Αυτή τη σχέση έπρεπε να την παίξουμε κορώνα – γράμματα για να την εκτιμήσουμε.

Η ζωή μου είναι στα χέρια του ΕΣΥ. Το ΕΣΥ είναι οι δικοί μας άνθρωποι.

Όμως σε αυτή τη χώρα επειδή δεν υπάρχει πιο αχάριστος από αυτόν που έχει ευεργετηθεί… ας αφήσουμε τα μεγάλα λόγια και τις βαρύγδουπες υποσχέσεις προς τους μαχητές του ΕΣΥ και ας κάνουμε το απλό: Μια βαθιά προσευχή για την υγεία των ανθρώπων του ΕΣΥ και απόλυτη υπακοή σε ότι θα διευκόλυνε την άσκηση του λειτουργήματος τους.

Μην ξεχνάμε, όλοι εμείς, οι πολλά υποσχόμενοι και με το παραμικρό συγκινούμενοι, ότι οι Πυροσβέστες που έδωσαν τη μάχη για τους 100 στο Μάτι αλλά και οι άλλοι για να σώσουν την Ελληνική γη από την πύρινη λαίλαπα ακόμα παρακαλούν για ένα ζευγάρι μπότες, ένα ωράριο, μια στάλα σημασία. Ξεχάσαμε το Μάτι…

Σιωπή λοιπόν. Προσευχή και υπακοή…