Γράφει ο Γιάννης Μητράκος

Υπάρχει ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του BBC το οποίο χωρίς να προσφεύγει στη συνήθη τρομολαγνεία και τον εκφοβισμό ενημερώνει με επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο για τον COVID-19 και την πανδημία, βάζοντας πολλά ζητήματα στην πραγματική τους θέση. Το ντοκιμαντέρ αυτό προβλήθηκε πρόσφατα από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ και είχα την τύχη να το παρακολουθήσω, αντλώντας σημαντικές πληροφορίες και γνώσεις, που μου δημιούργησαν έντονο προβληματισμό σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας.
Σύμφωνα με τους ειδικούς που μίλησαν στο ανωτέρω ντοκιμαντέρ η αντιμετώπιση του κορονοϊού είναι πάρα πολύ δύσκολη και προβλέπεται οι συνθήκες πανδημίας να κρατήσουν από 2 έως και 5 χρόνια μέχρις ότου να δημιουργηθεί ανοσία στις νεότερες γενιές ανθρώπων και ο κορονοϊός να εξασθενίσει σε έναν από τους λοιμωξιογόνους παράγοντες, που θα επιφέρουν μελλοντικά ένα εποχιακό κρυολόγημα στον άνθρωπο. Όσον αφορά τα εμβόλια φάνηκε από τις απόψεις που ανέπτυξαν πως η προβλεπόμενη ανοσία μπορεί να είναι από μικρή έως ικανοποιητική, αλλά χωρίς να μπορεί να προσδιοριστεί ακριβώς η διάρκειά της. Αυτό σημαίνει κατά την ταπεινή μου γνώμη πως τα εμβόλια θα προσφέρουν μια προσωρινή κάμψη στην πανδημία με στόχο να «αναπνεύσουν» οι δομές υγείας.

Με την εκδήλωση της πανδημίας, η επιστημονική κοινότητα και συνακόλουθα σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις, επέλεξαν για την αντιμετώπισή της την τακτική της υπερβολικής αυστηρότητας, την επιβολή των περιοριστικών μέτρων μέσω του εκφοβισμού και του αστυνομικού ελέγχου, που μέχρι τώρα δεν φαίνεται να αποδίδουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα ή στην καλύτερη περίπτωση εμφανίζεται μία προσωρινή κάμψη η οποία με την πρώτη χαλάρωση των μέτρων επανέρχεται με ραγδαίο τρόπο.

Το φαινόμενο αυτό είναι πλέον ορατό και στην ελληνική πραγματικότητα. Μετά από μία πρώτη «επιτυχή» αντιμετώπιση της πανδημίας, κατά την οποία ο ελληνικός λαός επέδειξε ασυνήθιστη πειθαρχία και υπευθυνότητα, ακολούθησε η περίοδος του καλοκαιριού με σωρεία κυβερνητικών λαθών, που οδήγησαν στην πρόωρη έναρξη του λεγόμενου δευτέρου κύματος, το οποίο μας ταλανίζει και δεν λέει να τελειώσει. Η βόρεια Ελλάδα και μάλιστα η Θεσσαλονίκη «πληρώνει» την άνευ υγειονομικών πρωτοκόλλων είσοδο των βαλκάνιων γειτόνων μας ως τουριστών κι εποχιακών εργατών γης και τον παλλαϊκό εορτασμό του πολιούχου Αγίου Δημητρίου δίχως την τήρηση των απαιτούμενων μέτρων προστασίας!

Εν τω μεταξύ η λήψη οριζόντιων μέτρων σε όλη τη χώρα οδήγησε σε τραγελαφικές καταστάσεις, που θα ήταν για γέλια, αν δεν επηρέαζαν σοβαρά τη ζωή μας και την οικονομία του τόπου μας. Μερικά παραδείγματα:
• Στην Αθήνα μπορείς να μπεις στο ίδιο ταξί με τον ή την σύζυγό σου για να πας σε γιατρό ή νοσηλευτικό ίδρυμα, αλλά για να μεταβείς κάπου αλλού απαγορεύεται και το ζεύγος πρέπει να κινηθεί με δύο ταξί!
• Απαγορεύτηκε το κυνήγι ακόμα και κατά μόνας για να αποφευχθεί ο συνωστισμός!!! Οι κυνηγοί, όμως, πλήρωσαν για μία άδεια θήρας που δεν μπόρεσαν να την χρησιμοποιήσουν και δεν υπήρξε ούτε καν η σκέψη να τους επιστραφούν τα χρήματα!
• Απαγορεύεται να μεταβείς στην εξοχή για να μαζέψεις αγριόχορτα για να μην υπάρξει συνωστισμός!
• Η Θεία Λειτουργία διατάχθηκε να γίνεται «κεκλεισμένων των θυρών», χωρίς την παρουσία πιστών αν και η Εκκλησία μας ήταν υποδειγματική στην τήρηση των περιοριστικών μέτρων. Και τώρα - άκουσον άκουσον - θα ανοίξουν (!!!) οι εκκλησίες αλλά για 9 πιστούς!!!
• Σιγή ιχθύος βέβαια για τις τράπεζες που εξαναγκάζουν τους πελάτες τους στο συνωστισμό της ουράς αναμονής, για τα ανεπαρκή μέσα μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα που συνωστίζουν τον εργαζόμενο κόσμο «ως σαρδέλα» ή για το ΕΣΥ που υπολειτουργεί πανελληνίως μειώνοντας με κυβερνητική απόφαση κατά 20% τα χειρουργεία!

Η εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι ολοφάνερο πως είναι ατελέσφορη! Κι όχι μόνον είναι ατελέσφορη αλλά γίνεται κι επικίνδυνη για την ατομικότητά μας, την κοινωνία, την οικονομία και τη δημοκρατία.

Κατόπιν τούτων τα αυτονόητα ερωτήματα κάθε καλοπροαίρετου, αλλά υποψιασμένου πολίτη είναι τα εξής:
• Έως πότε θα βρισκόμαστε σε συνθήκες διαλυτικής απαγόρευσης;
• Ποιος είναι ο χρονικός ορίζοντας της καραντίνας;
• Πώς είναι δυνατό να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε με διαδοχικά «άνοιξε-κλείσε»;
• Πόσο θα αντέξουν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που έχουν βάλει λουκέτο διαρκείας;
• Πώς θα αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη ανεργία και η φτώχεια που φαίνεται ότι θα πάρουν διαστάσεις μεγαλύτερες κι από την περίοδο της οικονομικής κρίσης;
• Πώς θα διασωθεί ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός που πλήττεται βάναυσα αυτήν την εποχή;
• Τι είδους μάθηση είναι αυτή που παρέχεται στα παιδιά του ελληνικού λαού και δη του δημόσιου τομέα που υπολειτουργεί εδώ και μήνες;
• Και τέλος μήπως οι επιστήμονές και η πολιτική ηγεσία του τόπου μας πρέπει να αλλάξουν ρότα και να στραφούν προς ένα νέο μοντέλο αντιμετώπισης της πανδημίας με ουσιαστική ενημέρωση, με συστηματική υγειονομική εκπαίδευση του πολίτη και της κοινωνίας, χωρίς αυτή τη νοσηρή ατμόσφαιρα φόβου, τρομοκρατίας και αστυνόμευσης που έχει επιβληθεί; Κι επιτέλους ας λάμψει η αλήθεια κι ας πάψουν τα πρόσκαιρα επικοινωνιακά παιχνίδια που χρησιμοποιούνται για την κατοχή και τη νομή της εξουσίας ειδάλλως μπορεί να φτάσουμε σε ανεπιθύμητες κι ανεξέλεγκτες καταστάσεις όταν το κοινωνικό σώμα θα φτάσει στην αναπότρεπτη διαπίστωση: «Δεν πάει άλλο!».

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr