Η μη εξεύρεση λύσης για το Γηροκομείο Σπάρτης θα είναι μια δριμύτατη ήττα της Σπαρτιατικής κοινωνίας, με προσωπικές αναφορές αλλά κοινωνικό αντίκτυπο!

ΣΠΑΡΤΗ. Σπάρτη. Η πόλη όπου οι γέροντες τύγχαναν σεβασμού και προνομίων. Σήμερα, όσοι γέροντες δεν στάθηκαν τυχεροί να βρίσκονται ανάμεσα στα σπιτικά των παιδιών τους, αλλά και όσοι έχουν την τύχη να φιλοξενούνται σε ένα Ιδρυμα όπως το Γηροκομείο της Σπάρτης, νιώθουν ότι κάτι δεν πάει καλά και φοβούνται ότι σε λίγο δεν θα τους χωρά ούτε αυτός ο τόπος…

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Κυριών του Γηροκομείου Σπάρτης «Άγιοι Ανάργυροι» πρέπει άμεσα να συνέλθη, να συγκαλέσει συνέλευση και να ενημερώσει για την κατάσταση.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Γηροκομείου πρέπει να συνεργαστεί με ειδικούς για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και το έλλειμμα που υπάρχει σε πόρους κι έσοδα.

Η Διεύθυνση του Γηροκομείου πρέπει να τραβήξει την κόκκινη γραμμή προς την Διοίκηση δείχνοντας έτσι τα πραγματικά περιθώρια που υπάρχουν, αν υπάρχουν.

Οι εργαζόμενες πρέπει να συνεχίσουν να στηρίζουν τη λειτουργία, όπως το κάνουν, και να καθορίσουν απόλυτα τα χρονικά πλέον όρια αντοχής ή ανοχής τους προς την Διεύθυνση.

Ο Δήμος Σπάρτης πρέπει να διερευνήσει αν και πότε στήριξε οικονομικά ή με άλλο τρόπο το Ίδρυμα αυτό.

Η Περιφέρεια Πελοποννήσου πρέπει να προβληματιστεί ή και να διευκολύνει τα μέλη που έχει ορίσει στο Συμβούλιο προκειμένου να τηρήσουν ρεαλιστική και βιώσιμη στάση. Το ένα μέλος, η κ. Αλιμήση δηλώνει στις εργαζόμενες ότι είναι υπέρ των εκποιήσεων κατανοώντας απόλυτα τα προβλήματα τους.

Οι ευθύνες βαραίνουν τις αρχές του τόπου στο βαθμό που τους αφορά η λειτουργία ενός ιστορικού Ιδρύματος που φροντίζει τους γέροντές και τις γερόντισσες μας.

Η Διεύθυνση πρέπει να είναι πιο σαφής και συγκεκριμένη για τα περιθώρια που υπάρχουν.

Η Διοίκηση πρέπει να περάσει σε άλλη εποχή και να κατανοήσει ότι οι δωρεές ακινήτων που έγιναν προς το Γηροκομείο δεν έγιναν για να δημιουργηθεί μια μεγάλη περιουσία ακινήτων αλλά για να λειτουργεί υποδειγματικά το Γηροκομείο ακόμα και αν απαιτηθεί η εκποίησή τους. Αυτό, στην εποχή μας, σημαίνει εκποίηση ακινήτων όχι φυσικά στην ιδανική τιμή, ούτε καν στην αντικειμενική αλλά στην τιμή που η αγορά ορίζει.