Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Η είδηση των ημερών που κάνει βόλτες σε εφημερίδες και κανάλια! Κάποιοι έπαιρναν συντάξεις πεθαμένων συγγενών τους. Συντάξεις διόλου αμελητέων ποσών. Ακούστηκαν ακόμη και 4.000 ευρώ τον μήνα. Και τις εισέπρατταν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ο καθένας για πάρτη του. Και πάγιες τραπεζικές εντολές έπαιξαν στην υπόθεση. Και μιλάνε για πολλά-πολλά χρήματα!

Κάποιοι θα αναρωτούνται και με το δίκιο τους για το πώς τα κατάφεραν και …ανάστησαν τους συγγενείς τους οι εν λόγω άνθρωποι.

Σας διαβεβαιώνω, πως με το μπάχαλο που, πετραδάκι-πετραδάκι στήθηκε στη Δημόσια Διοίκηση, χρόνια τώρα, για να αναπαύουν την μετριότητα τους οι διαχρονικοί Γκρούεζες (όλοι θυμούνται τον Γκρούεζα στο αθάνατο έργο του Σακελλάριου ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ), δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο. Σας παραθέτω την παρακάτω εμπειρία μου και τα σχόλια δικά σας. Ένα είναι σίγουρο. Μετά την ανάγνωση δεν θα έχετε απορίες.

Το 2009 τον Μάρτιο αναχώρησε για τον άλλο κόσμο, πλήρης ημερών, η μητέρα μου. Εν ζωή, εισέπραττε δυο μικρές συντάξεις, που και οι δυο μαζί συντελούσαν στην αξιοπρεπή διαβίωση της. Μην φανταστείτε κανένα δυσθεώρητο ποσό. Καμιά 700αριά Ευρώ συνολικά ήταν.

Η μια σύνταξη ήταν από το Τ.Ε. (Ταμείο Εμπόρων) και προερχότανε από την δική της ατομική ασφάλιση. Η άλλη ήταν ένα μικρό ποσό, ποσοστό από την σύνταξη από το Τ.Σ.Α. του συζύγου της και πατέρα μου.
Την επομένη της ταφής κατέθεσα στα ταμεία της (αργότερα ενοποιήθηκαν και έγιναν Ο.Α.Ε.Ε) όλα τα δικαιολογητικά για να διαγραφεί από τα ασφαλιστικά μητρώα και να αποδοθούν τα αναλογούντα έξοδα της ταφής.

Τον επόμενο του θανάτου της μήνα, ήρθαν κανονικά και οι δύο συντάξεις Του Τ.Σ.Α. (περίπου 200 ευρώ) τα έφερε ο ταχυδρόμος και δεν τα παρέλαβα. Του Τ.Ε.(κοντά στα 500ευρώ) …μπήκαν σύμφωνα με την πάγια εντολή, στον Τραπεζικό λογαριασμό που ήμουν συνδικαιούχος. Πήγα στα γραφεία των ασφαλιστικών φορέων και παρακάλεσα να τακτοποιήσουν το θέμα, να πάρουν από τον λογαριασμό τα κακώς κατατεθειμένα και να μην ξαναστείλουν άλλα χρήματα. Με διαβεβαίωσαν πως θα τακτοποιήσουν το θέμα σύντομα.

Τον επόμενο μήνα ξαναήρθε ο Ταχυδρόμος, εγώ δεν παρέλαβα τα χρήματα και τα επέστρεψα. Στην Τράπεζα πάλι, ο λογαριασμός είχε αυγατίσει. Πάλι στα γραφεία, πάλι παράπονα, πάλι επιβεβαίωση.
Τον επόμενο μήνα ο Ταχυδρόμος τυπικά και χαμογελώντας εισέπραξε την άρνηση παραλαβής και στην Τράπεζα παρααυγατήσανε τα χρήματα. Είχαν βλέπετε προστεθεί, μαζί με την σύνταξη της πεθαμένης, και τα έξοδα της ταφής της.

Δεν πήγα τούτη τη φορά στα γραφεία. Άφησα το θέμα ελεύθερο και ωραίο, για να δω τι στον κόρακα θα κάνανε. Δεν είναι λίγο να σου δίνουν έξοδα ταφής, δηλαδή να δέχονται πως πέθανε η ασφαλισμένη τους αλλά να σου δίνουν και την σύνταξη σαν να είναι ζωντανή.

Φυσικά και τον επόμενο μήνα το ίδιο τροπάριο. Το χαμόγελο του Ταχυδρόμου που πλέον έσπαγε πλάκα και το αυγάτισμα του τραπεζικού λογαριασμού.

Όταν τον Σεπτέμβρη, μετά το μνημόσυνο για τους έξη μήνες από τον θάνατο της μητέρας μου, δεν είχε αλλάξει τίποτα, πήγα στα γραφεία των Ταμείων της σε έξαλλη κατάσταση τούτη τη φορά. Και χωρίς να τους ζητήσω εξηγήσεις, μια και δεν ήθελα να ακούσω τα ίδια και τα ίδια, είπα δυνατά για να το βάλουν καλά μέσα στο μυαλό τους.
-Αν, αμέσως δεν σταματήσετε τις δυο συντάξεις να έρχονται και δεν πάρετε πίσω τα χρήματα που κακώς έχετε βάλει στο βιβλιάριο, θα σας βγάλω στον Ευαγγελάτο (αυτός ξεμπρόστιαζε και ξεφώνιζε εκείνη την εποχή) και εκεί να δω τι στον κόρακα θα πείτε.

Και χωρίς να πω άλλη λέξη και να χαιρετήσω έκανα στροφή και έφυγα θυμωμένη. Δεν ξέρω τι βοήθησε περισσότερο στην περίπτωση. Ο τόνος της φωνής μου, ο φόβος του ξεμπροστιάσματος, είχε έρθει η ώρα; Δεν γνωρίζω. Εκείνο όμως που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι πως, σε λίγες μέρες πήραν πίσω τα χρήματα από τον τραπεζικό λογαριασμό εκτός από εκείνα που αφορούσαν τα έξοδα ταφής (δεν είχα κάνει εν τω μεταξύ καμία συναλλαγή) και δεν ξαναφάνηκε ο Ταχυδρόμος.

Ε, λοιπόν, κάποιοι βαριόντουσαν να κάνουν όσα έκανα εγώ, δεν είχαν και χρόνο, ήταν και ο Ερμής ανάδρομος και γιαυτό συνέχισαν να εισπράττουν τις συντάξεις!
ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΟ!