Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Βλέπω συχνά στη τηλεόραση πετυχημένους Έλληνες αγρότες, να παρουσιάζουν τα επιτεύγματα της δραστηριότητάς τους και «τρελαίνομαι». Είναι κατά βάση νέοι άνθρωποι, καλοντυμένοι με ρούχα εργασίας, που συχνά έχουν εγκαταλείψει τις μεγάλες πόλεις προς χάριν της υπαίθρου. Μιλούν καθαρά για την δουλειά τους, δείχνουν γνώση και σιγουριά για αυτήν, χωρίς να κρύβουν σε καμία περίπτωση τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Συνήθως ασχολούνται με νέες καινοτόμες αγροτικές καλλιέργειες με μη παραδοσιακές διαδικασίες και εξαγωγικό προσανατολισμό. Και όμως εγώ στη πραγματική ζωή μου έχω μια τελείως διαφορετική εικόνα για τα βάσανα και τις κακουχίες των αγροτών και για το πώς αυτοί επιβιώνουν. Τι πραγματικά συμβαίνει, πού είναι η αλήθεια, στη ζωή ή στην τηλεόραση και ποιος φταίει για όλον αυτό το διχασμό μπροστά στα μάτια μου.

Έπιασα λοιπόν έναν αγρότη, νέο άνθρωπο, κτηνοτρόφο και τον ρώτησα. «Γιατί ρε παιδάκι μου δεν μπαίνεις σε ένα Πρόγραμμα, να πάρεις δωρεάν χρήματα που δίνουν, να εκσυγχρονίσεις λίγο τις εγκαταστάσεις σου, που κάθεσαι έτσι και παιδεύεσαι;». Η απάντησή του ήταν αφοπλιστική, με προβλημάτισε, με εξόργισε αλλά έλυσε μέσα μου αυτόν τον προβληματισμό που είχα για τον διχασμό της Ελληνικής αγροτιάς. «Είσαι καλά, μου είπε, να μπλέξω εγώ με το κράτος, να μου ζητάνε το ένα και το άλλο. Με παρακαλούνε τα κορίτσια όποτε πηγαίνω στην Ένωση να μπω σε Πρόγραμμα. Όχι». Με είδε που δείλιασα και με ρώτησε γιατί δεν μιλάω, θεωρώντας ότι με έχει «ρουμπώσει». Του απάντησα τότε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η «επιστήμη σηκώνει τα χέρια», ότι έχει …δίκιο και ότι είναι άξιος της μοίρας του.

Προβληματίστηκα πραγματικά για το ποιος φταίει για αυτή την αστοχία, την αμάθεια, για αυτήν την κακοδαιμονία, αυτός ο ίδιος ή το αρμόδιο υπουργείο με τις υπηρεσίες του. Απάντηση πειστική δεν βρήκα, αλλά «μοίρασα» τις ευθύνες και στους δύο. Κατάλαβα όμως ότι σε όλες τις δουλειές θα υπάρχουν πάντα οι «έξυπνοι» που εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες και οι «κουτοί» που τους εκμεταλλεύονται οι πάντες. Αν μπορούσα θα έμπαινα ένα ένα στο σπίτι του κάθε ενός, για να τον πείσω ότι έτσι δεν έχει πλέον κανένα μέλλον και άδικα παιδεύεται. Επειδή αυτό δεν μπορώ να το κάνω, παραθέτω τρία (3) τρέχοντα, ελπίζω, προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης, με την ελπίδα ότι θα πείσω και θα «σώσω» έστω και έναν νέο αγρότη.

1. Εγκατάσταση Νέων Γεωργών, αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσω ηλικιακής ανανέωσης και της δημιουργίας επιχειρηματιών γεωργών που με το πέρας της στήριξης θα διαθέτουν κατάλληλα εφόδια και βιώσιμες εκμεταλλεύσεις. Δικαιούχοι είναι οι νέοι γεωργοί έως και 40 ετών που εγκαθίστανται για πρώτη φορά ως αρχηγοί γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Ανοιχτή προκήρυξη για 24.000 δικαιούχους αγρότες, ύψους 308 εκατ. (Υπομέτρο 6.1)

2. Στήριξη για επενδύσεις σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις, με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητάς τους, μέσω αναδιάρθρωσης και εκσυγχρονισμού αυτών. Δικαιούχοι είναι οι κάτοχοι γεωργικών εκμεταλλεύσεων που είναι επαγγελματίες αγρότες είτε νέοι γεωργοί, για ποσό που ξεπερνά τα 456 εκατ. Ε. και αφορά 8.000 γεωργικές εκμεταλλεύσεις (Υπομέτρο 4.1.1)

3. Επενδύσεις στη μεταποίηση, εμπορία και ανάπτυξη γεωργικών προϊόντων. Στήριξη του αγροδιατροφικού τομέα και αύξηση της προστιθέμενης αξίας των γεωργικών προϊόντων και βελτίωση πρόσβασής τους στις αγορές. Δημιουργία θέσεων απασχόλησης, ενσωμάτωση διαδικασιών καινοτομίας, και χρήση νέων τεχνολογιών φιλικών με το περιβάλλον. 700 δικαιούχοι για 314 εκατ. Ε. (Υπομέτρο 4.2)

ΥΓ. Παλαιότερα θυμάμαι, έβαζαν «μέσο» για να μπούνε στα …Προγράμματα. Μήπως και τώρα πρέπει να γίνει το ίδιο για να γίνουν αυτά ποιο … θελκτικά για τους αγρότες;