Γράφουν οι Κυριάκος Μιχαλακάκος και Ιωάννης Μητράκος*

Η επέτειος της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος βρίσκει τη χώρα μας μέσα στη δίνη της γενικευμένης οικονομικής και όχι μόνο κρίσης, η οποία στενεύει ακόμα περισσότερο τις δυνατότητες μιας αποτελεσματικής αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών προβλημάτων του τόπου μας από την ανεπαρκή –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - αυτοδιοίκηση και τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.

Κάνοντας μια επιλεκτική και συνοπτική περιγραφή των τοπικών προβλημάτων θα τολμούσαμε να πούμε ότι, σε πείσμα της σημασίας της ημέρας αυτής και σε διάψευση των κατά καιρούς μεγαλόστομων πολιτικών διακηρύξεων, η κατάσταση έχει ως εξής:
• Το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων καρκινοβατεί, όπως παρουσιάσαμε σε πρόσφατη ανακοινωσή μας, μέσα σε έναν κυκεώνα αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων, μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, άγνοιας και ανικανότητος .
• Ο Ευρώτας παραμένει απροστάτευτος, χωρίς οριοθέτηση της κοίτης και των παρόχθιων περιοχών του, παρά τις προσπάθειές μας, αφού όλοι οι φορείς, ξεκινώντας από το Υπουργείο Περιβάλλοντος μέχρι την Περιφέρεια Πελοποννήσου, δηλώνουν αναρμόδιοι!!!
• Ο Ταΰγετος δεν διαθέτει Εθνικό Δρυμό και είναι στο έλεος ποικίλων κινδύνων.
• Οι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί, εξαιτίας εγγενών προβλημάτων (ελλιπές προσωπικό, υποδομή, πολιτική βούληση κλπ) είτε υπολειτουργούν, είτε αδρανούν με συνέπεια η ρύπανση των φυσικών αποδεκτών, από υγρά και στερεά απόβλητα και οι καταπατήσεις ευαίσθητων περιοχών, να συνεχίζονται.
• Η βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν διεξόδους οικονομικής ανάπτυξης και παραγωγής υγιεινών και ποιοτικών προϊόντων, παραμένουν αβοήθητες και στηρίζονται κυριολεκτικά στο πάθος και στο ενδιαφέρον των βιοκαλλιεργητών.

Αυτή η ενδεικτική παράθεση κάποιων από τα χρονίζοντα περιβαλλοντικά προβλήματα του τόπου μας αποδεικνύει περίτρανα ότι το ελληνικό κράτος, δυστυχώς, παρά τις κατά καιρούς ανούσιες διακηρύξεις των φορέων του, παραμένει πολύ πίσω από τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη και σίγουρα το περιβάλλον δεν είναι μέσα στις προτεραιότητές του.

Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη παγκοσμίως, αφού το περιβάλλον χρησιμοποιείται ως άλλοθι και ως πρόσχημα από τους εκπροσώπους της παγκόσμιας εξουσίας, για τη επιβολή πολιτικών πρακτικών που εχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και όχι με την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος.

Αντιμετωπίζουν δηλαδή το περιβάλλον όχι ως οικουμενική αξία ζωτικής σημασίας, αλλά ως προϊόν οικονομικής συναλλαγής και ως εργαλείο επιβολής νέων δυσβάστακτων φορολογιών.

Αυτό επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη κόντρα ΗΠΑ και Ευρώπης για την περιβόητη κλιματική αλλαγή όπου οι υποτιθέμενες κυρίαρχες δυνάμεις του πλανήτη, κινούμενες από αυτά ακριβώς τα συμφέροντα δεν μπορούν να συμφωνήσουν με αξιόπιστα επιστημονικά στοιχεία στο μέγεθος της βλάβης που έχει υποστεί το περιβάλλον και να δράσουν από κοινού για την προστασία του.

Οι πολυδιαφημισμένες και επιδοτούμενες εναλλακτικές πηγές ενέργειας (φωτοβολταϊκά πάρκα, ανεμογεννήτριες ενεργειακές καλλιέργειες, βιοκαύσιμα, κ.α) δέχονται σοβαρή κριτική για τα φτωχά περιβαλλοντικά και ενεργειακά οφέλη, σε σχέση πάντα με το κόστος κατασκευής τους και την περιβαλλοντική επιβάρυνση που απαιτεί η κατασκευή και η λειτουργία τους. Αντιθέτως καινοτόμες ελπιδοφόρες προσπάθειες, με πειραματική τεκμηρίωση, για παραγωγή φτηνής , καθαρής και άφθονης ενέργειας, εξαφανίζονται εν τη γενέσει τους, λες και κάποια αόρατη δύναμη θέλει την ανθρωπότητα εξαρτημένη από το πετρέλαιο, τους γαιάνθρακες και τα πυρηνικά, όλα αυτά διανθισμένα με φωτοβολταϊκά πάρκα και ανεμογεννήτριες!

Η ανισοκατανομή του παγκόσμιου πλούτου με τόσο κραυγαλέα ανισόρροπο τρόπο μεταξύ «πλούσιων» και «φτωχών», η ακραία εμπορευματοποίηση διαχρονικών αξιών όπως η υγεία, η διατροφή, η παιδεία και η επικοινωνία ( Μ.Μ.Ε), δεν προοιωνίζουν κάτι καλό για την ανθρωπότητα .

Με αυτά τα δεδομένα η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος φαντάζει μάλλον ως φάρσα παρά ως γιορτή. Μοναδική ελπίδα απέναντι σ’ αυτό το ζοφερό τοπίο, είναι οι λίγοι συνειδητοποιημένοι άνθρωποι του πλανήτη μας, που συνεχώς αυξάνονται και ελπίζουμε να αποτελέσουν κάποια στιγμή την κρίσιμη μάζα, η οποία θα δρομολογήσει, στο άμεσο μέλλον και σε όλα τα επίπεδα, τις αναγκαίες θετικές αλλαγές για τη σωτηρία της ζωής πάνω στη γη.

*Πρόεδρος και Γραμματέας του ΟΙΚΟ.ΣΥ.Λ.