Τραμπ

Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Πρόκειται για ένα ιδιοσύστατο, ξεχωριστό, ασύνταχτο και άναρχο λαϊκό κίνημα με ιδιάζοντα χαρακτηριστικά, που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να κατακτά τις συνειδήσεις των μαζών και τείνει να εξελιχθεί σε ένα ποτάμι χωρίς αντιμετώπιση και γυρισμό. Η συσπείρωση και ο προσανατολισμός του βρήκαν ικανούς εκπροσώπους στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, οι οποίοι το συντήρησαν, το οργάνωσαν και το ανέδειξαν, με αποτέλεσμα να εκφραστεί, να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις και να αναγορευτεί σε ηγέτιδα πολιτική δύναμη με καθοριστικές επιπτώσεις στις κοινωνίες των ανθρώπων. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο απαξίωσης των συστημικών πρακτικών και συμπεριφορών που κυριαρχούσαν στην πολιτική ζωή, κορόιδευαν, απομυζούσαν, καρπώνονταν και διοχέτευαν τον παραγόμενο πλούτο σε συγκεκριμένα βαλάντια για ιδιοτελείς σκοπούς.

Είναι μια συνειδητή θέση-αντίδραση απέναντι στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, τις πολιτικές ελίτ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, των βαρόνων της ασυδοσίας και της εκμετάλλευσης, των τραπεζιτών και των κεφαλαιοκρατών. Είναι η συσσωρευμένη απογοήτευση και η οργή της εργατικής τάξης, η οποία απολαμβάνει όλο και μικρότερο κομμάτι από την πίτα που η ίδια έχει παράγει. Είναι ένα ισχυρό μήνυμα, ένα δυνατό χτύπημα των μη κολεγιόπαιδων, των φτωχών, των υποσιτισμένων, των περιθωριακών και των εξαθλιωμένων. Είναι ένα δυνατό ταρακούνημα στην κυρίαρχη τάξη, στους διεθνείς και παγκοσμιοποιημένους σχεδιασμούς της εξαπάτησης, της εξάρτησης και της υποδούλωσης. Είναι η ανταμοιβή όλων εκείνων των υπεροπτικών που αδιαφόρησαν, αγνόησαν, παραμέρισαν, αλλά και ασέλγησαν στην πλειονότητα της κοινωνίας, η οποία έδινε καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης, της ελπίδας και της προσδοκίας.

Η τάση αυτή, που έχει παγιωθεί και σταθεροποιηθεί στην Ευρώπη, απλώνεται συνεχώς και αγκαλιάζει ολοένα και πλατύτερα στρώματα της κοινωνίας. Οι δυνάμεις της κηδεμονίας και της χειραγώγησης δε μπορούν πια να αναδιατάξουν και να καθοδηγήσουν την προβληματισμένη και βαθιά λαβωμένη κοινωνία, η οποία έχει νοσήσει εγκεφαλικά από τα χρόνια συνεχόμενα ραπίσματα, αδυνατεί να προσδιορίσει την αιτία των δεινών, να πολιτικοποιηθεί σωστά και παρασύρεται από ακραίες, νεοφιλελεύθερες καταστροφικές αντιλήψεις και καταγίνεται σε πράξεις βίας, φόβου και τρομοκρατίας. Οι ξενοφοβικές εξάρσεις, τα άνανδρα χτυπήματα στους διωγμένους, κατατρεγμένους και ανήμπορους, οι πατριωτικές καπηλείες και οι εθνοσωτήριες επεμβάσεις, οι θρησκόληπτες προκαταλήψεις, οι τεχνικές μορφές εφόδου και κατάληψης, οι φράχτες και τα συρματοπλέγματα είναι η κορύφωση της άριας ιδεολογίας, της ιδιαιτερότητας, της ξεχωριστής ανθρώπινης φυλής, της ανωτερότητας, της κυριαρχίας.

Την υποψήφια πρόεδρο, τέως υπουργό εξωτερικών, στήριξε όλο το σύστημα της εξουσίας. Υπήρξε το απόλυτο κατασκεύασμα της κυρίαρχης τάξης που θα εξασφάλιζε και θα διασφάλιζε τα συμφέροντα των πλουσίων και της αριστοκρατίας. Ήταν η πιο δυνατή εκπροσώπηση του οικονομικού κατεστημένου και της ολιγαρχίας του κεφαλαίου. Ο σύζυγός της, πρώην πρόεδρος, είχε εμπλακεί σε ερωτικά σκάνδαλα και είχε δημιουργήσει ανάρμοστες σχέσεις με κοριτσόπουλα που εργάζονταν στον Λευκό Οίκο εκμεταλλευόμενος την υψηλή θέση του. Οι λεκέδες σε ξένα φορέματα και οι ιδιότυπες απόψεις του γύρω από το τι είναι σεξ ή όχι ανάδειξαν και αποκάλυψαν την αρχοντική νοοτροπία της απόλυτης επιβλητικότητας, τα ηγεμονικά ένστικτα και, σε συνδυασμό με τα τεράστια κενά της ψυχικής ισορροπίας, επέδρασαν ποικιλότροπα στο αποτέλεσμα. Η ίδια βίωσε το διασυρμό, τον εξευτελισμό και τη διαπόμπευση της οικογενειακής της ζωής, χωρίς να αντιδράσει, χωρίς να φύγει. Συμβιβάστηκε με ένα σύζυγο, που οποιαδήποτε άλλη σοβαρή και ανεξάρτητη γυναίκα, θα είχε διώξει.

Ο χαμένος των προκριματικών των Δημοκρατικών Έντι Σάντερς κάνοντας λόγο για ψήφο διαμαρτυρίας έδωσε την ταξική διάσταση του εκλογικού αποτελέσματος: «Ας μεταρρυθμίσουμε ένα οικονομικό σύστημα που επιτρέπει στους δισεκατομμυριούχους να μην καταβάλουν ούτε ένα σεντς σε φόρους εισοδήματος. Ας στερήσουμε στους πλούσιους τη δυνατότητα που έχουν να αγοράζουν τις εκλογές…».

Προπομπός της συσσωρευμένης αμφισβήτησης των συνεχιζόμενων επιλογών από τα λαϊκά στρώματα ήταν το Brexit. Παρότι οι κυρίαρχες δυνάμεις επιστράτευσαν όλα τα όπλα τους προκειμένου να αποφύγουν ένα δυσάρεστο γι’ αυτές αποτέλεσμα, τελικά δεν τα κατάφεραν. Το μένος και ο θυμός των απλών ανθρώπων ξεχείλισαν. Τώρα ο νέος εφιάλτης είναι προ των πυλών. Ένα αλλοπρόσαλλο και απρόβλεπτο μόρφωμα ξεπροβάλλει και απαιτεί αποκλεισμούς και περιχαρακώματα. Οι σεξιστικές και ρατσιστικές εκφράσεις και συμπεριφορές, ο μισογυνισμός και το κυνήγι των μεταναστών και των μειονοτήτων βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση. Αστέρες των ριάλιτι σώου, του χλιδάτου λάιφ στάιλ, αλλά και μορφασμοί ηθοποιών-υποκριτών, όχι μόνο προσεγγίζουν, αλλά και ηγούνται του πολιτικού συστήματος.

Νέες μορφές, αξιοποιώντας με επιτυχία τη δικαιολογημένη αγανάκτηση, αρχίζουν να κυριαρχούν στην πολιτική ζωή. Η νομιμοποίηση του ακραίου λόγου είναι πια γεγονός. Τα θεμέλια του κατεστημένου συστήματος τρίζουν επικίνδυνα. Αποτελεί πράγματι γενική απαίτηση και προσδοκία μια εκ βάθρων αλλαγή, ένα ταρακούνημα, μια δόνηση, ένα τράνταγμα. Η πορεία όμως που προδιαγράφεται φαίνεται να κατευθύνεται αντίθετα προς τα λαϊκά συμφέροντα. Ο κίνδυνος από την πλήρη και πιο στυγνή εκμετάλλευση των μαζών είναι προ των πυλών. Το μέλλον απλά θα το επιβεβαιώσει.