ΣΠΑΡΤΗ. Σήμερα μια παράδοση θα οδηγήσει αρκετούς από εμάς στο σημείο όπου η φύση έχει τους δικούς της κανόνες και μπορεί να τους επιβάλει.
Στην ακμή του Ταϋγέτου.
Υψος 2.407 μέτρα, ακόμα. Αλλά όπως λένε και οι μετεωρολόγοι «η αίσθηση που έχεις» είναι για πολλές χιλιάδες μέτρα πάνω από τη θάλασσα.
Αν είσαι προκομμένος και τυχερός θα δεις την ανατολή του ήλιου. Το φαινόμενο δηλαδή εκείνο που σου δίνει την ευκαιρία με μια μικρή, συνηθισμένη, στροφή της κεφαλής σου να δεις τον ανατέλλοντα ήλιο να φωτίζει τη Λακωνία την ίδια στιγμή που παραμένει σκοτεινή Μεσσηνία… Αν έχεις υπομονή μέχρι το δείλι θα δεις το ακριβώς αντίθετο.

Τόση είναι η «μυθική» διάσταση των πραγμάτων που δεν μπορεί παρά να συμμετέχεις κι εσύ στη διαιώνιση της ιστορίας που θέλει την πυραμίδα του Ταυγέτου να είναι:
Δημιούργημα εξωγήινων
Τόπο λατρείας του Θεού Ήλιου
Τόπο προσκυνήματος του Προφήτη Ηλία
Σύνορο μαχητό Λακωνίας - Μεσσηνίας
Κορυφή αναχώρησης των ψυχών
Κρατήρα ηφαιστείου

Ο ήλιος ανατέλλει και λούζει την κοιλάδα του Ευρώτα. Τρία στοιχεία συνυπάρχουν και «πιάνουν» έναν χορό που αλλάζει συνεχώς με την ώρα και τα χρώματα: Ήλιος, Ταύγετος, Θάλλασα.
Βρεττάκος και Λιαντίνης γεννήθηκαν και τον αντίκρισαν γι’ αυτό και τον ύμνησαν ο κάθε ένας με τον δικό του τρόπο αποχωρώντας.
Ο ήλιος «παίζει» με την ακμή της πυραμίδας και χαράζει στη επίπεδη γη το τόξο λατρείας του. Όπου φθάνει ο ίσκιος του Ταϋγετου ο Ήλιος είναι θεός. Από κει και πέρα ο Διόνυσος…

Ποιός θα υπερβεί το μυθικό του ύψος. Αεροπλάνο δεν τολμά. Μόνο τα παλικάρια της μυθολογίας κλέβοντας την Ιλάειρα ξεπέρασαν ακόμα και τη φθορά του χρόνου.

Στέκεσαι μικρός αλλά ψηλός, εκεί που μοσκοβολά το λιβάνι του Προφήτη και γιατί όχι απ΄ εδώ να αναχώρησε στο άρμα του κάτω από το καυτό ήλιο… πετώντας την προβιά του σε αυτούς που έμεναν πίσω…

Παράδοση, έθιμο, ανάγκη, ένστικτο…
Τι να σε οδηγεί άραγε στις 20 Ιούλιου στον Αι Λιά του Ταυγέτου;

Η μοναδική αίσθηση να μην υπάρχει τίποτα άλλο πάνω από τα μάτια σου παρά μόνον ουρανός;
Η συνύπαρξη εκεί ετερόκλητων προσκυνητών..;
Η ανάγκη να υπερβείς τον εαυτό σου και να φθάσεις;
Η πίστη στον Προφήτη;
Η λατρεία στον Ταύγετο;
Η μόδα;
Η ευκαιρία τώρα που είναι γκρίζος και ασκεπής ο γίγαντας;
Η προσδοκία να δεις το «παιχνίδι» του με τον ήλιο;
Η θέα της Θάλασσας που για πρώτη φορά δείχνει μικρή..;
Η βουβή συνομιλία σου με τα αστέρια της νύκτας;

Καλό δρόμο.
Καλή ανάβαση σε εκείνους που φέτος θα «αναμετρηθούν» με την ακμή του Ταϋγέτου!