Κωμωδία ή τραγωδία. Αριστοφάνης ή Σοφοκλής φρίττουν με όσα διαμορφώνει η «πάλη» του καλού και του κακού στη σύγχρονη λακωνική κοινωνία.

Ο Κράτος. Πίσω αλλά και μπροστά από τον Κράτο ενεργούν μοχθηρά πρόσωπα. Η Διοίκηση και η Δικαιοσύνη, «πόρνη» η πρώτη και θεραπαινίδα η δεύτερη, έχουν πλέον φανερά χαρακτηριστικά και θρασύτατες αδυναμίες.

Ο Ελλάδα. Χωρίς αυτόν καταρρέει ο Κράτος και χολογιέται που ξέπεσε και δεν μπορεί να κρύψει τη γύμνια του. Βατράχια και καλογρίτσες στο βούρκο του Ευρώτα κοάζουν για να φοβίσουν τους πιστούς και τους δημοκράτες.

Του Σπάρταθλου η έννοια και ο συμβολισμός δεν κλείνεται. Του Σπάρταθλον να λέμε.Αλλά και δεν ανοίγεται παρά μόνον όταν οι λίγοι Σπαρτιάτες μοχθήσουν και υπερβούν ενώ ο Λεωνίδας ασφυκτιά.

Ραβδούχοι της παρακμής αποκαθιστούν την παρανομία «θυσιάζοντας», βεβαίως – βεβαίως, ό,τι διακρίθηκε, ό,τι πρόκοψε, ό,τι δεν συμβιβάστηκε. Το γονατίζουν στο όνομα της χρηστής Διοίκησης που ο Κράτος επέβαλε και ο Ελλάδα εξέθρεψε.

Αριστοφάνης ή Σοφοκλής; Μήπως Διομήδης;

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr