Γράφει ο Παναγιώτης Γ. Μπορέτος

Μερικές φορές αναρωτιέμαι, τί μας κάνει να ζούμε, τον παραλογισμό, αγνοώντας προκλητικά, το προφανές και αυτονόητο.

Παράδειγμα

Επί είκοσι συναπτά έτη, δίδεται μάχη, για την εξεύρεση χώρου ανεγέρσεως, ενός μουσείου της πόλεως Σπάρτης.

Βέβαια, το πρόβλημα της μη ανεγέρσεως, εντοπίζεται και παρουσιάζεται, στην εξεύρεση χώρου, στο οικόπεδο δηλαδή.

Ως χώρος για την ανέγερση του Μουσείου, έχει επιλεγεί, με ποιά κριτήρια άραγε, ο χώρος που βρίσκεται, το παλαιόν υπόλοιπο, του βιομηχανικού κτιρίου του Φιξ, στην είσοδο της πόλεως Σπάρτης, παρά τον Ευρώτα ποταμό ευρισκόμενο.

Το κτίριο αυτό, έχει κριθεί διατηρητέο, ως βιομηχανικό κτίριο μετά του εξοπλισμού του βεβαίως, ως δείγμα της εποχής του. Καλώς έως εδώ.

Από εδώ και πέρα, αρχίζει ένας αγώνας άνευ λόγου και αιτίας.

Αναρωτιέται κανείς, μήπως η επιλογή, έξω από την πόλη, του χώρου ανεγέρσεως του Μουσείου, αποτελεί τη μοναδική και ιδανική περίπτωση ή μήπως η έκταση είναι η απαραίτητη και αναγκαία, ή μήπως η γειτνίαση με τον ποταμό Ευρώτα αποτελεί μοναδική θέση και τί να κάνουμε τώρα οι δυστυχείς, μη χαθεί και μια πιθανότητα πλημμύρας ή το μικροκλίμα που θα δημιουργείται από την υγρασία και άλλα τινά, είναι το ιδανικό για μουσείο.

Τίποτε από αυτά δεν μπορεί να ισχύει, απλώς μάθαμε να αναβάλλουμε, να εμμένουμε σε επιλογές που δε τελεσφορούν και κυνηγάμε τους Ανεμόμυλους σαν άλλοι Δον Κιχώτες.

Αγαπητοί φίλοι της ένδοξης Σπάρτης, κάτοικοι αυτής, το ξέρατε ότι ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες ήρθε πάλαι ποτέ στη Σπάρτη και όμως ναι. Αφού πέρασε τον ποταμό Ευρώτα, αντίκρισε το υπόλοιπο του κτιρίου του Φιξ.

Σταμάτησε την άμαξα, κατέβηκε κάτω και δεν πίστευε στα μάτια του. Το κτίριο να στέκεται εκεί ως Ανεμόμυλος και να προκαλεί το μυαλό του και τη μοίρα του. Αμέσως ενεπνεύσθει τον Αλόνσο Κιχάνο κοινώς Δον Κιχώτη και τον Σάντσο Πάντσα.

Αυτός είναι ο μύθος.

Η ανέγερση του Μουσείου και άλλων περισσοτέρων θεματικών Μουσείων (σχετ. έγγραφό μας 8-2-2016 προς τον κύριο Δήμαρχο Σπάρτης), αποτελούν την πραγματικότητα και είναι επιτακτική η ανάγκη λήψεως αποφάσεων. Γι αυτό ας αφήσουμε τον Ανεμόμυλο παρά τον Ευρώτα ποταμό και ας ασχοληθούμε με την πόλη μας. Αυτό μας καίει και αφορά το παρόν και το μέλλον των κατοίκων της Σπάρτης.

Παλεύοντας με το διατηρητέο κτίριο του Φιξ, αφήνουμε στην αφάνια και στη μοίρα τους, τα πραγματικά ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ πολύτιμα Αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία και μοναδικά είναι και ανεπανάληπτα.

Είναι θησαυροί με μεγάλη Ιστορική Αξία.

Οι θησαυροί αυτοί εάν εκτεθούν, σε πολλά θεματικά μουσεία, θα αποτελέσουν πόλο έλξεως επισκεπτών που θα τονώσουν τη χωλαίνουσα και παραπαίουσα οικονομία της πόλεώς μας.

Από τη άλλη πλευρά πρέπει να σκεφτούμε, πράγματι, το οικόπεδο του Φιξ, είναι κατάλληλο και εάν όχι, τί κινδύνους εγκυμονεί.

Όταν πρόκειται να ανεγερθεί ένα Μουσείο πέραν όλων των άλλων, λαμβάνονται υπ όψιν ορισμένες παράμετροι που δύσκολα μπορεί κάποιος να αγνοήσει.

Πρώτον: Κατά το σχεδιασμό πρέπει να ληφθεί υπ όψιν, ότι τα σύγχρονα μουσεία, όπως και τα παλιά άλλωστε, χρειάζονται, εκτός από τις αίθουσες εκθέσεως και προβολής των ευρημάτων και χώρους φυλάξεως αυτών, σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης, όπως και χώρους αποθηκεύσεως καινούριων ευρημάτων και συντηρήσεως αυτών. Ως επίσης και χώρους δημιουργίας εκμαγείων και πιστών αντιγράφων.

Οι χώροι φυλάξεως, λόγω ειδικής πρόνοιας, είναι υπόγειοι για λόγους ασφαλείας.

Δεύτερον : Η επιλογή του χώρου των μουσείων, πρέπει να είναι εντός των πόλεων για λόγους ασφαλείας και διευκολύνσεως των επισκεπτών. Εκτός και εάν πιστεύουμε ότι οι Αθηναίοι και οι λοιποί των άλλων πόλεων, πρέπει να αντλήσουν γνώση από εμάς και να μέμφονται εαυτούς, που οικοδόμησαν τα μουσεία εντός των πόλεών τους και όχι στους Αγρούς και στα Λιβάδια.

Η επιλογή της θέσεως ανεγέρσεως του Μουσείου, παρά τον ποταμό Ευρώτα εγκυμονεί κινδύνους.

Στο σημείο αυτό ας γίνει αντιληπτό ότι, οι προϋποθέσεις για μια καταστροφική πλημύρα, υπάρχουν, λόγω της μεγάλης λεκάνης απορροής ομβρίων υδάτων, από τους γύρω ορεινούς όγκους και όχι μόνο.

Απλώς, οι συνθήκες δε συντρέχουν και δεν υλοποιείται κατακλυσμικό φαινόμενο.

Εάν οι παλαιότεροι εξ υμών ανατρέξουν στη μνήμη τους, θα δουν τον Ευρώτα ποταμό, με τη στάθμη των υδάτων του, στο ύψος της Σιδερένιας Γέφυρας, όπως επίσης και κατακλυσμένη τη γύρω περιοχή.

Αυτό και μόνο, πέραν των άλλων, σε συνδυασμό με την αλλαγή του κλίματος παγκοσμίως, πρέπει να βάλει σε σκέψεις τους εμμένοντες, στην ιδέα της κατασκευής Μουσείου παρά τον Ευρώτα ποταμό, ή εκτός και εάν εμμένουν, ως άλλοι Δον Κιχώτες, μονομαχώντας με τους Ανεμόμυλους και τον Σάντσο Πάντσα σε μια άκρη να κλαίει τη μοίρα του.

Συσσωρευμένα σφάλματα, κακές εκτιμήσεις και εμμονές του παρελθόντος, καλούν τους σημερινούς Άρχοντες, να αποφασίσουν επί του πρακτέου.

Άρχοντες της πόλεως Σπάρτης, η απόφαση Δική σας.

Τα αποτελέσματα επί των αρχομένων.

Οι καιροί ου μενετοί.

Σας ευχαριστώ που μου επιτρέψατε να εκφράσω τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου.


*Πολίτης της Σπάρτης

Γκορτσολόγου 103 και Κλεομβρότου 38. τηλ.2731081678 -6932233961. E-mail tboretos@yahoo.com

Εικόνα: Σχηματική απεικόνιση της μονομαχίας του Δον Κιχώτη με το κτίριο «Ανεμόμυλος» του Φιξ.

Έγγραφό μας προς κύριο Δήμαρχο που αναφέρεται στη δημιουργία θεματικών Μουσείων

Σπάρτη 08 Φεβρουαρίου 2016
Προς τον κύριο Δήμαρχο Σπάρτης

Με αφορμή το άρθρο της κυρίας Αναστασίας Κανελλοπούλου, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Λακωνικός Τύπος» στις 22 Ιανουαρίου 2016, ας μου επιτραπεί να προσθέσω κάποιες σκέψεις τις οποίες θα επιθυμούσα εάν θέλετε να λάβετε υπ όψιν σας.
Η περιοχή της Σπάρτης και της Λακωνίας γενικότερα είναι ένα μέγα αρχαιολογικό και οικολογικό πάρκο.
Ο τόπος αυτός ο ένδοξος, που τις Αρετές καλλιέργησε και εις την οικουμένη προέβαλε, φιλοξένησε όλες τις ιστορικές και μη περιόδους, που άφησαν ανεξίτηλα την ταυτότητά τους επ’ αυτού.
Οι περίοδοι αυτές πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής και προβολής, διότι ο κάθε ιστορικός κύκλος πολλά έχει να πει. Ως εκ τούτου δεν πρέπει να ομιλούμε για την δημιουργία ενός μουσείου, αλλά για τη δημιουργία τριών τουλάχιστον θεματικών μουσείων σε διάφορα σημεία εντός της πόλεως της Σπάρτης και ενός τέταρτου ηλεκτρονικού μουσείου που μέσω αυτού θα προβάλλεται και θα σπουδάζεται το Κλέος της Σπάρτης σε όλο τον κόσμο. Εν τω μεταξύ και μέχρι να γίνουν τα μουσεία θα μπορούσε ο κάθε πεζόδρομος , πάρκο ή πλατεία να φιλοξενήσει μερικά από τα αρχαία ευρήματα τα οποία βρίσκονται αποθηκευμένα και να γίνει έτσι η Σπάρτη μας ένα αρχαιολογικό πάρκο.
Η Σπάρτη μας Αξίζει και Δικαιούται μιας άλλης συμπεριφοράς, την ευθύνη αυτή άπαντες φέρομε.
Οι Σπαρτιάτες δεν ήταν πολεμοχαρείς όπως τους παρουσιάζουν, είχαν πολιτισμό, είχαν Αξίες και Αρετές και τις οποίες πρωτοτύπως δημιούργησαν με Νόμους, με Ιδανικά, με Γνώση βαθιά, που επέτρεπε στη Μητέρα Σπαρτιάτισσα να παραμερίζει το μητρικό ένστικτο λέγοντάς στο παιδί της όταν του παρέδιδε την ασπίδα για τη μάχη «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ»
Ο αρχαίοι Σπαρτιάτες χαρακτηρίζοντο από «Ατομική Ευθύνη και Συλλογική προσπάθεια» ας τους μιμηθούμε.

Ευχαριστώ πολύ
Μετά τιμής,

Τάκης Γεωργίου Μπορέτος