Δύο λόγια μόνο.
Στο τραπέζι για το φαγοπότι έχουμε καθίσει όλοι μαζί, ή σχεδόν όλοι…
Ας προσεγγίσουμε έναν μόνο τομέα του Δημοσίου.

Το Ελληνικό Κράτος, ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς, θέσπισε το Εθνικό Σύστημα Υγείας προκειμένου, ο πολίτης να έχει πρόσβαση στις Υπηρεσίες Υγείας.
Ωστόσο ο πολίτης (ο νεοέλληνας πολίτης που τα ξέρει όλα…) επέτρεψε να διαχειριστούν το ΕΣΥ (και το ΕΓΩ μας τελικά) οι λεγόμενοι «λειτουργοί» του Συστήματος. Πολύ σύντομα το ΕΣΥ μετατράπηκε σε Σύστημα Υπηρέτησης όλων σχεδόν των πολιτών αλλά αφού προηγουμένως αυτοί «περάσουν» από τα κομματικά και τα βουλευτικά γραφεία…

Η κρίσιμη διαβάθμιση στην Υγεία είναι η εξής:
Θέλεις άμεση εξυπηρέτηση και από τους καλύτερους ή θέλεις να περιμένεις στην ουρά, στους διαδρόμους και μπροστά στους πύργους της γραφειοκρατίας…
Ποιός να αντέξει την απειλή του θανάτου, τον πόνο της αρρώστιας, τον φόβο της άγνοιας, το δάκρυ της δοκιμασίας;

Ο πολίτης (που παραμένει ηθικός αυτουργός της στρεβλής κατάστασης) λοιπόν είχε να επιλέξει ανάμεσα στους εξής δρόμους:

> Να δώσει φακελάκι, μέσω «γνωστών» ή και μόνος για να κάνει (νομίζει) τη δουλειά του.
> Να μην δώσει φακελάκι αλλά να ρίξει την ψήφο στον πολιτικό (που εν τω μεταξύ έχει «αναλάβει» να «εξυπηρετήσει» το θύμα) που θα μεσολαβήσει πάνω από το κρεβάτι του πόνου…
(Υπάρχουν και μερικοί τόσο αθεράπευτοι που δίνουν και φακελάκι και ψήφο)
> Να κινηθεί μόνος και να μην κάνει τη δουλειά του.
> Να καταγγείλει τη διαπλοκή και να παίξει στα ζάρια την υγεία των αγαπημένων του προσώπων ή την δική του.
> Να κάνει τη δουλειά του ως δια μαγείας… (η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα)

Δηλαδή κάποιοι από μας (οι περισσότεροι) στρογγυλοκάθισαν στο «τραπέζι» με το φαγοπότι ως προσκεκλημένοι.
Κάποιοι πήγαν της προσκολλήσεως κατά το «λίγα ψίχουλα σου γυρεύω… κι ως την άλλη τη ζωή θα σε λατρεύω»
Κάποιοι άλλοι κάθισαν με το στανιό αλλά τελικά τσίμπησαν και κάτι…
Κάποιοι κάθισαν τραβηχτοί και δεν άγγιξαν μπουκιά αλλά «χρεώθηκαν» την παρουσία.
Κάποιοι ελάχιστοι δεν πλησίασαν καν στη σάλα με την τραπεζαρία…

Όλοι μαζί, άλλος λίγο και άλλος πολύ, έχουμε διαπράξει ένα βαρύτατο έγκλημα.
Αναγκάζουμε τους πραγματικούς λειτουργούς της Υγείας, τους πιστούς στον όρκο τους, να πρέπει να αποδείξουν ότι δεν ανήκουν στην πλειοψηφία της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Αυτό είναι σκληρό και άδικο και πάνω μας θα πέσει…

Ό,τι συμβαίνει στον χώρο της Υγείας παρατηρείται και στους διορισμούς στο Δημόσιο, στις επιδοτήσεις επιχειρήσεων, στις σπουδές, στις κλήσεις Κ.Ο.Κ. ακόμα στις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα…
Μιλάμε δηλαδή για πολύ «φαγοπότι…»

Η θεωρία ότι ο ανύποπτος πολίτης δεν ευθύνεται καθ’ ότι αδαής και θύμα και ότι οι γνωρίζοντες πολιτικοί πρέπει να τον οδηγήσουν, είναι αυτή που θεμελίωσε το πελατειακό σύστημα στη νεότερη Ελλάδα. Ο χορός της διαπλοκής θέλει δύο.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr