Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Έγραφα στο προηγούμενο άρθρο μου, για τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αποκλεισμένοι συχνά και εγκαταλειμμένοι από τις Αρχές κάτοικοι του χωριού μου, το Κυπαρίσσι. Έγραφα επίσης ότι παρά τις υπάρχουσες δυσκολίες το χωριό επισκέπτεται συχνά πυκνά Εφημέριος από άλλες Ενορίες, προκειμένου να τελέσει την Κυριακάτική Θεία Λειτουργία ή άλλα Μυστήρια. Το έργο αυτό συντόνιζε, με εντολή του Παναγιωτάτου κ. κ. Ευστάθιου, ο Πανοσιολογιότατος κ. Γεράσιμος Πετρολέκας τους οποίους και ευχαριστούμε θερμά, αφού το χωριό είχε μείνει χωρίς Ιερέα από το καλοκαίρι.

Το απομακρυσμένο αυτό χωριό δεν διαθέτει Γιατρό. Ο καημός όμως ήταν, και αυτό έβγαινε από τα χείλη των κατοίκων, πως δεν είχαν Παπά. «Γιατρό της ψυχής» όπως μου ομολόγησε μια γριούλα που το κουβεντιάσαμε. Αυτό ενέτεινε ακόμη περισσότερο το αίσθημα της απομόνωσης και της ανασφάλειας που αισθάνονται οι συγκεκριμένοι πολίτες. Το αίτημα υπαρκτό και δίκαιο. Η ικανοποίηση του όμως ήταν γνωστό σε όλους πάρα πολύ δύσκολη.

Και όμως, ο Θεός είχε Πρόνοια και ο Παναγιώτατος τον νου και την αγάπη του εκεί, στο ποίμνιό του, στο απομακρυσμένο Κυπαρίσσι. Στις 26 λοιπόν του Φλεβάρη, καθώς μου αποκάλυψε ο ίδιος, χειροτονείται νέος Ιερέας με σκοπό να καλύψει την ενορία του Χωριού μου. Το χαρμόσυνο αυτό νέο κυκλοφόρησε αμέσως και ικανοποίησε όχι μόνο τους εναπομείναντες κατοίκους τώρα στο Χωριό, αλλά και τους πατριώτες μας μετανάστες σε Αθήνα, Καναδά, Αμερική και Αυστραλία με την ίδια μεγάλη χαρά.

Εκφράζοντας τα αισθήματα όλων μας, θέλω να ευχαριστήσω δημόσια και από τα βάθη της καρδιάς μας, τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. κ. Ευστάθιο και να του υποσχεθώ πως και εμείς θα προσπαθήσουμε να φανούμε αντάξιοι αυτής του της Δωρεάς αυτής του της Ευλογίας. Να καλωσορίσουμε επίσης και να ευχηθούμε να είναι θεάρεστο και ουσιαστικό το δύσκολο έργο του νέου μας Ιερέα . Να είναι πάντοτε Άξιος.

ΥΓ-1. Για όσους αναρωτηθούν γιατί Παναγιώτατος και όχι Σεβασμιότατος όπως όλοι οι άλλοι Μητροπολίτες, έχω να ομολογήσω για την ταπεινοφροσύνη του, πως φέρει έναν επί πλέον Τίτλο, αυτόν τον εκ της μεταφοράς του Πατριαρχείου από την Κωνσταντινούπολη στον Μυστρά μετά την Άλωση του 1453.

ΥΓ-2. Οι γραμμές αυτές γράφονται με συγκίνηση (για πρώτη και μόνη φορά) και είναι αφιερωμένες στην μνήμη του προπάππου μου, πρώτου Ιερέα της Ενορίας Κυπαρισσίου αειμνήστου Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου από τον Άγιο Ιωάννη Σπάρτης και της πρεσβυτέρας του Γιακουμίνας το γένος Μηνακάκη από το Παρόρι της Σπάρτης, που έφερε το όνομα της μάνας μου, επομένως και της κόρης μου.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr