Γράφει η Γιώτα Φωτάκου


Όλοι έχουμε ακούσει για συναντήσεις συμμαθητών και τα γλυκόπικρα συναισθήματα που αφήνουν πίσω τους.

Όλοι έχουμε νιώσει πως «έχουμε πάρει πλέον τον δρόμο μας» και πως έχουμε κρατήσει τις σχέσεις που θέλουμε και με αυτούς που θέλουμε.

Όλοι έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε εκείνη τη βραδιά, και λάμπουμε, δια της απουσίας μας… Στο φινάλε, ας κάτσω σπίτι, να με χορτάσουν τα παιδιά μου, αφού λείπω όλη μέρα στη δουλειά… (και μην πείτε ψέματα το έχουμε πει όλοι). Τίποτα από αυτά δεν έγινε την Παρασκευή 1η Ιουλίου 2016. Ήμασταν όλοι εκεί.

Ακόμη και αυτοί που δεν μας τίμησαν με την φυσική τους παρουσία, αναφέρθηκαν όταν «πήραμε απουσίες». Είπαμε που βρίσκεται ο καθένας (πολλοί είναι στο εξωτερικό), την οικογενειακή τους κατάσταση αλλά και την επαγγελματική τους ιδιότητα. Όλοι έχουν προοδέψει, συγχαρητήρια!

Ξαναβρήκαμε το κομμένο νήμα. Και το πιάσαμε από εκεί που είχε κοπεί, όταν αποφοιτήσαμε πριν 26 χρόνια. Και ήταν, σαν να μην πέρασε μια μέρα!

Δεν ήμασταν χωρισμένοι σε τμήματα, παρέες ή κλίκες. Ήμασταν όλοι μαζί, μία παρέα, ακριβώς όπως και στην πενταήμερή μας, και αυτό έκανε την συνάντησή μας επιτυχημένη, ανεβάζοντας τον πήχη πολύ ψηλά για την επόμενη φορά!

Μας τίμησαν ιδιαίτερα, τα «παιδιά» που ήρθαν από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την Πάτρα. Ξέρουμε πως στις δύσκολες εποχές που ζούμε τα ταξίδια είναι σχεδόν απαγορευτικά…
Αποδείχτηκε πως η λαχτάρα για την συνάντησή μας ήταν ισχυρότερη!

Και περάσαμε καλά, πολύ καλά, για πολλούς από εμάς, ανέλπιστα καλά. Δεν είναι ότι γίναμε πάλι παιδιά μέσα σε ένα βράδυ. Θυμηθήκαμε όμως πως κάποτε ήμασταν παιδιά και μπορούμε τώρα να προχωρήσουμε ανάλαφροι και ορμητικοί και πάλι.

Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τους συμμαθητές μας, Γωγώ Βουραντώνη, για τον ρόλο της «απουσιολόγου», τους Μαρίνο Σχίζα και Άκη Κουλογεωργίου για την τεχνική υποστήριξη της βραδιάς, καθώς και την ταβέρνα «Στελλάκος» για την υπέροχη φιλοξενία και την άψογη εξυπηρέτησή μας.

Δεν θα μπορούσα να παραλείψω τους Tazz Skiadas και Νίκο Σταυρόπουλο, που με την υπέροχη μουσική τους έγιναν η ψυχή, αλλά και η κινητήριος δύναμη στο γλέντι μας.

Καλή αντάμωση, φίλοι μου!

Φωτογραφίες: Νίκος Μπακής