Γράφει ο Κωνσταντίνος Τζανετάκος

Την Κυριακή το απόγευμα 19.00 την 7 Μαΐου 2017 στο Πνευματικό Κέντρου του Δήμου ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Κωνσταντίνος Φωτιάδης προσκεκλημένος του Δήμου Σπάρτης και του τοπικού συλλόγου Ποντίων μίλησε σε εκδήλωση μνήμης για τη γενοκτονία των 353.000 Ποντίων αδελφών από τις ορδές του Κεμάλ και του Τοπάλ Οσμάν παρουσία πλήθους κόσμου.

Εξ αρχής θα πρέπει να τονίσουμε ότι η παρουσία και μόνο του καθηγητή Φωτιάδη είναι ένα σημαντικό γεγονός για την πολιτιστική, πολιτική και κοινωνική ζωή της πόλης μας και της Λακωνίας γενικότερα. Εκείνο όμως που θα πρέπει να τονισθεί και ενδεχομένως να μην είναι ευρύτερα γνωστό στην περιοχή μας είναι το γεγονός ότι ο καθηγητής είναι ο άνθρωπος που εργάζεται και μελετά δεκαετίες ολόκληρες τα ζητήματα του ποντιακού Ελληνισμού και μέσα από το έργο του έχει αναδείξει τις μεγάλες ευθύνες των Τούρκων ,αλλά και της διεθνούς κοινότητας για την εξόντωση του ποντιακού ελληνισμού και τον ξεριζωμό του από τις πατρογονικές εστίες του, όπου για τρείς χιλιετίες μεγαλουργούσε. Από την εποχή του Φρίξου και της Έλλης και του χρυσόμαλλου δέρατος.

Δεν παραλείπει επίσης να αναφέρεται και να τονίζει τις ευθύνες και παραλείψεις του ελληνικού κράτους, γιατί ασφαλώς υπάρχουν διαχρονικά, όπως θα πρέπει να κάνει κάθε σοβαρός ερευνητής. Έχει αυτό το δικαίωμα αλλά και το ιερό καθήκον, Πόντιος ων, να αναδεικνύει αυτά τα ζητήματα, αφού η οικογένειά του έχασε 5 αδέλφια του παππού στα γεγονότα της εποχής. Έχει αυτό το δικαίωμα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον να αγωνίζεται για τα δίκαια και τη δικαίωση των χιλιάδων θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας, γιατί μαζί με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη μόχθησε όσο λίγοι για την αναγνώριση της 19ης Μαΐου, ως ημέρας μνήμης της γενοκτονίας από τη Βουλή των Ελλήνων. Στο συγγραφικό έργο του δεν πρέπει να επεκταθούμε, γιατί δεν χωρεί στα στενά όρια ενός σημειώματος είναι εξάλλου δημοσιευμένο και μπορεί καθένας εύκολα να βρει πληροφορίες.

Στα πλαίσια λοιπόν του εορτασμού αυτής της ημέρας ο Κωνσταντίνος Φωτιάδης μίλησε μπροστά σε πυκνό ακροατήριο για τα γεγονότα πριν, κατά και μετά τον εκπατρισμό των Ποντίων από τις πατρογονικές εστίες τους και μέχρι την πλήρη ενσωμάτωση των Ποντίων στον εθνικό κορμό..

Η ομιλία- διδασκαλία του πράγματι υπήρξε συγκλονιστική. επί δύο ολόκληρες ώρες το πυκνό ακροατήριο παρακολουθούσε με θρησκευτική κατάνυξη και «ομιλούσα σιωπή» τον ομιλητή-δάσκαλο να αναλύει όλες τις πτυχές του ζητήματος και με αδιάσειστα επιχειρήματα να δίνει μέσα από τις πηγές της εποχής απάντηση σε όλους όσους αμφισβητούν τον όρο γενοκτονία από τους Τούρκους και της προσδίδουν διάφορους άλλους χαρακτηρισμούς ( εθνοκάθαρση κ.ά.)

Για την ιστορία θα πρέπει να πούμε ότι η αναγνώριση της γενοκτονίας εν δυνάμει θα μπορούσε να εγείρει και ζητήματα αποζημιώσεως από τα θύματα, που δεν είναι βέβαια στις προθέσεις όσων αγωνίζονται γι΄ αυτό. Η δικαίωση των αγώνων του ποντιακού ελληνισμού απαιτεί την αναγνώριση της γενοκτονίας. Εξάλλου, όπως αναγνωρίζουν και Τούρκοι διαπρεπείς πανεπιστημιακοί, αλλά και πολιτικοί παράγοντες, αν αναγνωρίσει η τουρκική πολιτεία τη γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων και των άλλων λαών της Μικράς Ασίας θα λυτρωθούν και οι ίδιοι οι Τούρκοι από το «άγος» που τους βαρύνει.

Μέχρι να συμβεί όμως αυτό οφείλουμε όλοι οι Έλληνες να μιλάμε την ίδια γλώσσα για τα εθνικά ζητήματά μας και μάλιστα τα τόσο πρόσφατα. Η 19 Μαΐου 1919 εξάλλου έχει χαρακτηριστεί ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των 353.000 Ποντίων από το σύνολο της Βουλής των Ελλήνων το 1994.

Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Γαλλία η μη αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους τα ίδια χρόνια θεωρείται ποινικό αδίκημα. Εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, με τις νεωτερικές απόψεις περί της ιστορίας δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να παραποιούμε και να διαστρεβλώνου την Ιστορία μας. Ευτυχώς βέβαια που οι απόψεις αυτές είναι μειοψηφικές στην ελληνική κοινωνία, αλλά και στην επιστημονική κοινότητα. Δυστυχώς έχουν βήματα και μάλιστα προβεβλημένα κοντά στη εκάστοτε πολιτική ηγεσία και μπορούν να ακούγονται και να δημιουργούν εντυπώσεις και σύγχυση μεταξύ της νέας γενιάς

Είναι λοιπόν εθνική ανάγκη να δίνουμε όλοι τις μάχες μας, για να μη δηλητηριάζεται η εθνική ζωή μας και να μη απεμπολούνται εθνικά δίκαια. Και όχι να διοργανώνονται ελληνοτουρκικά πανηγύρια την 19 Μαϊου, ημέρα μνήμη και περισυλλογής για όλους του Έλληνες, Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την ημέρα αυτή οι Τούρκοι γιορτάζουν τη σφαγή των 353.000 Ποντίων αδελφών και των άλλων λαών της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ενώ εμείς θρηνούμε τους νεκρούς μας γιατί, «Αν βουβαθώ, καλύτερα να χάσω τη λαλιά μου», για να θυμηθούμε την κατακλείδα της εξαιρετικής ομιλίας του καθηγητή Φωτιάδη!!!

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr