Τα αυτονόητα που παραμένουν ακόμα ζητούμενα...!

Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Σερφάρισα σε χάρτες του internet κατά την διάρκεια της κακοκαιρίας για να ιδώ τα αποκλεισμένα χωριά της Ελλάδας. Καθώς το περίμενα διάβασα και πάλι για τους γνωστούς αποκλεισμένους δρόμους, Αγ. Δημήτρη – Κρεμαστή, Μεταμόρφωση – Ρειχιά και Χάρακας – Κυπαρίσσι. Επειδή το ίδιο ακριβώς συνέβη και την προηγούμενη εβδομάδα και αρκετές φορές πέρυσι και επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, έκατσα κάτω να γράψω αυτές τις αράδες για το αποκλεισμένο, παραμελημένο και εγκαταλειμμένο από τις Αρχές χωριό μου, το Κυπαρίσσι. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ο Αντιδήμαρχος με τους ανθρώπους και το μηχάνημα που διαθέτουν έχουν κάνει επί τόπου, αυτές τις ημέρες της κακοκαιρίας παρά πάνω από τις δυνάμεις τους, όπως άλλωστε κάθε φορά. Όμως τα προβλήματα των κατοίκων, η ανασφάλειά τους και η εικόνα του Εφημέριου που μεταφέρεται πάνω στη χούφτα του γκρέιντερ προκειμένου να θάψει κάποιον που πέθανε στη διάρκεια της κακοκαιρίας ή στο μνημόσυνο κάποιου άλλου, δεν συνιστούν τιμή σε κανέναν μας και πρωτίστως στον Δήμαρχο.

Το ενδιαφέρον του συγκεκριμένου Δημάρχου Μονεμβάσιας για το χωριό μου είναι γνωστό, έχει μετρηθεί και έχει βρεθεί ελλειποβαρές, τελευταία κυρίως για το πόσο αδιάφορα αντιμετωπίζει το καυτό θέμα του έργου της παράκαμψης του συνοικισμού Βρύσης. Ενός οδικού έργου Δημοτικής οδοποιίας που θα απελευθέρωνε την δυνατότητα των τουριστικών λεωφορείων 50 και 40 θέσεων να προσεγγίσουν το Κυπαρίσσι, με ότι αυτό συνεπάγεται. Θα τον ξαναδούμε τον Δήμαρχο στο χωριό μας στις επόμενες Εκλογές, εκτός αν μεσολαβήσει καμία φιέστα με τον Πατούλη ή τον …Τατούλη.

Λοιπόν όταν οι προκλήσεις αυτές εις βάρος των πολιτών είναι συνεχείς και διαρκείς, απαιτούν οριστικές και καθαρές λύσεις. Για αυτό ακριβώς το λόγο έχω μια πρόταση για τον Δήμαρχο Ευρώτα, που αφορά στον δρόμο Αγ. Δημήτρης – Κρεμαστή που κατασκεύασε κάποτε η ΜΟΜΑ. Σε συνεργασία με την Δασική Υπηρεσία να προβεί στην διάνοιξη νέας ομαλής και εύκολης χάραξης μήκους το πολύ 1,5 km επάνω στο οροπέδιο (εκεί που τώρα υπάρχει ένας αγροτικός δρόμος) και όχι να ανεβαίνουμε και να κατεβαίνουμε ξανά μία χιονισμένη βουνοπλαγιά που συχνά πυκνά παγώνει.

Και μια ενημέρωση Οικονομικής σημασίας που θα αποκτήσει σιγά - σιγά ιδιαίτερη αξία για τους επαγγελματίες των Μολάων, της Σκάλας και της Σπάρτης. Καλώς ή κακώς ο παραλιακός δρόμος Κυπαρίσσι – Φωκιανά και εκείθεν Λεωνίδιο, άνοιξε. Αυτό σημαίνει ότι κάτω από τις συνθήκες αδιαφορίας των τοπικών Αρχών που το άρθρο αυτό αναδεικνύει, το ενδιαφέρον και τα συμφέροντα των κατοίκων θα στραφούν αναγκαστικά προς το κοντινό …Λεωνίδιο. Από εκεί μάλλον θα αναμένεται και ο Τουρισμός με τα τουριστικά λεωφορεία, τα οποία μάλιστα δεν θα έχουν και διέξοδο προς την υπόλοιπη Λακωνία. Κρίμα δεν είναι ;