Γράφει ο Δημήτριος Κονιδάρης*

Την Παρασκευή 4 Αυγούστου παρουσιάστηκε στο Σαϊνοπούλειο αμφιθέατρο η μουσική-θεατρική-χορευτική παράσταση "Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου" βασισμένη εν πολλοίς στο διήγημα "Βάρδια" του μεγάλου ποιητή Νίκου Καββαδία (1910-1975) και τη μουσική του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη Θάνου Μικρούτσικου. Τι είδαμε στην παράσταση αυτή; Σίγουρα πολλά στοιχεία που εύκολα μπορούν να μείνουν χαραγμένα στο μυαλό του καθενός από τους τυχερούς παρευρισκομένους στο χώρο του Σαϊνοπουλείου αμφιθεάτρου.

Καταρχάς ακούσαμε γνωστά τραγούδια από το "Σταυρό του Νότου" τα οποία οι ερμηνευτές Ρ. Αντωνοπούλου, Κ. Θωμαΐδης και Μ. Πολυχρονίδη απέδωσαν με έξοχο τρόπο. Οπωσδήποτε χρήζει ιδιαίτερη μνεία στους ηθοποιούς (Σ. Μάινας, Σ. Ζαλμάς, Ν. Αρβανίτης, Ελ. Μουτάφη, κ.α) που κατόρθωσαν να μας μεταφέρουν τόσο επιτυχημένα στην ατμόσφαιρα που περιέγραφε ο ποιητής. Επιπροσθέτως τα σκηνικά της παράστασης συνετέλεσαν σε καθοριστικό βαθμό στο συνολικά πολύ επιτυχημένο αποτέλεσμα όπως βέβαια και οι ενδιαφέρουσες χορογραφίες. Παράλληλα οι (σχεδόν) κινηματογραφικές προβολές της θάλασσας και του ταξιδεύοντος πλοίου, με τους αντίστοιχους ήχους, εμπλούτισαν το σκηνικό της παράστασης σε τόσο μεγάλο βαθμό που δημιουργούσαν την αίσθηση ότι ακολουθούσαμε ως συνταξιδιώτες-συνοδοιπόροι τον ποιητή στο ταξίδι του και όχι ως απλοί θεατές. Τέλος η σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη, που είναι αναμφισβήτητα μεγάλος καλλιτέχνης και πολύ έμπειρος σε ανάλογες περιπτώσεις ("Μαουτχάουζεν" για τον αξέχαστο Ιάκωβο Καμπανέλλη και "Ποιος τη ζωή μου" για το μέγιστο Μίκη Θεοδωράκη), μόνο ως εξαίρετη μπορεί να χαρακτηριστεί.

Για την παράσταση γράφτηκαν πολλά εγκωμιαστικά σχόλια από κριτικούς και θεατές. Σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι βέβαια η βαθιά ανάλυση του έργου, άλλωστε δεν θεωρώ ότι έχω τις γνώσεις για κάτι τέτοιο. Όμως μπορώ ανενδοιάστως να ισχυριστώ ότι η παράσταση αυτή δημιούργησε μια πολύ ωραία ανάμνηση πέραν βέβαια των δύο υπέροχων ωρών που μας χάρισαν οι συντελεστές. Κι αυτό διότι υπήρξαν κι άλλα στοιχεία που βοήθησαν στην κατεύθυνση αυτή. Καταρχάς, ως γνωστόν η θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης ημέρας στην Σπάρτη ήταν υψηλή αλλά στο άλσος του Σαϊνοπουλείου ο αέρας ήταν κάθε άλλο παρά ζεστός και αποπνικτικός. Σε μερικές μάλιστα στιγμές το αεράκι ήταν δροσερό και ανακούφιζε το θεατή μετά από μια ημέρα καύσωνα. Επίσης, η εικόνα της φωτισμένης και εντυπωσιακής καστροπολιτείας του Μυστρά με τον επιβλητικό Ταΰγετο στο φόντο καθώς και η θέα του Αυγουστιάτικου φεγγαριού, τρεις μόλις ημέρες πριν τη γνωστότερη και πιο πολυσυζητημένη πανσέληνο της χρονιάς, έδιναν μια εντελώς ξεχωριστή αύρα στο, ούτως ή άλλως, πανέμορφο τοπίο του Σαϊνοπουλείου άλσους. Όλα αυτά συνέθεταν, κατά την άποψή μου, μια μαγική εικόνα σε ένα ιδιαίτερου κάλλους περιβάλλον που έκαναν το θεατή να νιώθει ότι ταξιδεύει πότε στη θάλασσα, πότε στο βουνό, πότε στο φεγγάρι ή ακόμα και στους τόπους που ανέφερε ο ποιητής στο έργο του όπως Ελβετία, Ιταλία, νησιά Μπαρμπάντος, κ.α.

Προσωπικά θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου για όσα είδα και βίωσα αυτήν την όμορφη αυγουστιάτικη νύχτα. Γι' αυτό εκ βάθους καρδίας νιώθω την ανάγκη να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ και πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης καθώς και στο Σαϊνοπούλειο Ίδρυμα για τη φιλοξενία αυτού του σπουδαίου έργου.

*Καθηγητής Πληροφορικής

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr