ΣΠΑΡΤΗ. Στην πρόσκλησή προς τους μικρούς και μεγάλους φίλους της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σπάρτης να γράψουν ένα παραμύθι με αφορμή έναν άτιτλο ζωγραφικό πίνακα, δώρο του φίλου της Βιβλιοθήκης συντηρητή Αρχαιοτήτων Θανάση Σισμάνη στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας Παιδικού Βιβλίου ανταποκρίθηκαν οι εξής :

1. ΓΑΡΥΦΑΛΗ Παναγιώτα με το παραμύθι «Το παιδί και το δελφίνι»
«Δυο παιδιά κι ένα δελφίνι. Όλα τα παιχνίδια του καλοκαιριού, όλες οι λέξεις, όλες οι ματιές που αντάλλαξαν έγιναν όρκος για παντοτινή φιλία, για παντοτινή αγάπη. Ένα πεφταστέρι σκίζει τον ουρανό και σφραγίζει μυστικά τον όρκο τους!
Ο Αύγουστος μπορεί τώρα να φύγει ήσυχος. Με μια δρασκελιά αφήνει την Ελλάδα, δίνοντας κι αυτός τη δική του υπόσχεση: Κάθε χρόνο θα μας επισκέπτεται και θα φέρνει μαζί του το μαγικό του ραβδί για να κάνει τις καλοκαιρινές νύχτες γεμάτες μυστήριο, μελωδίες κι αρώματα..!»

Δείτε ολόκληρο το κείμενο εδώ

2. ΚΟΚΚΙΝΟΥ Αναστασία με ποίημα... « Το παιδί και το δελφίνι», (Δείτε το κείμενο)
«Γαλάζιο ένα δελφίνι μου χάρισε φιλί
και στου χορού τη δίνη γιορτάζουμε μαζί,
του λέω παραμυθάκι και αναδύεται
με λύρας τραγουδάκι λυγάει και σείεται.

Γαλάζιο ένα δελφίνι με φέρνει στη στεριά
σε σας με ξαναδίνει για νά’χω συντροφιά
και γνωστικός στη φύση σαν τον αητό γερά
σ’ Ανατολή και Δύση ν’ απλώνω τα φτερά!»

Διαβάστε ολόκληρο το ποίημα εδώ

3. ΚΟΝΔΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Γιάννης με το… «Παραμύθι με αβέβαιο μέλλον»
Και όσο στο φως του φεγγαριού άπλωνε την καρδιά του, τόσο και άκουγε του Τάρεκ την καρδιά που αχνοχτυπούσε. Κι όσο απλωνόταν μες στο κύμα η καρδιά του δελφινιού, τόσο ο ήχος από τη λύρα έπαιρνε και γλύκαινε, κι έμοιαζε με απόμακρη ανθρώπινη λαλιά.
Και κάθε κύμα που χτυπούσε στην κοιλιά του δελφινιού, τού φέρνε μια καινούργια συλλαβή, να την αγγίξει.
Κι όσο η καρδιά του δελφινιού και του παιδιού η καρδιά γινόταν ένα, τόσο πιο καθαρά ακουγόταν μια φωνή νεανική, γάργαρη και γλυκιά σαν το νερό ακοίμητης πηγής […]
δε γεννήθηκα για να μισώ... δε γεννήθηκα για να μισώ... δε γεννήθηκα για να μισώ... αλλά για ν’ αγαπώ μαζί με τους άλλους... αλλά για ν’ αγαπώ... για ν’ αγαπώ...

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ