Γράφει ο Χρηστάκης Ιωάννης

Φίλοι και συνάδελφοι,

απέχοντας καιρό τώρα ,λόγω κάποιου σοβαρότατου οικογενειακού προβλήματος, από το σχολιασμό της τρέχουσας επικαιρότητας ,αισθάνθηκα την ανάγκη, σήμερα, να γράψω λίγες γραμμές για τη συνεχιζόμενη οικονομική, επαγγελματική και κοινωνική υποβάθμιση του επαγγέλματός μου αλλά και μιας διογκούμενης κοινωνικής παρεξήγησης για το εκπαιδευτικό έργο που εκπορεύεται και συντηρείται από δομές εξουσίας που θέλουν να σιγήσει ο προοδευτικός λόγος, ο δομημένος στις αρχές του ουμανισμού, της αξιοκρατίας και του πλουραλισμού και να επικρατήσουν οι κραυγές του όχλου, η εκμετάλλευση των αδύνατων, ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων. Αυτοί που από την μεταπολίτευση μας θέλουν υποταγμένα ζώα στις αδηφάγες ορέξεις τους, οι νεοδημοκράτες, πασόκοι και συριζαίοι "ταγοί"/δήμιοί μας εξυφαίνουν - καιρό τώρα - ένα άθλιο σενάριο κατασυκοφάντησης του έργου του εκπαιδευτικού που εξυπηρετεί σκοτεινές βλέψεις ποδηγέτησης ενός βασανισμένου λαού, διαβάλλοντας ένα από τα "ιερά" του πνευματικά απομεινάρια.

Ας εκθέσω, όμως πρώτα, τα της οικονομικής μας κατάστασης που είναι η γενεσιουργός αιτία για την ευόδωση των υποχθόνιων σχεδίων ενός αποτυχημένου πολιτικού προσωπικού που - δυστυχώς - κατορθώνει να βρίσκει κοινωνικά ερείσματα και να επαληθεύεται ο επαίσχυντος χαρακτηρισμός ότι πολλοί τα φάγανε μαζί σε αυτήν τη χώρα.

Μετά από τη μέγγενη των μεγάλων περικοπών, (τετραετία 2010-2014) που κατάντησε βδομαδιάτικο φιλοδώρημα το μισθό μας, έρχονται νέες περικοπές το 2017, οι οποίες με την αύξηση των εμμέσων φόρων το αναγάγουν σε πενιχρό επίδομα.
Έλεος!!!

Μπορεί οι τελευταίοι, πανευρωπαϊκά, της μισθολογικής κλίμακας, Εσθονοί και Σλοβένοι εκπαιδευτικοί, να παίρνουν κάτι λιγότερο από εμάς αλλά εκεί η αγοραστική δυνατότητα του μισθού τους είναι τεράστια. Αλλά και εκτός ευρωπαϊκής ένωσης, τέτοια κατάντια δε συναντάται. Ο σέρβος εκπαιδευτικός παίρνει 400 ευρώ το μήνα αλλά αγοράζει με 5 δηνάριο το αυγό!!! (125 δηνάρια = 1€).

Ας μη μιλήσουμε για τον υπόλοιπο - πολιτισμένο -κόσμο. Δεν συναντάται εκπαιδευτικός με μισθό λιγότερο των 1600€.Και βέβαια σε χώρες όπως η Ελβετία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Σουηδία, το Λουξεμβούργο και αρκετές άλλες, συναντάμε καθαρούς μισθούς 2.000-3.600 ευρώ μηνιαίως ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας του διδάσκοντα.

Πού ακούστηκε πρωτοδιόριστος να παίρνει 640€ το μήνα!!! Ένας ντελιβεράς παίρνει πολύ περισσότερα και δεν έχει χιλιάδες έγνοιες διδακτικών και εξωδιδακτικών εργασιών. Ένας εργάτης γης υπερδιπλάσια. Ένα γκαρσόνι, το ίδιο.

Μήπως ο μισθός μας αντανακλά μια άρρωστη ελληνική κοινωνία ανθρωποφάγου αυτοματισμού; Τώρα τελευταία, βλέπω και κάποιους να επιχαίρουν για το μισθολογικό καταποντισμό μας, για τον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουμε, για την ελαστικοποίηση του ωραρίου, για τον εξευτελισμό της νομαδοποίησης των 3-4 σχολείων, για τον ανδραποδισμό του αναπληρωτή, για την εκπαραθύρωση της σίτισης στις στρατιωτικές λέσχες, για τα ισόβια μας των 40 χρόνων εργασίας, για το πεντακοσάρικο της μελλοντικής σύνταξης.

Τί σόι άνθρωποι είναι αυτοί που χαίρονται με την σωματική, πνευματική, ψυχική εξόντωση του εκπαιδευτικού του δημόσιου σχολείου; Πόσο αρρωστημένο μυαλό πρέπει να διαθέτει αυτός που χαίρεται με την οικονομική εξαθλίωση του δάσκαλου του παιδιού του; Μπορεί η μνημονιακή λαίλαπα των νεοδημοκρατών, πασόκων και συριζαίων να δημιούργησε ένα τόσο βαθύ ηθικό έρεβος ; Γιατί τί άλλο να σκεφτεί κανείς , όταν πολλοί βλέπουν με μισό μάτι τον παιδαγωγό, τον γραφιά, τον ψυχαγωγητή, τον επιστήμονα, τον τεχνικό, το γιατρό των πρώτων βοηθειών, στο πλευρό του οποίου περνά 6 και πλέον ώρες, ημερησίως, το σπλάχνο του;

Γνωρίζοντας το τιτάνιο έργο των συναδέλφων μου, σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θέλω να ζητήσω από γονείς και ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο την εμπιστοσύνη τους, την εμπιστοσύνη που μας ΑΞΙΖΕΙ!!!

Εμείς θα συνεχίσουμε αισχρά αμειβόμενοι να κάνουμε τα καθημερινά "θαύματά" μας αλλά να ξέρουν ότι Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ είναι απαραίτητη στις ανθρώπινες σχέσεις. Πολλές φορές οι άνθρωποι ζημιώνονται περισσότερο από τις υποψίες τους παρά από τις "απιστίες" των άλλων. Αυτή θα μας διατηρήσει το θαυματουργό αίσθημα της ασφάλειας, την άγνοια κινδύνου και την τάση για καινούργιες ευγενικές προσπάθειες.

* Φιλόλογος

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr