O πολιτικός μηχανικός Μιλτιάδης Γ. Βράτσος (αρ. μητρ.ΤΕΕ 13757) εκφράζει την μεγάλη ανησυχία αλλά και την αγανάκτησή του για την γέφυρα του ποταμού Ευρώτα στην περιοψή της Σκάλας. Αναφέρει ότι «στη Λακωνία, στην Εθνική Οδό Σπάρτης – Μονεμβασιάς (Εθν. Οδός 86), που συνδέει επίσης την Σπάρτη με την Νεάπολη και με τα Κύθηρα, μεταξύ της Σκάλας και του Βλαχιώτη, υπάρχει αυτό το κατασκεύασμα που αποτελεί "γέφυρα" του ποταμού Ευρώτα και από την οποία διέρχονται καθημερινά χιλιάδες οχήματα από απλά επιβατικά μέχρι λεωφορεία και σιλοφόρα μεταφοράς σκυροδέματος βάρους δεκάδων τόνων!»

Προαναγγέλλει, μεταξύ άλλων, τραγωδία και υπογραμμίζει ότι πρόκειται για ένα έργο του 1930. «Η γέφυρα αυτή που μπορεί να χαρακτηριστεί μνημειακή κατασκευή, όπως και χαρακτηρίστηκε, άρχισε να κατασκευάζεται στα τέλη του 19ου αιώνα, όσον αφορά τα βάθρα, και ολοκληρώθηκε την 10ετία του 30 (σύμφωνα με μαρτυρίες).
Βεβαίως, σύγχρονη οδική γέφυρα Εθνικής Οδού δεν μπορεί να ονομασθεί, μπορεί όμως να ονομαστεί… γέφυρα προδιαγεγραμμένης τραγωδίας…»

Κύρια καταλυτική παρανομία σύμφωνα με τον Μ. Βράτσο είναι το γεγονός ό,τι πουθενά δεν εμφανίζεται η «κλάση» της γέφυρας, δηλαδή το μέγιστο βάρος του οχήματος που μπορεί να διέλθει την γέφυρα, (άκρως υποχρεωτικό στοιχείο για όλες τις γέφυρες, σε ολόκληρο τον κόσμο) και τούτο διότι είναι βέβαιο, ότι κανείς μηχανικός δεν θέλει και δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη για την αντοχή μιας γέφυρας που μπορεί να χαρακτηριστεί, εν δυνάμει λαιμητόμος.
Όσο για το πλάτος της γέφυρας, «μόλις αρκεί για τη διέλευση ενός μικρού αυτοκινήτου, στην πράξη όμως τις περισσότερες ώρες διασταυρώνονται τα αυτοκίνητα και μαζί τους και διερχόμενοι πεζοί», αφού η σύνδεση Σκάλας και Βλαχιώτη, γίνεται μόνο από αυτή τη «γέφυρα»