ΣΠΑΡΤΗ. Ας κρατήσουν οι χοροί. Δε λέμε. Αλλά ας κρατήσουμε και τη σημαία ψηλά. Αυτήν με την οποία τυλίχθηκε κι έπεσε ο Φρουρός της Ακρόπολης. Αυτήν για την οποία έδρασαν Γλέζος και συνεργάτες του. Αυτή για την οποία πιλότοι και ΟΥΚ παίζουν κορώνα – γράμματα τη ζωή τους.

Αυτή για την οποία «σφάζονται» κοπελιές και παλικάρια… στα Σχολεία μέχρι να την παραλάβουν…
Είναι σημαντικό να κρατήσεις τη Σημαία της χώρας σου και του Λαού σου; Όχι βέβαια γιατί αυτό φανερώνει τις επιδόσεις σου στα μαθήματα. Δεν είναι αριστείο επίδοσης η Σημαία. Είναι ευθύνη και βαρύτατο χρέος. Για σκέψου αν στην Ελλάδα απόμενες μόνον εσύ να την κρατήσεις ψηλά;

Αυτός, που η Πολιτεία του παραδίδει τη Σημαία - άσχετα αν η ίδια η Πολιτεία την έχει κάποτε «υποστείλει» - έχει την τιμή και την υποχρέωση να την κρατήσει όπως πρέπει. Η ψυχή του, η καρδιά του και το βλέμμα του πρέπει να φανερώνουν την συναίσθηση της ευθύνης και το βάρος της τιμής. Η εμφάνιση, η στάση, το ντύσιμο πρέπει να «υποτάσσονται» στη Σημαία και να υπηρετούν τον σκοπό που δεν είναι άλλος από το να σταθεί το σύμβολο της χώρας και του λαού της «ψηλά».

«Ψηλά τη Σημαία» λοιπόν παιδιά της Ελλάδος παιδιά. Το νου και τη σκέψη σε αυτήν και όχι σε εσάς… Λίγο χαμηλότερα η φούστα, λίγο χαμηλότερα τακούνια, λίγο καλύτερη στάση, λίγο προσοχή στο βλέμμα, λίγο συναίσθηση και το βάρος της ευθύνης, που λίγοι Έλληνες απολαμβάνουν ως τιμή, θα το σηκώνετε, κάθε φορά και λίγο ψηλότερα, λίγο καλύτερα, λίγο δυνατότερα.

Δεν μπορεί να προετοιμάζεσαι για την βραδινή έξοδο σου, για τις εξετάσεις σου, για την Θεία Κοινωνία, για το πρώτο ραντεβού σου και να μην προετοιμάζεσαι για να «σηκώσεις» τη Σημαία του Έθνους και της Χώρας σου.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr