Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Ένα πουλάκι μου σφύριξε πως ψάχνετε για κάποια, πως τα λένε, ισοδύναμα ντε.. Ρώτησα και έμαθα και έρχομαι να σας απευθύνω αυτή την επιστολή με την αγαθή πρόθεση να σας βοηθήσω.

Η αλήθεια είναι πως δεν κατάλαβα πώς είναι δυνατόν να τοποθετείτε στο ίδιο καλάθι και να διαπραγματεύεσθε τον Φόρο Προτιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) τους, το μοσχαρίσιο κρέας, την μόρφωση των παιδιών μας και τον τζόγο. Σάμπως είναι όμως το πρώτο ακαταλαβίστικο που συμβαίνει την Ελλάδα σήμερα! Ή μήπως θα είναι και το τελευταίο! Και αν συνυπολογίσουμε πως ποτέ δεν βρεθήκατε στην ανάγκη να μοιράσετε δύο γαϊδουριών άχυρα, σίγουρα χρειάζεσθε την βοήθεια μας.

Άντε να δούμε μπας και καταφέρω να βοηθήσω και να σας βγάλω από την δύσκολη θέση.

Λοιπόν κύριε πρωθυπουργέ, αν ανατρέξουμε στο παρελθόν τούτου του ταλαίπωρου τόπου, το πολύ μακρινό αλλά και το κοντινότερο, μπορούμε να συναντήσουμε κάμποσους σημαντικούς φορολογικούς δρόμους, φοβερά προσοδοφόρους και σίγουρα ευκολότερους από το να πετσοκόψετε μισθούς και συντάξεις για μια ακόμη φορά. Αλήθεια, πόσο αντέχουν ακόμα το πετσόκομα, έχετε αναλογισθεί;

Στην Αρχαία Σπάρτη, στην ένδοξη πατρίδα μου, ήταν ατιμωτικό να είναι ένας άντρας ανύπανδρος, ή να μην έχει αποκτήσει παιδιά (εφ΄ όσον μπορούσε βέβαια). Δεν φαντάζεστε τι τραβούσε κάθε τέτοιος φουκαράς. Δεν απολάμβανε του σεβασμού των συμπολιτών του, και από πάνω πλήρωνε και φόρο! Φόρο πλήρωνε και όποιος αργούσε να παντρευτεί αλλά και όποιος σιτεμένος παντρευότανε μικρούλα. Ακούτε ποιοι πλήρωναν φόρο; Ετσι για να παραδειγματίζεσθε.

Φιλότιμη προσπάθεια να αναβιώσει το …φορολογικό σύστημα των Αρχαίων Σπαρτιατών έκαναν τον 19ο και τον 20ο αιώνα κάποιοι προκάτοχοι σας. Πρώτος ο Δεληγιάννης. Αυτός μάλιστα προχώρησε και παρακάτω. Ηθελε να φορολογήσει και όσους επισκέπτονταν τους οίκους ανοχής. Όχι παίζουμε. Ό άλλος φιλόδοξος φοροεισπράκτορας ήταν ο Πάγκαλος. Όχι ο <<μαζί τα φάγαμε>>, αλλά ο άλλος, ο παππούς του. Εκείνος ντε που ασχολιόταν με μανία με το μήκος της φούστας των γυναικών. Δεν τα κατάφεραν ούτε ο ένας ούτε ο άλλος.

Στη σημερινή κοινωνία, έτσι που τα καταφέρανε οι προκάτοχοι σας, αλλά και εσείς δεν έχετε διαφορετική ρότα, με την οικονομική ένδεια, την ανεργία που μαστίζει ανθρώπους όλων των ηλικιών, οι ανύπανδροι και οι άτεκνοι άνδρες (με τις προδιαγραφές των Αρχαίων Σπαρτιατών) είναι μιλιούνια. Εκατοντάδες χιλιάδες. Πεδίο δόξης λαμπρό για σας και την Κυβέρνηση σας για φορολογικά έσοδα.

Τώρα κ. Πρωθυπουργέ, ελάτε μαζί μου στο νησί με τα μαστιχόδενδρα. Την Χίο (δεν έχει άλλο όνομα, μην φοβάστε). Σε τούτο το όμορφο νησί λοιπόν, το 1600 η Οθωμανική αρχή έψαχνε με μανία να βρεί έναν έξυπνο τρόπο να αυξήσει τα έσοδα της. Και τότε ήταν που κάποιος σκέφτηκε τις χήρες του νησιού που ήταν και μπόλικες. Όσες λοιπόν γυναίκες είχαν χάσει τον άντρα τους νέες, αν την συνέχεια δεν ξαναπαντρεύονταν και δεν αποκτούσαν παιδιά, τιμωρούνταν με την υποχρεωτική καταβολή φόρου που οι ντόπιοι τον έλεγαν "αργομουνιάτικο".

Με την εξαιρετική διαχείριση του κράτους, των οικονομικών και των συναφών θεμάτων, τα τελευταία χρόνια, οι γυναίκες που έχουν χάσει το έτερον τους ήμισυ πολλαπλασιάζονται σαν τα μανιτάρια. Οι αυτοκτονίες έχουν χτυπήσει πενταψήφιο αριθμό και "ζωή τραβάει την ανηφόρα". Ασε που δεν έχουν τελειωμό τα …ισχαιμικά (καρδιακά) επεισόδια .Αφορολόγητες θα αφήσετε τις χήρες; Στερήθηκαν τον άντρα τους, δεν πρέπει να πληρώσουν; Άντε να δούμε!

Λοιπόν κύριε Πρωθυπουργέ, έχουμε και λέμε. Μπορούμε να φορολογήσουμε τους εργένηδες, όσους δεν έχουν παιδιά και τις χήρες. Πως τα βλέπετε τα πράγματα; Πως σας φαίνονται τα ισοδύναμα που ας προτείνω;
Ακόμη και αν δεν τα χρησιμοποιήσετε πάραυτα (αμέσως δηλαδή) κρατήστε τα στην καβάντζα για μια άλλη φορά. Ετσι που βολοδέρνει ο τόπος μπορεί κάποτε να τον βγάλουν …ασπροπρόσωπο.