθειά, αναστεναγμός βαθύτατος δικός σου, γέρνεις ο άνθρωπος στο πλάι σου να κοιμηθείς, ώρα μικρή, άγρια νύχτα ακόμα.

Αμ δε! Δεν τελειώνουν έτσι εύκολα οι πόλεμοι, σου φωνάζει στο αυτί χαιρέκακα ο πολεμικός μαντατοφόρος. Στ’ άρματα, στ’ άρματα, νέοι αγώνες, νέα επίθεση του αέρα… για αέρα, καθοριστική ως φαίνεται αυτή τη φορά. Επίγειες και εναέριες δυνάμεις επιστρατεύονται πάραυτα, τροχοφόρα βουίζουν, ασθενοφόρα σφυρίζουν, κομπρεσέρ τρυπούν τον αέρα, τρακτέρ εισβάλλουν και γκρεμίζουν το σπίτι ολόκληρο!!!!

Κι ύστερα, κι ύστερα, με τα μάτια νυσταγμένα και βαριά, την κουβέρτα σου στον ώμο ο ταλαίπωρος ξενύχτης, τραβάς για τον καναπέ σου…..

Κάτι τέτοιες ώρες είναι που αναλογίζεσαι, με ποια κριτήρια, επιλέγονται τα βαρέα και ανθυγιεινά, κάτι τέτοιες ώρες είναι που θέλεις, από καρδιάς, να σιχτιρίσεις, όλους τους ξεκούραστους των καναλιών, που καθημερινά μας προτρέπουν. Σηκωθείτε από τον καναπέ σας, σηκωθείτε από τον καναπέ σας! Πού να πάμε, όμως, δε μας λένε……..

Μ.Α.Τ.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr