Γράφει ο Χρήστος Α. Πλειώτας, δικηγόρος

Σκέψη και Γνώμη

Ο κάθε άνθρωπος έχει τις αδυναμίες του….

Άλλοι είναι κλειστοφοβικοί… άλλοι πάλι εργασιομανείς λόγω δουλικής υπόκυψης προς το χρήμα… Αρκετοί γεννήθηκαν προληπτικοί….. Πολλοί υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους και τραυματίζονται… Υπάρχουν και αυτοί που απαξιώνουν τον φόβο ΘΕΟΥ για να επιβεβαιώσουν την αυτοκυριαρχία τους στο σύμπαν!!! Πρόκειται για τους πλέον ανασφαλείς όσο και αν δεν το δείχνουν… Έχουμε επίσης τους ηδονιστές, τους έκρυθμους, τους έκφυλους…

Εγώ από παιδί ένοιωθα αδύναμος να μετρηθώ με τον καημό!!!

Όταν με συνέπαιρνε ο πόθος και η ζωηρή επιθυμία να κάνω, να πω, να νοιώσω, να δω, να αισθανθώ, να βιώσω κάτι, «τρελαινόμουν» αν δεν το πραγματοποιούσα…

Επίσης δεν ήθελα ποτέ να «γίνω χθες» και να ξεχάσω, όσο και αν το προσπαθούσα…. Αυτό γιατί έβλεπα πως η προσπάθεια να λησμονήσω το χθες, με οδηγούσε σε μεγαλύτερη κρίση συνειδήσεως, απ’ την θύμησή του: Ήταν το βασανιστικό ερώτημα γιατί ξεχνάς; Γιατί ξεχνάς;

Όμως όπως λέει ο σοφός λαός: «Απ’ ότι φοβάσαι δεν γλιτώνεις και όπως ζεις πεθαίνεις». Και οι αδυναμίες ένας φόβος είναι.

Για άλλη μία φορά η παροιμία επιβεβαιώθηκε: Αδύναμος να μετρηθώ με τον καημό, πριν 10 περίπου χρόνια εν μέσω ποινικού ακροατηρίου από πόθο και ζωηρή επιθυμία να υπερασπισθώ τον Joseph (Ιωσήφ), έναν συμπαθέστατο μαύρο από την Νιγηρία, που ήταν κατηγορούμενος επειδή πωλούσε παράνομα cd, όταν είπε στον Πρόεδρο ότι δεν έχει Δικηγόρο να τον υπερασπισθεί, τον ανέλαβα.

Ξεδίπλωσα πρόχειρα τα όποια νομικά μου, υπεστήριξα ομολογώ με φλόγα ψυχής την κατάσταση ανάγκης στην οποία βρέθηκε ο κατηγορούμενος, η οποία τον ανάγκασε για να ζήσει να πωλεί παράνομα cd και κατόρθωσα να του εξασφαλίσω την πλέον ήπια ποινική του μεταχείριση.

Τότε πρωτοκατάλαβα ότι τα Νομικά δεν είναι απρόσωπα!!! Όπως και η Ιατρική και όλες οι επιστήμες.

Έχουν ψυχή τα νομικά και γίνονται ανθρώπινα όταν ο Δικηγόρος εμπνέεται απ’ τον άνθρωπο που υποστηρίζει και όταν ο Δικαστής έχει εσωτερική ανεξαρτησία και δικαστική αρετή.

Εάν μάλιστα είσαι και λίγο συναισθηματικός, τότε ζεις την έμπνευσή σου περισσότερο ακόμα βιωματικά και ο λόγος σου «φτιάχνει Αγγέλους» όπως λέει και ο ποιητής.

Ο Joseph ήταν ένας καθώς πρέπει άνθρωπος. Ποιο άνθρωπος και απ’ τους ανθρώπους. Ήταν ένας ξεριζωμένος άνθρωπος που ζούσε μόνος σ’ ένα ξένο τόπο. Κάθισε σε στάση προσοχής μπροστά στον Πρόεδρο του Δικαστηρίου με απόλυτο σεβασμό, ήταν γαλήνιος στην όψη εν μέσω των αστυνομικών που τον είχαν προσαγάγει στην Δίκη με την αυτόφωρη διαδικασία, ζήτησε με ευπρέπεια αν είναι δυνατό να έχει Δικηγόρο και παρακάλεσε το Δικαστήριο να μην απελαθεί.

Με τα λίγα ελληνικά του ξεδίπλωσε την ζωή του: Η Νιγηρία τον έσπρωξε στην χώρα μας ενώ ήταν ένας υπέροχος ζωγράφος και μάλιστα σκιτσογράφος εκφράσεων όπως είπε.

Ήρθε στην Ελλάδα γιατί θα τον σκότωνε το καθεστώς, μπήκε στο εξαθλιωμένο παραπέτασμα όλων των παράνομων μεταναστών που ζουν σαν τις νυκτερίδες και πωλούσε τσάντες και cd παράνομα, για ένα κομμάτι ψωμί. Προσδοκούσε πολιτικό άσυλο.

Ήταν στην Σπάρτη ως ένας εκ των τεσσάρων μίας ομάδας Νιγηριανών που ένας έλληνας ατζέντης τους άφησε στην πόλη να πωλήσουν cd για να τους δώσει 5 ευρώ μεροκάματο!!! Οι άλλοι τρεις το’ σκασαν και διέφυγαν της σύλληψης.

Μετά το δικαστήριο ελεύθερος στάθηκε λίγο δίπλα μου και αφού μου είπε ότι θα με ξαναδεί!!! με μία φοβερή ευχή: «God bless you» (ο θεός να σε ευλογεί) έφυγε.

Ένδεκα (11) Μαρτίου 2015 Γύθειο Λακωνίας: Έχω τελειώσει το Δικαστήριο και επιστρέφω στο αυτοκίνητό μου για Σπάρτη.

Στην μικρή πλατεία κοντά στην ALPHA BANK ένας μαύρος με πλησιάζει: «E man… do you remeber me; You are my man… here you are….» (Ε φίλε με θυμάσαι; Είσαι ο άνθρωπος μου… κοίτα αυτός είσαι - ορίστε)

Και μου δείχνει ένα σκίτσο: Κοιτώ, είμαι εγώ στα έδρανα του Δικαστηρίου Σπάρτης και αγορεύω… Στο επάνω αριστερό μέρος γράφει: Sparta court of justice (Σπάρτη Δικαστικό Μέγαρο) και κάτω δεξιά: «My man» (ο άνθρωπός μου).

Δεν έχω πει ακόμα τίποτα…. Είμαι άφωνος, τον κοιτώ προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει και μου συστήνεται: «Joseph my man. Remeber…. Sparta my man… before 10 years… the case with cd… I have to find you.. I want to give you your freedom…». (Ο Τζοζεφ είμαι άνθρωπέ μου… θυμήσου… στην Σπάρτη άνθρωπέ μου πριν 10 χρόνια… Η υπόθεση με τα cd.. έπρεπε να σε βρω… Ήθελα να σου δώσω την ελευθερία σου).

Take it… my man… (Πάρτο… άνθρωπέ μου).

Είχα μείνει άφωνος. Η ελευθερία μου ήταν το σκίτσο μου που αγόρευα; Τι λέει αυτός; Παρεμπιπτόντως το σκίτσο είχε το πρόσωπό μου με την λεπτομέρεια ακόμα, να κρατώ ένα μαντήλι στο χέρι και να σκουπίζω το μέτωπό μου επειδή είχα ιδρώσει.

Μα καλά πότε πρόλαβες; Πως με συγκράτησες; Πως με σκίτσαρες;

«Δέσμιος» ήσουν και δεν καταλάβαινες...

Στο εδώλιο καθόσουν και η καρδιά Σου χτύπαγε…

Τα μάτια Σου είχες ανοικτά και το άγχος μόνος έβλεπες...

Και πως; Συνέχισα να ρωτώ: Η δίκη τελείωσε μέσα σε λίγη ώρα και εσύ με έχασες.. Πως μπόρεσες να με σκιτσάρεις;

«No man, dignity is on the air. I have dignity my man… unforgettable dignity» (όχι άνθρωπε η αξιοπρέπεια είναι στον αέρα, την αναπνέουμε… Εγώ έχω αξιοπρέπεια. Η αξιοπρέπειά μου δεν μου επιτρέπει να ξεχνώ).

Η δική του αξιοπρέπεια κράτησε την μορφή μου επί 10 χρόνια στην ψυχή αυτού του ανθρώπου, η αξιοπρέπειά του τον έκανε να θυμάται την στιγμή της ζωής του – έτσι την βίωσε – η αξιοπρέπειά του να «ξεχρεώσει» μία υπεράσπιση με έναν τέτοιο έντιμό τρόπο, τον έκανε πριν 10 χρόνια κατά τον αποχαιρετισμό μας τότε, να μου πει προφητικά «ότι θα με ξαναδεί»…, η αξιοπρέπειά του με έκανε να νοιώσω τόσο αδύναμος να μετρηθώ και πάλι με τον καημό μου...

Είχα γίνει χθες και είχα ξεχάσει και θυμήθηκα μετά από 10 χρόνια τον Joseph περισσότερο όμως εμπέδωσα το νόημα στα λόγια του: «dignity is on the air!!!».

Η αξιοπρέπεια είναι η μεγάλη λέξη που πρέπει να γίνεται στο στόμα του καθενός «σεργιάνι» στον κοινό μας ουρανό.

Αξιοπρέπεια έχουν όλοι οι λαοί, έχουν όλοι οι άνθρωποι.

Όταν η αξιοπρέπεια γίνεται χθες και ξεχνιέται από ανθρώπους και λαούς, μένει μόνο η στείρα, άσφαιρη, άχρωμη, άγευστη, άοσμη και πεζή πραγματικότητα τον αριθμών.

Ποιο ήταν το τίμημα της θύμησής της από τον Joseph; Μόνο ένα σκίτσο…

Για φανταστείτε; Μόνο ένα σκίτσο…

Το σκίτσο της ελευθερίας μου όπως μου είπε ο Joseph. Η ελευθερία μου ήταν η αγόρευσή μου για τον Joseph ….

Πράγματι έτσι νοιώθω όταν αγορεύω για τέτοιους ανθρώπους: Ελεύθερος!!!

Τον ευχαριστώ….