ΣΠΑΡΤΗ. Τραγική είναι η εντύπωση και ακόμα τραγικότεροι οι συνειρμοί που προκαλεί το θέαμα σε ένα από τα μνημεία της Λακωνίας, που θα έπρεπε να θυμίζει ότι η διχόνοια πάντα έβλαψε τον τόπο και τον λαό. Στο Μνημείο για τους πεσόντες αστυνομικούς της πρώην Χωροφυλακής, που έπεσαν υπέρ Πατρίδος την 22 Απριλίου 1947 σε ενέδρα που έστησαν αντάρτες στους Αγριάνους, ο φακός του περιηγητή - πέρα από την αυθόρμητη φράση «Οι δολοφόνοι στον τόπο του εγκλήματος…» - διαπιστώνει: Σπασμένη την μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των θυμάτων και αναγραφή με σπρέϋ κόκκινο της «ταυτότητας» των δραστών. Πίσω όμως από αυτά τα πάθη στην ουσία «φαίνονται» τα αποκαϊδια του διχασμού, διακρίνεται η ετοιμόρροπη γαλανόλευκη…

Η άμεση αποκατάσταση του μνημείου (και κάθε μνημείου) είναι χρέος και καθήκον. Σε ότι αφορά τη συνείδηση των «πολιτών» που καταστρέφουν τα μνημεία και προσβάλουν την μνήμη δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης γιατί απλούστατα είναι άνθρωποι που επιλέγουν τον «φθηνό», τον κρυφό, τον ήδη ηττημένο πόλεμο.