Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η άσκηση των καθηκόντων των βουλευτών είναι μεγάλης σπουδαιότητας και σημασίας και απαιτεί υψηλό αίσθημα ευθύνης. Η ετοιμότητα, η καθαρότητα, η ευστροφία, η γρήγορη αντίδραση και θέση αποτελούν κυρίαρχα στοιχεία ενός άξιου και ικανού εκπροσώπου. Τα πρόσωπα αυτά της πρώτης γραμμής συμπυκνώνουν αλλά και αντανακλούν το επίπεδο της λαϊκής έκφρασης, αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης.

Ξεκινούν δειλά-δειλά με καλή διάθεση και αγνές προθέσεις, με όνειρα και οράματα, με εργατικότητα και πίστη για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, γρήγορα όμως αναδεικνύονται σε επαγγελματίες πολιτικούς αποσκοπώντας στη διατήρηση των ευεργετημάτων και των ωφελημάτων από τη συγκεκριμένη θέση. Έτσι, μετά από πολλά χρόνια παρουσίας στην κεντρική πολιτική σκηνή επιμένουν ακόμη να είναι γαντζωμένοι στην κοινωνική επιφάνεια και προβολή.

Γερασμένες προσωπίδες του παλιού πολιτικού συστήματος, ανήμπορες και αδύναμες, μακιγιαρισμένες και μασκοφορεμένες, προσπαθούν με κάθε τρόπο να πλασάρονται στο πολιτικό προσκήνιο, είτε μετακινούμενοι από το ένα κόμμα στο άλλο γλείφοντας τα έδρανα της ανυποληψίας και της ντροπής, είτε επιχειρούν επίμονα να επανέλθουν στο καζάνι της κουτάλας και της αρπαγής. Ξεπροβάλλουν ασθμαίνοντας και αγκομαχώντας προκειμένου να εξαπατήσουν και να κοροϊδέψουν άλλη μια φορά και να θολώσουν, να παραπλανήσουν, να παγιδεύσουν. Καιροσκόποι και κομπογιαννίτες που άρμεγαν και ταυτόχρονα στράγγιζαν την καρδάρα και καβάλησαν το καλάμι, το οποίο ποτέ δε διανοήθηκαν να αποχωριστούν. Σιτεμένες ιδέες αξιώνουν και πάλι να διεισδύσουν στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης και να φρενάρουν το επίκαιρο, το φρέσκο, το καινούργιο.

Ωστόσο, είναι μειωμένης νοημοσύνης και έχει παρέλθει η ημερομηνία λήξης. Η δυσκαμψία, η φυσιολογική και η πνευματική κόπωση, η ανεπάρκεια και η περιορισμένη αντίληψη και προσαρμογή σκιαγραφούν και φωτογραφίζουν σπασμένα και ρυτιδωμένα πρόσωπα να γέρνουν στα ερείπια της κατεδάφισης.

Τα σαθρά και ανήμπορα πολιτικά κατάλοιπα, περιθωριοποιημένα και στιγματισμένα, στοιβάζονται στη γωνία από τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας που ασταμάτητα και ανελλιπώς προσπαθούν, παράγουν, προσφέρουν. Η ζωή, μη δείχνοντας κανένα έλεος, περνάει δίπλα από τα συνειδησιακά κακόμοιρα και ντροπιασμένα πρόσωπα, η αποφορά από την αποσύνθεση των οποίων απλώνεται πιο έντονη ολοένα και μακρύτερα. Μόνο βλέμματα αποστροφής και απαξίωσης ή οργής και αγανάκτησης συγκλίνουν για να θυμίσουν τις τερατώδεις ενέργειες, τις συνειδητές επιλογές και παραλείψεις των ανδρείκελων της πολιτικής κουλτούρας. Είναι οι πλήρως υποτακτικοί, ενδιάμεσοι κρίκοι της διοχέτευσης των εντολών και των προσταγών, των άμετρων και ασύστολων απειλών, πειθήνια όργανα των οικονομικών βαρόνων της αφαίμαξης και της εκμετάλλευσης, πιστοί υπηρέτες και γονυκλινείς ικέτες, που δε σήκωσαν το κεφάλι, δεν αντέδρασαν όταν έπρεπε, αλλά αντίθετα με συνειδητή επιλογή οδήγησαν την κοινωνία στο στόμα των λύκων και τη χώρα στην ταπείνωση και το μαρασμό. Τα λυσσασμένα θηρία άλλο που δεν ήθελαν. Άρχισαν να ξεκοκαλίζουν με ικανοποίηση και ευθυμία το προσφερόμενο στο πιάτο σώμα της ετοιμοθάνατης χώρας, η οποία εξουθενωμένη και προδομένη προσπαθεί να συνέλθει, να αντισταθεί και να αποτρέψει τον αφανισμό, το μηδενισμό, το θάνατο.

Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, αυτοί που απερίσκεπτα και αβασάνιστα έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεων και των συνεπειών τους παρέδωσαν τη χώρα, αυτοί που ρουφούσαν πολλά χρόνια το νέκταρ της, αυτοί που απολάμβαναν υπηρεσίες σε πολυτελή θερινά και χειμερινά θέρετρα, αυτοί που έβαλαν φαρδιά-πλατειά την υπογραφή τους στη μείωση μισθών και συντάξεων, αυτοί που διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, αυτοί που άρπαξαν τις αποταμιεύσεις των μικροομολογιούχων, αυτοί που ανάγκασαν το πιο ζωντανό και ελπιδοφόρο κομμάτι της κοινωνίας να μεταναστεύσει, αυτοί που πρόδωσαν αρχές και αξίες, μνημεία και πολιτισμούς, αυτοί που δεν τα έδωσαν όλα – έχουν κι’ άλλα να δώσουν… – έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πληγωμένες καρδιές των απλών ανθρώπων. Οι θλιβερές αυτές μορφές, φιγούρες της σύγχρονης πραγματικότητας καταλαμβάνουν εξέχουσα θέση στο λεύκωμα των ανάξιων, των ανίκανων και των υποτελών.

Είναι καιρός να αναπαυθούν στην ανυπαρξία, την ασημαντότητα, τη μηδενικότητα. Ονειροπαρμένοι θα αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία και θα επικρίνουν την πολιτεία που δεν τους κρέμασε το μετάλλιο της προσφοράς και της φιλοπατρίας. Στο καφενείο της γειτονιάς θα αναγκαστούν να λογοδοτήσουν στους απόμαχους της ζωής και εκεί θα νοιώσουν και θα συνειδητοποιήσουν την ευθύνη των πράξεών τους. Θα μετανιώσουν, παρά την παχυδερμία τους, αφού θα αρχίσουν να κατανοούν τις σοβαρότατες επιπτώσεις των επιζήμιων και αντιλαϊκών αποφάσεών τους, αλλά δεν πρόκειται να ζητήσουν συγγνώμη. Για τα κατορθώματα και τις επιτυχίες τους θα καταδιώκονται εσαεί από τις ερινύες και τις ενοχές τους. Απομονωμένοι και παραγκωνισμένοι θα πάρουν το δρόμο των ψευδαισθήσεων και της λησμονιάς. Σκυφτοί, γερασμένοι και μικροί θα προσπαθήσουν μάταια να αποβάλλουν το βαρύ φορτίο των συνειδήσεων, αλλά είναι πια αργά. Η ταφόπλακα έχει ήδη σκεπάσει. Η ιστορία έχει καταγράψει.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr