Γράφει ο Γιάννης Μητράκος

Τα Χριστούγεννα δεν είναι οι εντυπωσιακοί στολισμοί και οι φωτισμοί των σπιτιών μας και των πόλεών μας.

Τα Χριστούγεννα δεν είναι η υπερκατανάλωση αγαθών και η ανταλλαγή δώρων.

Τα Χριστούγεννα δεν είναι τα γλυκά και τα εορταστικά εδέσματα που γεμίζουν τα τραπέζια μας.

Τα Χριστούγεννα δεν είναι τα ξενόφερτα ρεβεγιόν που κρατούν τους ανθρώπους μακριά από τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία.

«Τα Χριστούγεννα είναι η ημέρα που η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας, εορτάζει την κατά σάρκα γέννηση του Υιού του Θεού εκ της Υπεραγίας Θεοτόκου στο σπήλαιο της Βηθλεέμ της Ιουδαίας επί Καίσαρος Αυγούστου. Από τότε δε και αρχίζει η χριστιανική μας Εκκλησία και ιστορία. Αυτή η φανέρωση του Θεού εν σαρκί, αυτή η γέννηση του Θεού ως ανθρώπου, είναι το μεγαλύτερο γεγονός όλων των εποχών και όλων των αιώνων. Και τα Χριστούγεννα, σαν εορτή της γεννήσεως του Θεού ως ανθρώπου, ως Θεανθρώπου, είναι αρχή όλων των εκκλησιαστικών εορτών των Χριστιανών, γιατί είναι η αρχή όλων των εκκλησιαστικών γεγονότων της χριστιανοσύνης. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δικαίως ονόμασε τα Χριστούγεννα “Μητρόπολιν πασών των εορτών”, δηλαδή μητέρα και πηγή και αρχή όλων των εκκλησιαστικών εορτών»

(Θεός εφανερώθη εν σαρκί, Ιερομονάχου Αθανασίου Γιέβτιτς, μτφ από τα σερβικά της Μαρίνας Σκλήρη, από τον τόμο ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ των εκδόσεων ΑΚΡΙΤΑΣ, 1991)

Τα Χριστούγεννα ακολουθούνται από την εορτή της Πρωτοχρονιάς, η οποία για τους ορθόδοξους χριστιανούς αντλεί το περιεχόμενό της από τη δεσποτική εορτή της περιτομής του βρέφους Ιησού, που την όγδοη ημέρα από τη γέννησή Του υποβλήθηκε στη διαδικασία της περιτομής, όπως όριζε ο μωσαϊκός νόμος, αφού προσλαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση μας δεν ήλθε για να καταργήσει τα ανθρώπινα αλλά για να τους δώσει το πραγματικό τους νόημα.

Η ημέρα αυτή, όμως, παίρνει ξεχωριστό νόημα κι από την μνήμη του Αγίου Βασιλείου, που με τη ζωή, το λόγο και το έργο του κατεκόσμησε την Εκκλησία μας και στέκει στο πέρασμα του χρόνου ακατάλυτος οδηγός για μια πορεία ζωής εντελώς διαφορετική από αυτή που προτείνουν τα σύγχρονα κοινωνικά συστήματα και τα οικονομικά συμφέροντα.

Ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς μόνο με τον κοσμικό χαρακτήρα που της έχουμε δώσει δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ενδόμυχη ψυχολογική ανάγκη του καταπονημένου ανθρώπου να βάλει στη ζωή του μια νέα αρχή. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί, όμως, δεν πιστεύουν ότι τη μέρα της Πρωτοχρονιάς συμβαίνει κάτι το ιδιαίτερο που με μαγικό τρόπο θ’ αλλάξει το μέλλον τους. Κι επειδή ο χρόνος παίρνει το περιεχόμενό του από τα δικά μας προσωπικά ενδιαφέροντα θα πρέπει να μη μείνουμε μόνο στις ανούσιες ευχές και στις όμορφες παραδόσεις μας, αλλά να του προσδώσουμε μία πνευματικότητα που θα σηματοδοτεί την προσωπική μας εσωτερική αλλαγή και την έναρξη μιας νέας κατά Χριστόν ζωής.

Κι επειδή αυτήν την περίοδο περνάμε όλοι δύσκολες στιγμές, υπό τις συνθήκες των πολύ αυστηρών και δυστυχώς ατελέσφορων μέτρων κατά της πανδημίας, ίσως έφτασε η ώρα να διεκδικήσουμε πάλι της ζωή μας, χωρίς να παραβλέψουμε τα απαραίτητα για την ατομική και τη συλλογική μας προστασία. Για να γιορτάσουμε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στους ναούς μας, για να βρεθούμε με τις οικογένειές μας και τους φίλους μας, για να διασώσουμε την οικονομία μας που απειλείται με καταστροφή ακολουθούμενη από μεγάλη φτώχεια και ανεργία, για να φοιτήσουν πάλι τα παιδιά μας στα σχολεία τους, για να δώσουμε ελπίδα και μέλλον στην κατασυκοφαντημένη νεολαία μας.