Φυσικά το σύστημα το εξυπηρετεί να αγωνίζεσαι για την επιβίωση και όχι για τη ζωή.
Γιατί σε καθεστώς επιβίωσης δεν έχεις περιθώρια να επιλέξεις ψύχραιμα, να κρίνεις αντικειμενικά και να αντιδράσεις δημοκρατικά… Σε καθεστώς ζωής, έχεις αποδείξει ότι και η ελευθερία και η δημοκρατία και η αξιοπρέπεια και η δικαιοσύνη και η αξιοκρατία είναι έννοιες που τις καθορίζεις - εν πολλοίς, εσύ.

Θυμάσαι το τραγούδι: Απαγορεύεται να σ’ αγαπάω, απαγορεύεται να μ’ αγαπάς. Είναι επικίνδυνο να σε κοιτάω είναι επικίνδυνο να με κοιτάς…

Μας απαγορεύουν λοιπόν να ζούμε για να ζήσουμε…

Απαγορεύεται το ταξίδι.
Απαγορεύεται η έξοδος ανά τρεις.
Απαγορεύονται οι κοινωνικές εκδηλώσεις.
Απαγοερέυεται ο καφές στον καφενέ!
Απαγορεύεται ο εκκλησιασμός!
Απαγορεύεται η εργασία!
Απαγορεύεται η λαϊκή αγορά…
Απαγορεύεται το κολύμπι…
Απαγορεύεται ο οβελίας…

Όταν ο Πέτσας μας πει και τη συνταγή για το αρνί στο φούρνο, ήρθε το τέλος!

Αν είναι για να ζήσω, να πάψω να ζω, θα πρέπει ο Πρωθυπουργός να με πείσει, όχι να πειθαναγκάσει. Θα πρέπει να μου εξηγήσει όχι απλά να με πληροφορήσει. Θα πρέπει κάθε μέρα να είμαστε σε επαφή επικοινωνίας και όχι επικοινωνιακή επαφή.

Υπομονή. Μένουμε σπίτι αλλά με το πνεύμα έξω και την ψυχή ψηλά...

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr